Sunday, May 31, 2009

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ




Την τελευταία εκπομπή της χρονιάς αφιέρωσε στο Χάρρυ Κλυνν το ART CHANNEL της Κομοτηνής και η Χρύσα Μαυρίδου παρουσιάστρια της πολιτιστικής εκπομπής «ΧΡΥΣΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΡΥΣΑ»
Η εκπομπή μαγνητοσκοπήθηκε στις αυλές του ξενοδοχείου «ΙΣΜΑΡΟΣ» της Μαρώνειας και προς τιμή του Χάρρυ Κλυνν χόρεψαν Ποντιακά και Θρακιώτικα χορευτικά συγκροτήματα.
Την διάρκειας 2 ωρών μαγνητοσκόπηση της εκπομπής παρακολούθησαν πλήθος κατοίκων της περιοχής καθώς και προσωπικοί φίλοι του Χάρρυ Κλυνν από την Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη.
H εκπομπή θα μεταδοθεί από το ART CHANNEL το ερχόμενο Σάββατο και μ’ αυτήν θα αποχαιρετίσει η Χρύσα Μαυρίδου του φίλους της εκπομπής της.



Οι Πόντιοι Χορευτές του χορευτικού συγκροτήματος Θρυλορίου
Κομοτινής χορεύουν για τον Χάρρυ Κλυνν



Με την οικοδέσποινα της εκπομπής Χρύσα Μαυρίδου

Ypoloipo

Sunday, May 24, 2009

ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ



Κάπως έτσι θα έπρεπε να διαμορφωθεί η παραλία μπροστά από τον Λευκό Πύργο και αυτό περίπου είναι το πρόγραμμα της παράταξης μας για την δύσμοιρη παραλία της Καλαμαριάς που έχει γίνει φέουδο «ημετέρων»

Απομάκρυνση όλων των αυθαίρετων κατασκευών από την παραλία της Καλαμαριάς (μπαρ, ταβέρνες, παράγκες, εγκαταστάσεις κλπ)

Καθαρισμός των ακτών και εμπλουτισμός τους με ψιλή άμμο σε τρία σημεία (Καραμπουρνάκι – Πλαζ Αρετσούς – Νέα Κρήνη) με 2 πισίνες (για μεγάλους και παιδιά) για πραγματικές βουτιές, ώσπου να καθαρίσει ο Θερμαϊκός εννοείται… Που και εδώ χρειάζεται η δυναμική παρέμβαση όλων μας… Το «έγκλημα» δολοφονίας του Θερμαϊκού πρέπει να πάρει οριστικό τέλος…

Η Θεσσαλονίκη κοντεύει τα 2.000.000 ψυχές και η Καλαμαριά μπορεί να προσφέρει στους εργαζόμενους στην πόλη Θεσσαλονικείς τη δροσιά που όλοι ψάχνουν το καλοκαίρι χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να διανύσουν χιλιόμετρα μακριά από τη δουλειά τους.

Και μη βιαστούνε κάποιοι καλοθελητές να πούνε που θα τα βρούμε τα λεφτά… Για την κουρασμένη και αφυδατωμένη διοίκηση του Δήμου Καλαμαριάς τα «Ευρωπαϊκά προγράμματα» και η ορθή εκμετάλλευση των δημοτικών χώρων είναι «άγνωστες έννοιες!» … ΓΙΑ ΜΑΣ, ΟΜΩΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ…

Ypoloipo

ΟΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΕΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ... ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΕΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΕΣ



ΟΧΙ ΕΤΣΙ!!!



Κάθε καλοκαίρι κατηφορίζουμε στη θάλασσα για μπάνιο. Μαζί με τις όμορφες αναμνήσεις μας, όμως, αφήνουμε πίσω και μικρά ή μεγάλα σημάδια στο νερό και στις ακτές, που εκτός από την αισθητική μας, επηρεάζουν τη ζωή και την ισορροπία του υδάτινου περιβάλλοντος.
Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω

Αν στ’ αλήθεια θέλουμε το απέραντo γαλάζιο μας να συνεχίσει να είναι ζωντανό και εντυπωσιακό, οφείλουμε να το φροντίσουμε. Και μια καλή αρχή είναι να σταματήσουμε να το μολύνουμε απερίσκεπτα. Οι 10 οδηγίες που ακολουθούν είναι απλές και ιδιαίτερα αποτελεσματικές:

1. Προσπαθούμε να μειώσουμε τον όγκο των απορριμμάτων μας, διαλέγοντας συσκευασίες που μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν και να ανακυκλωθούν.

