Όταν ήμουν μικρός όλοι μου έλεγαν να γίνω δικηγόρος διότι θα είμαι ευυπόληπτος πολίτης, θα έβγαζα λεφτά και θα με υπολόγιζαν όλοι σ’ αυτή την κοινωνία.
Ένα από τα λεγόμενα επαγγέλματα των “λευκών” κολάρων που μαζί με τον γιατρό, τον καθηγητή, τον αεροπόρο ήταν πολύ… must.
Διαβάστε λοιπόν αυτή την ιστορία για να καταλάβετε που πάμε και τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας. Διότι τέτοιες ιστορίες θα ζήσουμε πάρα πολλές τα επόμενα χρόνια. Ιστορίες που ακούγαμε για την Αργεντινή, το Περού ή το… Τατζικιστάν και δεν τις πιστεύαμε. (Η ιστορία είναι αληθινή).
Πάει ένας άνθρωπος σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο και ζητά τον ιδιοκτήτη του γραφείου. Μόλις μπαίνει στο γραφείο του, του συστήνεται ως συνάδελφος δικηγόρος και τον παρακαλεί να κλείσει την πόρτα διότι θέλει να του πει κάτι σημαντικό, για μια υπόθεση. Ο μεγαλοδικηγόρος κλείνει την πόρτα και λέει στον συνάδελφό του να καθίσει και να του πει τι θέλει. Και τότε ο δικηγόρος βγάζει από την τσάντα του ορισμένα μολύβια και μαρκαδόρους και του λέει.”Συνάδελφε, μήπως μπορείς να αγοράσει μερικούς μαρκαδόρους διότι δεν έχω να ζήσω τα παιδιά μου…”.
Τόσο χαμηλά κατάντησε η Ελλάδα και ακόμη χαμηλότερα θα πάει. Οταν θα κόβονται οι μισθοί στον… Προκρούστη των εργοδοτών και θα βγαίνουν οι εργαζόμενοι στη ζητιανιά τότε θα δούμε κι άλλα “λευκά κολάρα” να πεινάνε. Κι αν το κάνουν οι επιστήμονες αυτό φανταστείτε τι έχει να γίνει με οικοδόμους, σερβιτόρους, χαμάληδες, σκουπιδιάρηδες κ.λπ.
Καλώς ήρθατε στην κόλαση…
No comments:
Post a Comment