Tuesday, April 29, 2008

ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ



ΤΟ «ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ» ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ


ΤΟ «ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ» ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ, ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ…

ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ…

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ «ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ» ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ…

ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΑ «ΨΕΥΤΟΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ» ΚΑΙ ΤΙΣ «ΤΑΚΤΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΝΟΥΒΡΕΣ» ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ!!!

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΕΜΠΛΑΚΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΝΟΜΙΚΟ-ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ» ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΧΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ «ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΚΟΔΡΑ» ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ… ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ….

Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!


















ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΟΥΡΟΥΖΗΔΩΝ!!!
ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ;

Monday, April 28, 2008

ΠΑΣΧΑ ΕΛΛΗΝΩΝ


Η διάθεση και η παράδοση για μια μεγάλη ανοιξιάτικη γιορτή, για μια γιορτή αναγέννησης, υπήρχε πάντα στην Ελλάδα.
Ο αγωνιστής Ελληνικός λαός, που εμείς οι βολεμένοι (;) νεοέλληνες τον έχουμε ξεχάσει, κατόρθωσε να επιβιώσει δια μέσω των αιώνων γιατί, όσο εξωπραγματικό κι αν ακούγεται, νοιάστηκε περισσότερο για το αύριο και λιγότερο για το σήμερα.
Η χριστιανική διδασκαλία της Ανάστασης του Χριστού ήταν ό,τι καλύτερο και πιο συμβολικό μπορούσε να συνοδεύσει την χαρά των ανθρώπων, για νέα πνοή δημιουργίας.
Η ψυχική και πνευματική χαρά, από το θρησκευτικό γεγονός της Ανάστασης, συναντήθηκαν με την αναγέννηση της φύσης και δημιούργησαν το Ελληνικό Πάσχα.
Η Λαμπρή είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Ελλήνων.
Ημέρα που συμβόλιζε στα σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας την Ανάσταση και την απολύτρωση του Ελληνισμού από τον οθωμανικό ζυγό, και την ελπίδα για ένα ζωντανό μέλλον μετέπειτα.
Τουφεκιές και μπουρλότα έριξαν με το πρώτο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη» οι «απ' αιώνος δέσμιοι», όταν ήρθε η ώρα της ελευθερίας θέλοντας να κρατήσουν για πάντα μακριά το σκοτεινό πνεύμα της δουλείας που τους ήθελε σκλαβωμένους επί τέσσερις αιώνες.
Παράλληλα με τους εκφοβιστικούς θορύβους (κρότοι, πυροβολισμοί, σπάσιμο αγγείων κ.λπ.) που αποβλέπουν στη απόδιωξη των κάθε είδους δαιμονικών, το αναστάσιμο φως αποτελεί ένα δεύτερο μεγάλο στοιχείο, που συνοδεύει και πλαισιώνει την Ανάσταση.
«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός», ψάλλει η Εκκλησία.
Το φως της Αναστάσεως είναι φως «καινούργιο», φως αναγέννησης.
Σβήνονται όλα μέσα στην εκκλησία και όλα ξανανάβουν από την Αναστάσιμη λαμπάδα.
Πέρα από την ψυχική και πνευματική χαρά, από το θρησκευτικό γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, η αναγέννηση της ψυχής και του πνεύματος γιορτάζεται στο Ελληνικό Πάσχα.