2. Βάζουμε τα σκουπίδια στους ειδικούς κάδους. Δεν τα πετάμε στη θάλασσα, αλλά ούτε και στους δρόμους ή στους υπονόμους, γιατί είναι πιθανό να καταλήξουν -τελικά- στη θάλασσα. Δεν αφήνουμε σκουπίδια στην παραλία, ακόμα κι αν τα έχουμε μαζέψει σε σακούλα. Ο μόνος που θα περάσει να τα πάρει είναι ο άνεμος.

3. Αφού απολαύσουμε το τσιγάρο μας με θέα το απέραντο μπλε, μαζεύουμε τα αποτσίγαρα σε ένα άδειο πακέτο τσιγάρων. Αν τα αφήσουμε εκεί, μέχρι να αποσυντεθούν, θα επηρεάζουν την ποιότητα του νερού και θα βλάπτουν τα θαλάσσια είδη.

4. Εφόσον δεν υπάρχουν, ζητάμε από τις τοπικές αρχές να τοποθετήσουν κάδους απορριμμάτων στις ακτές και να τους διαχειρίζονται σωστά.

5. Αν έχουμε μηχανοκίνητη βάρκα, προσέχουμε να μη χυθούν λάδια και καύσιμα την ώρα του ανεφοδιασμού.

6. Αν ψαρεύουμε, προτιμάμε τα μεγάλα ψάρια ή χταπόδια. Τα μικρά δεν έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους και, επομένως, δεν έχουν αναπαραχθεί.

7. Το μέγεθος μετράει. Δεν τρώμε το γόνο των ψαριών, δηλαδή ψάρια που δεν είχαν ούτε μία πιθανότητα να αναπαραγάγουν το είδος τους. Όταν αλιεύονται ψάρια που βρίσκονται πριν την ηλικία αναπαραγωγής, η παραγωγή είναι πολύ μικρότερη απ’ ό,τι θα ήταν εάν είχαν την ευκαιρία να αναπαραχθούν.

8. Δεν σπάμε τα κλαδιά των δέντρων στην παραλία για να βολευτούμε στη σκιά τους. Σκεφτείτε ότι ένας κέδρος μεγαλώνει μόλις κατά 1 εκατοστό το χρόνο!

9. Αν δούμε κάποιο ζώο που χρήζει βοήθειας, επικοινωνούμε με τις τοπικές αρχές, τη WWF Ελλάς (τηλ.: 210.3314893) ή, αν είναι φώκια, με τη MoM (τηλ.: 210.5222888).

10. Αφού δώσουμε το καλό παράδειγμα, με ευγενικό τρόπο ζητάμε και από τους άλλους να σεβαστούν εξίσου το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή.

Δεν πειστήκατε ακόμα; Ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω αριθμούς που μπορεί να σας σοκάρουν, είναι όμως καθ’όλα αληθινοί.

Ξέρετε πόσος χρόνος χρειάζεται για την αποσύνθεση των σκουπιδιών που αφήνουμε στη θάλασσα;

Γυάλινο μπουκάλι: 1.000.000 χρόνια
Πετονιά: 600 χρόνια
Πλαστικό μπουκάλι: 450 χρόνια
Κουτί αλουμινίου: 80-200 χρόνια
Λαστιχένια σόλα: 50-80 χρόνια
Νάιλον ύφασμα: 30-40 χρόνια
Πλαστικό ποτήρι: 50 χρόνια
Κουτί κονσέρβας: 50 χρόνια
Πλαστική σακούλα: 10-20 χρόνια
Φίλτρο τσιγάρου: 1-5 χρόνια
Μάλλινα ρούχα: 1-5 χρόνια
Κόντρα πλακέ: 1-3 χρόνια
Χάρτινη συσκευασία γάλακτος: 3 μήνες
Πυρήνας μήλου: 2 μήνες
Εφημερίδες: 6 εβδομάδες
Φλούδα πορτοκαλιού: 2-5 βδομάδες
Χάρτινη πετσέτα: 2-4 εβδομάδες

______________________________________________________________
Οι καθαρές παραλίες στον ν. Θεσσαλονίκης

Από τη διεύθυνση δημόσιας υγείας και υγιεινής Θεσσαλονίκης ανακοινώνεται ότι, επιτρέπεται η κολύμβηση για την κολυμβητική περίοδο 1996 στις παρακάτω ακτές του νομού Θεσσαλονίκης:

Από την παραλία Περαίας έως την ακτή ΠΙΚΠΑ Αγίας Τριάδας.

Στην παραλία Αγγελοχωρίου.

Στην ακτή κολύμησης (δημοτική πλαζ) Ν. Μηχανιώνας.

Από τη δημοτική πλαζ Επανομής έως την ακτή του κάμπινγκ Ε.Ο.Τ. Επανομής και μέχρι τα όρια του νομου Θεσσαλονίκης.

Από την ακτή "πλατάνια" Σταυρού και σε όλο το μήκος των ακτών (περιοχές Σταυρού, Βρασνών, Ασπροβάλτας) μέχρι τα όρια του νομού Θεσσαλονίκης.

Συνιστάται να αποφεύγεται η κολύμβηση σε περιοχές όπου υπάρχουν εκβολές χειμάρρων ή αγωγών ομβρίων, ιδίως μετά από βροχοπτώσεις.

Απαγορεύεται η ανεξέλεγκτη διαθεση λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων σε περιοχές κολύμβησης.

Παράλληλα δίνονται οδηγίες στους δήμους και τις κοινότητες των περιοχών κολύμβησης όπως:

Λαμβάνουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την καθαριότητα των ακτών και την τακτική αποκομιδή των απορριμμάτων.

Ορίσουν υπεύθυνο για την τήρηση της καθαριότητας των ακτών και την επισήμανση των προβλημάτων που πιθανόν να προκύψουν, σε συνεργασία με τις συναρμόδιες υπηρεσίες.

Φροντίσουν για τον εξοπλισμό των ακτών με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις υγιεινής (αποχωρητήρια, αποδυτήρια, ντουζ, παροχή πόσιμου νερού, δοχεία συλλογής απορριμμάτων κ.λ.π.).

Τέλος η διεύθυνση δημόσιας υγείας και υγιεινής, σε συνεργασία με το εργστήριο υγιεινής Α.Π.Θ., θα διενεργεί δειγματοληψίες και έλεγχο του θαλασσινού νερού στις περιοχές αυτές καθ' όλη τη διάρκεια της κολυμβητητικής περιόδου για την παρακολούθηση της ποιότητας του νερού.
Ypoloipo

Thursday, May 21, 2009

Ο ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ ΤΙΜΗΣΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ TΩΝ 353.000 ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ




Την Τρίτη, 19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας, στην ομώνυμη Πλατεία της Γκορυτσάς Ασπροπύργου, αμέσως μετά τη δοξολογία και την επιμνημόσυνη δέηση, ομιλητής θα είναι ο γνωστός ηθοποιός, ο ποντιακής καταγωγής, μεγάλος σατιρικός καλλιτέχνης, κ. Βασίλης Τριανταφυλλίδης, γνωστότερος με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, Χάρρυ Κλυνν.
Ο Δήμος του Ασπρόπυργου, του τόπου που άνοιξε την αγκαλιά του, κι έγινε η «Ιθάκη», για χιλιάδες νεοπρόσφυγες ομογενείς μας, Συμπολίτες πια, σε μια Πόλη που διατήρησε τη φυσιογνωμία της, αλλά έγινε -ταυτόχρονα-, με απόφαση των Πολιτών της, κι «η Ρωμανία της Αττικής», καλεί όλες και όλους, τις Ασπροπυργιώτισσες και τους Ασπροπυργιώτες, να παραστούν στις προαναφερθείσες εκδηλώσεις.