Κατά πόσο, όμως, εμείς οι νεοέλληνες, βιώνουμε σήμερα το νόημα της Λαμπρής;
Είμαστε έτοιμοι για ένα αληθινό Ελληνικό Πάσχα ή μας αρκεί το εικονικό Πάσχα που συνήθως βιώνουμε τα τελευταία χρόνια του ευδαιμονισμού και της υπερκατανάλωσης που ζούμε;
Πάσχα σημαίνει άραγε να φορτώσουμε στη σχάρα του αυτοκινήτου μας την ηλεκτρική ψησταριά, το ποδήλατο του παιδιού και τις πλαστικές καρέκλες και να ξαμοληθούμε στις ακρογιαλιές, στα βουνά και στα λαγκάδια;
Μήπως έχουμε ήδη αρχίσει να ζούμε μόνο το περιτύλιγμα των παραδόσεών μας ξεχνώντας το περιεχόμενό τους;
Μήπως οδεύουμε με ολοένα ταχύτερους ρυθμούς προς την δυτικού τύπου ψευδαίσθηση του πολιτισμού;
Προς τον μελαγχολικό πολιτισμό της τηλεόρασης των ριάλιτι σόου, τον απρόσωπο κόσμο των γραπτών τηλεφωνικών μηνυμάτων, τον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, της μουσικής βαρβαρότητας, της πολιτικής αμετροέπειας και του ευτελισμού των ηθικών αξιών;
Μήπως έχουμε ήδη αποδεχθεί άνευ όρων τον θρίαμβο του περιττού και την επικράτηση της μετριότητας;
Μήπως «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», όπως λέει κι ο ποιητής,
«προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα;»
Ένα θαύμα που θα μας απαλλάξει από το μίζερο σήμερα που ζούμε και θα μας οδηγήσει σ΄ ένα αναστάσιμο αύριο ελπίδας και απολύτρωσης;
Σ’ ένα υπέροχο αύριο που όλοι περιμένουμε και που ποτέ δεν έρχεται;
…………………………………………………………………………………………………………………………
Φταίει άραγε η παγκόσμια οικονομική κρίση που μετέτρεψε τα όνειρά μας σε εφιάλτες;
Φταίει ο άνεμος της παγκοσμιοποίησης που κοντεύει να γίνει θύελλα που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει;
Ή μήπως ο θεάνθρωπος άλλαξε γνώμη και δεν έχει διάθεση πλέον να θυσιάζεται για τη σωτηρία του ανθρώπου;
Μονάχα εμείς φταίμε και κανένας άλλος. Εμείς που παύσαμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε…
Εμείς που ξοδεύουμε άσκοπα το αύριο των παιδιών μας για συντηρήσουμε το δικό μας άγονο σήμερα…
Εμείς που αμαχητί παραδώσαμε τα όπλα, επειδή στην εποχή μας έλειψαν οι μπροστάρηδες και πέθαναν οι ιδεολογίες…
Εμείς που συμβιβαστήκαμε με την νέα τάξη πραγμάτων και υποταχθήκαμε μετά χαράς στη δύναμη του χρήματος και στους νόμους της αγοράς…
Εμείς που μεταλλαχθήκαμε από πολίτες σε ψηφοφόρους…
Εμείς που δεν τολμήσαμε να γκρεμίσουμε τη ζωή μας για να την φτιάξουμε από την αρχή, αξιοποιώντας την πείρα που αποκομίσαμε από την οδυνηρή διαδρομή μας.
Ήμαστε, όμως, «έτοιμοι» και «θαρραλέοι» για ένα νέο Ελληνικό Πάσχα; Λιγάκι δύσκολο το βλέπω.
Και είναι κρίμα που οι Έλληνες, ο λαός που έχει καταγεγραμμένα στην ιστορία του άπειρα «Πάσχα», να βρίσκονται στις μέρες μας σε μια ατέλειωτη Μεγάλη εβδομάδα, που δε λέει να οδηγήσει στο Μεγάλο Σάββατο της Ανάστασης και της Αναγέννησης…
Ο χρόνος είναι σκληρός και αδυσώπητος όταν προπορεύεται, αλλά μαρτυρικός και ανελέητος όταν δε λέει να έρθει. Μα είναι βέβαιο πως κάποτε θα έρθει για να μας αφυπνίσει από το λήθαργο της ευρωνάρκωσής μας…
Αν πάλι νοιώθουμε πως αρκετά έχει ήδη καθυστερήσει αυτό το «Πάσχα», ας αρχίσουμε να ετοιμάζουμε από τώρα το βεγγαλικά και τις κροτίδες για να ηχήσουν το βράδυ της Ανάστασης που θα ξημερώσει ξανά το Πάσχα των Ελλήνων…

Sunday, April 20, 2008

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ!