Για να στείλουμε, όλοι μαζί, πολλαπλά μηνύματα, προς πάντα αρμόδιο:
-Για να διατρανώσουμε το αίτημά μας, από την Πολιτεία, να προβεί στις δέουσες ενέργειες, ώστε να ενεργοποιηθούν οι Διεθνείς Οργανισμοί, αυτοί που ιδρύθηκαν, για να προστατέψουν την παγκόσμια ειρήνη, να ασχοληθούν με την εθνοκάθαρση, και να αποδώσουν δικαιοσύνη, σύμφωνα με το πνεύμα και με τους όρους του Xάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Να αποδείξουν, στο συγκεκριμένο ζήτημα, το σεβασμό τους, στις θεμελιώδεις ανθρώπινες αρχές, επιβάλλοντας τη συγκρότηση αδέκαστης ανακριτικής επιτροπής, από το Aνώτατο Δικαστήριο των Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων, για να έρθουν -επιτέλους- στο φως, μέσα από τα υπάρχοντα ντοκουμέντα, τα εγκλήματα της κεμαλικής Τουρκίας, που συνθέτουν το Ολοκαύτωμα του Ελληνισμού του Πόντου.
-Για να επαναλάβουμε, τη σταθερή, την ακλόνητη πίστη μας, πως η γραμμή της ελληνικής αντίστασης, στο σύγχρονο τουρκικό επεκτατισμό, αυτόν που εκθρέφει η παγκόσμια υπερδύναμη, αρχίζει από την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας.
-Για να θυμίσουμε, στην Ελληνική Πολιτεία, το ανεκπλήρωτο χρέος της, σε ό,τι άπτεται της υποδοχής και αποκατάστασης των νεοπροσφύγων αδερφών μας, ποντιακής καταγωγής, που εγκαταστάθηκαν στον Ασπρόπυργο αλλά και σε κάθε γωνιά της Πατρίδας. Μια αποκατάσταση που, σε ό,τι αφορά την Πόλη μας, εξελίσσεται με τις δικές μας δυνάμεις, ερήμην της Πολιτείας και των εκπροσώπων της -διαχρονικά-, που θυμούνται τους πόντιους αδερφούς μας, μόνο στις Εκδηλώσεις Μνήμης, και προεκλογικά, για να λησμονήσουν τις υποσχέσεις τους, για αναβάθμιση των συνθηκών της ζωής, όλων των κατοίκων του Ασπρόπυργου, από την επόμενη μέρα.

ΔΗΜΟΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ


19 Μαΐου 2009… Γέμισε ασφυκτικά η ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ στον Ασπρόπυργο
Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης εκφωνεί την ομιλία του που προκάλεσε συγκίνηση και θερμά χειροκροτήματα αποδοχής τόσο από τις εκατοντάδες των Ασπροπυργιωτών και των εκπροσώπων των τοπικών αρχών, όσο και από και τους υπουργούς και βουλευτές (όλων των κομμάτων της Βουλής) που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.



Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

Φίλες και Φίλοι
Αγαπητοί συμπατριώτες

Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες των ανθρώπων που επέζησαν της γενοκτονίας.
Ένας από αυτούς είναι και ο Σάββας Κανταρτζής, ο οποίος εξέδωσε τις φοβερές του εμπειρίες το 1975 στην Κατερίνη.
Μια από τις συγκλονιστικές αφηγήσεις του αναφέρεται στην καταστροφή του χωριού Μπεϊαλάν, της περιφέρειας Κοτυώρων από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.
Το Μπεϊαλάν είναι ένα από τα εκατοντάδες ελληνικά χωριά που καταστράφηκαν από τις τουρκικές συμμορίες.
Ο λόγος, λοιπόν, σε έναν πονεμένο Πόντιο. Γιατί η τραγωδία του χωριού του, του Μπεϊαλάν, θα μπορούσε να είναι η τραγωδία χιλιάδων ελληνικών χωριών, χιλιάδων Ελλήνων, στον Πόντο του 1916, την Ιωνία του 1922, την Πόλη του 1955 ή κάποιου χωριού της Κυρήνειας το 1974…

«Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση ότι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν’ αναστατωθούν.
Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξέσπασε άγρια.
Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία. Αλλιώς απειλούσαν ότι θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.
Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ΄ όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Έτσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλες στα μπογάζια, δέχτηκαν από τσέτες που παραμόνευαν πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.
Οι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλομες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, έτρεμαν με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλες, άλλες με τους γέρους γονείς κι άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, στοιβάχτηκαν με τον κτηνώδη αυτόν τρόπο σαν πρόβατα για τη σφαγή σε δυο σπίτια, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές, θρήνους και κοπετούς.
Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπεϊαλάν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς «ήρωες» του νεοτουρκικού εγκλήματος της γενοκτονίας…
Και όταν ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα και οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια, σχημάτιζαν μιαν άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι αντιβούιζε στα γύρω βουνά και δάση…
Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της επιχείρησης των θλιβερών συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν.
Δε χρειάστηκαν παρά μιαν αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέταυρα (χαρτόματα) ν’ ανάψει η φωτιά.
Και σε λίγο τα δύο σπίτια έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα και απ΄ έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό.
Το τι ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται…
Οι μητέρες, ξετρελαμένες, έσφιγγαν -αλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους- στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κραύγαζαν «μάνα, μανίτσα!».
Οι κοπέλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους και άρχισαν να γλείφουν το κορμί οι φλόγες.
Μερικές γυναίκες και κοπέλες, πάνω στον πόνο, τη φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στη φωτιά.
Οι τσέτες, που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατίρι τους: Τις πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.
Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα.
Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ώσπου μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ώσπου μονομιάς κόπηκαν κι’ έσβησαν οι φωνές και το κλάμα.
Κι’ ακούγονταν μόνο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν».
Tο ανατριχιαστικό χρονικό που σας διάβασα αφιερώνεται, φίλες και φίλοι, στα «υπέρλαμπρα άστρα της Θεωρίας του ιστορικού ενταφιασμού» Παναγιωτόπουλο, Λιάκο, Λούκο, Δήμου, Νικολακόπουλο, Πεσματζόγλου, Ρεπούση, Κουλούρη, Μανδραβέλη και στα κραυγάζοντα δημοσιογραφικά απομεινάρια του Ιού της Ελευθεροτυπίας και των άλλων «εκσυγχρονιστικών φυλλάδων»…
Κάποτε πρέπει επί τέλους να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους
ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΜΟΝΟΠΩΛΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ….
ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΥΜΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΑ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ» ΚΕΜΑΛ…
ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΝΤΥΛΟΦΟΡΟΥΣ…
ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ «ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΕΣ» ΤΩΝ 2.700 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΕΝΔΟΞΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ…
…ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ ΝΑ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΧΕΣΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ...
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΙΕΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΖΕΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΕΛΛΑΔΟΚΕΝΤΙΚΗ ΑΥΤΟΛΑΓΝΕΙΑ…
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΑΡΝΕΙΣΤΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΚΑΝΟΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ…
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΠΟΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΡΑΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ 8.000.000 ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΝΕΟΚΕΜΑΛΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ «ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ»…
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΩΣ "ΦΩΤΕΙΝΗ" ΤΗ "ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΑΣ"…
Καταπίνουν την Ποντιακή κάμηλο οι αρνητές της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Η ιστορική του γνώση φτάνει μέχρι τις λεηλασίες και τους βιασμούς που συνόδευσαν την απόβαση του ελληνικού στρατό στη Σμύρνη και τη «συστηματική καταστροφή των τουρκικών χωριών της ενδοχώρας»
Δεν έχουν ούτε τη γνώση, αλλά ούτε και τη δύναμη να προχωρήσουν μέχρι την 19η Μαΐου 1919, ημέρα πού ο Κεμάλ, αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα, οπότε και άρχισε η συστηματική επιχείρηση της εξοντώσεως ενός ολόκληρου λαού.
Δε γνωρίζουν ή καμώνονται πως δε γνωρίζουν τους τρόπους, τις μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι, για να εξοντώσουν τον Ποντιακό Ελληνισμό…
Δεν έχουν ιδέαν για την επιστράτευση και εξόντωση νέων, τα τάγματα εργασίας - τάγματα θανάτου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, τη συνεχή εργασία και αγγαρείες κάτω από άθλιες συνθήκες, τις επιδρομές των ατάκτων και τις σφαγές των αμάχων στα ελληνικά χωριά…
Δε θέλουν να ξέρουν οι Ατατουρκλάγνοι ότι τις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Έλληνες του Πόντου αριθμούσαν 800.000 άτομα και από αυτά μέχρι το 1923 είχαν εξοντωθεί με ειδεχθείς τρόπους 353.000.
Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς που αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας, είναι άγνωστη σε μια, ευτυχώς μικρή, αλλά υπαρκτή, ομάδα Ποντιομάχων.
Κατά τη «προοδευτική» ιστορική λογική των αρνητών της Ποντιακής γενοκτονίας η Γενοκτονία είναι υπαρκτή μονάχα στα μυαλά ημών των ηλιθίων και φανατικών προσφύγων…
Η μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, του Ποντιακού Ελληνισμού συγκεκριμένα, υπάρχει μόνο στα μυαλά τα δικά μας!!!
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η γενοκτονία των Ποντίων η οποία έχει τις ίδιες ηθικές αναλογίες με αυτές των Εβραίων και των Αρμενίων, αποτελεί, δυστυχώς, τη λιγότερο μνημονευόμενη και περισσότερο λησμονημένη από τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.
Τον επίλογο της τραγικής ποντιακής γενοκτονίας αποτελεί ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων μετά τη νίκη της Τουρκίας. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα και τα τελευταία ζωντανά υπολείμματα. Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και μπαίνουν στην Άσπρη Θάλασσα. Φτάνουν στην Ελλάδα περιμένοντας επί 85 ολόκληρα χρόνια την ιστορική δικαίωση που δεν ήρθε ποτέ.
Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 – τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Η γενοκτονία των Χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μειονοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922.
Οι Τούρκοι αρνούνται… Και έχουν λόγους να αρνούνται… Οι έλληνες, όμως Ποντιομάχοι γιατί;
Οι Πόντιοι, όμως δεν ξεχνούν και επιλέγοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, ημέρα που στην Τουρκία αποτελεί εθνική γιορτή της τουρκικής νεολαίας, αποκαλύπτουν το πραγματικό εγκληματικό πρόσωπο του Μουσταφά Κεμάλ πασά.
Ο Ελληνισμός τιμά τη μέρα αυτή τη μνήμη της μεγάλης θυσίας – το κουράγιο των τρομαγμένων, κατατρεγμένων, καταταλαιπωρημένων θυμάτων, που μπόρεσαν να κλείσουν στις ψυχές τους τις αλησμόνητες πατρίδες και να τις ξαναστήσουν στα γκέτο των συνοικισμών, όπου τους έκλεισε η προσφυγιά.
Οι πρόγονοί μας άφησαν τη ζωή τους, και πολλοί από αυτούς έμειναν άθαφτοι στον αγώνα τους να μην αλλοιωθεί η πίστη τους, να μη χαθεί η δική τους και με τη σειρά δική μας Ποντιακή μας ταυτότητα.
Η κληρονομιά μας αυτή φαντάζει βαριά κι ασήκωτη, μα αν την κατανοήσουμε θα δούμε πως είναι μια κληρονομιά μοναδική και πολύτιμη. Μια κληρονομιά βαθιάς ευθύνης και υπευθυνότητας απέναντι στις επόμενες γενιές.
Σε μια εποχή, που τα πάντα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, μια εποχή των εύκολων λύσεων, μας δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστούμε με το δικό μας μοναδικό τρόπο για τη δικαίωση του Ποντιακού Ελληνισμού και την ιστορία του. Πέρασαν 86 χρόνια από τα τραγικά εκείνα γεγονότα που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ποντιακή ψυχή …
Η παγκόσμια, όμως, εικόνα του σήμερα δε μοιάζει σχεδόν καθόλου με εκείνη του 1923…
Σήμερα τα κατασκευασμένα «εθνικά κράτη» καταρρέουν. Αυτό διακηρύσσουν σε κάθε τόνο οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης.
Κυρίαρχη είναι η άποψη ότι η άνευ προηγουμένου διεθνής διακίνηση κεφαλαίων και πολιτιστικών προϊόντων, θέτει επί τάπητος την ανάγκη υπερεθνικών δομών και πολιτικών διαχείρισης της παγκοσμιοποίησης.