Να ξαναζωντανέψει το Καραμπουρνάκι

Άρθρο του εκδότη Αντώνη Μαλιάρη στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ Θεσσαλονίκης» Απρίλιος 2008

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα αυτή έσβησε λόγω της υποβάθμισης της περιοχής. Τα σκουπίδια και οι βρομιές πήραν τη θέση της και αυτό είναι φανερό σε όλο το μήκος της ακτής, με αποτέλεσμα η περιοχή να μην είναι προσβάσιμη σε όσους θέλουν να κάνουν έστω και ένα περίπατο

Έχω τη γνώμη ότι δεν απαιτούνται μεγάλα χρηματικά ποσά (αν αυτό είναι ο λόγος), για να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε να καθαρίσει η περιοχή από τα λήμματα και τα σκουπίδια…

Έρχονται καμιά φορά στη σκέψη μας εικόνες της Θεσσαλονίκης της δεκαετίας του ’50 ή και του ’60 για να μας γεμίσουν θλίψη, καθώς διαπιστώνουμε η ομορφιά που είχαν κάποτε κάποιες περιοχές έσβησε, ύστερα από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη από τους αρμόδιους φορείς.
Μια απ’ αυτές τις περιοχές και μάλιστα από τις ομορφότερες, είναι το Καραμπουρνάκι και συγκεκριμένα η ακτή που εκτείνεται από το Μέγαρο Μουσικής ως το «Παλατάκι»

Ανατρέχοντας κανείς στο παρελθόν θα βρει εκεί μια όμορφη «γωνιά» του Θερμαϊκού, όπου οι πολίτες χαίρονταν την παραλία, κολυμπούσαν στη Θάλασσα(!), έκαναν τη βόλτα τους με τα καραβάκια και απολάμβαναν τον καφέ τους στα γραφικά ταβερνάκια αντικρίζοντας απέναντι την πόλη και το ηλιοβασίλεμα!

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα αυτή έσβησε λόγω της υποβάθμισης της περιοχής. Τα σκουπίδια και οι βρομιές πήραν τη θέση της και αυτό είναι φανερό σε όλο το μήκος της ακτής, με αποτέλεσμα η περιοχή να μην είναι προσβάσιμη σε όσους θέλουν να κάνουν έστω και ένα περίπατο.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Η κατάσταση αυτή ξεσήκωσε όπως είναι εύλογο, τους κατοίκους της περιοχής που διαμαρτύρονται συνεχώς και ζητούν την προστασία της παραλιακής ζώνης στο Καραμπουρνάκι.
Δυστυχώς, όμως, αυτές οι φωνές συναντούν την ολιγωρία και την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων και δημοτικών αρχών, που θα έπρεπε να εκπονήσουν εδώ και χρόνια ένα σχέδιο ανάπλασης και εξωραϊσμού και να φροντίσουν για την άμεση υλοποίησή του.
Έχω τη γνώμη ότι δεν απαιτούνται μεγάλα χρηματικά ποσά (αν αυτό είναι ο λόγος), για να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε να καθαρίσει η περιοχή από τα λήμματα και τα σκουπίδια και να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή παραλιακή ζώνη που θα προσελκύσει τους πολίτες για την αναψυχή τους στον ελεύθερο χρόνο τους. Και πιστεύω ότι μαζί με το υπόλοιπο τμήμα του Θερμαϊκού, που επίσης χρειάζεται να εξωραϊστεί, μπορεί να δημιουργηθεί ένα ενιαίο παραλιακό μέτωπο, (πάρκο;) που θα αποτελεί το στολίδι του πολεοδομικού μας συγκροτήματας.

ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ

Άραγε είναι τόσο δύσκολο να χαρακτεί ένα παραλιακός πεζόδρομος , που θα κάνουν περίπατο οι πολίτες;
Τουλάχιστον μέχρι να γίνουν τα μεγάλα έργα που ονειρεύεται ο Δήμος (!) τα οποία θζ χρειαστούν 30 και πλέον χρόνια, καθώς προϋποθέτουν απαλλοτριώσεις.
Είναι τόσο δύσκολο να κατασκευαστεί μια προβλήτα για την πρόσδεση μικρών σκαφών, ώστε οι φίλοι της θάλασσας να την αολαμβάνουν ακόμη καλύτερα με ένα ακόμη άθλημα;
Αυτό το έχουν κατορθώσει και τα μικρότερα νησιά μας, ενώ ο Δήμος Καλαμαριάς και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, αν και έχουν τόσα έσοδα από τα δημοτικά τέλη, δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι αξιόλογο.
Αν αυτό είναι δύσκολο, όπως φαντάζομαι ότι θα μας πουν, επειδή δεν έχουν χρήματα, ας καθαρίσουν σε πρώτη φάση τουλάχιστον την παραλία.
Είναι μια δουλειά που κοστίζει ελάχιστα! Ιδιαίτερα το τμήμα που αρχίζει από το Ποσειδώνιο και φτάνει στο
Shark χρήζει επέμβαση της υγειονομικής υπηρεσίας και του ειαγγελέα.

Οι κάτοικοι της περιοχής όχι μόνο υποφέρουν από τη δυσοσμία και τις ακαθαρσίες που δεν καθαρίζει η δημοτική αρχή… Είναι βλέπεις, στα όρια των δύο δήμων και υπάρχει ο «διαγωνισμός» για το ποιος πρέπει ή όχι να καθαρίσει αυτό το χώρο.

ΤΟ ΠΑΛΑΤΑΚΙ

Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το Παλατάκι που θα πρέπει επιτέλους να αποδοθεί στο λαό της Καλαμαριάς, αλλά και της Θεσσαλονίκης γενικότρα και να χρησιμοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο, πινακοθήκη ή ως μουσείο Ναυτικού που δεν υπάρχει σήμερα στην πόλη μας.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να είναι η κατοικία του εκάστοτε υπουργού Μακεδονίας-Θράκης;
Αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση, αλλά έρχεται και σε αντίθεση με όσα κατά καιρούς μας λένε για έλλειψη χρημάτων και κονδυλίων για να γίνουν τα απαραίτητα έργα.

Το Παλατάκι με μια καλή διαχείριση, θα έφερνε από μόνο του αρκετά έσοδα για να συντηρεί ολόκληρη την περιοχή και να καλύπτει τις δαπάνες για τον ευπρεπισμό της (πεζοδρόμια, καθαριότητα κ.ά.)
Η αξιοποίηση του χώρου αυτού θα προσδώσει επιπλέον, μεγαλύτερη αξία και θα αναβαθμίσει την περιοχή και του πρώην στρατοπέδου Κόδρα (όπου πρέπει επιτέλους να ολοκληρωθούν κι εκεί τα έργα).
Θα αναδειχθεί επίσης, ως χώρος πολιτισμού, που, σε συνδυασμό με το φυσικό περιβάλλον, θα τραβήξει το ενδιαφέρον των τουριστών και θα αυξήσει την επισκεψιμότητα της πόλης μας.
Και το σημαντικότερο είναι ότι θα το απολαμβάνουν οι κάτοικοι της περιοχής και όχι μόνο.

Είναι, λοιπόν, καιρός, οι δημοτικοί μας «άρχοντες» να παίρνουν πιο γρήγορα αποφάσεις και, το βασικότερο, να τις υλοποιούν γρήγορα και έγκαιρα και να μην περιμένουν…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ως λαμπρό παράδειγμα ανάπλασης παραλίας και πλωτής μαρίνας αναφέρω το παράδειγμα του δημοτικού διαμερίσματος των Πυργαδικίων Χαλκιδικής.
Αυτό το μικρό, γραφικό χωριό με τους δραστήριους κοινοτάρχες κατόρθωσε και μπήκε σε κοινοτικό πρόγραμμα και μέσα σε λίγο καιρό ολοκλήρωσε τα έργα της παραλίας του που την κάνουν ζηλευτή.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΠΥΡΓΑΔΙΚΙΩΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ!!!