Η Τουρκία από τη μια τρέμει την πολιτική, πολιτισμική και κοινωνική απομόνωση και από την άλλη αντιδρά αρνητικά στην τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και στο δικαίωμα των λαών για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση για τον μοναδικό λόγο ότι είναι «άλλοι» λαοί, υποδεέστερης υποτίθεται ιστορικής ποιότητας ή περιωπής.

Για το εθνικό «βαθύ» κράτος της Τουρκίας, με τον τρόπο που δημιουργείται το νέο «πλανητικό κράτος», φαίνεται να μην υπάρχει άλλη επιλογή. Ή ενσωματώνεται, ακέραιο ή τεμαχισμένο σ’ αυτό που λέμε «παγκόσμια κοινότητα» ή παραμένει αιχμαλωτισμένο, χωρίς καμιά προοπτική απελευθέρωσης στον ιστό της Κεμαλικής αράχνης.

Το πρώτο φαντάζει ως περισσότερο ρεαλιστικό, εξάλλου αυτό προσπαθεί να κατακτήσει με κάθε θυσία η γειτονική χώρα και όσο περνάει ο καιρός η Κεμαλική αντίληψη του δόγματος «η Τουρκία στους Τούρκους» θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο ως φονική θηλιά στο λαιμό της Τουρκίας η οποία, ας σημειωθεί, δεν είναι σε καμιά περίπτωση γέννημα της κοινωνίας, αλλά ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πλέγμα των λειτουργιών του θεμελιώθηκε πάνω στην εθνορατσιστική Κεμαλική λογική του ξεριζώνω, εκτοπίζω, σφάζω, καίω, αρπάζω…

«Oι Nεότουρκοι», έγραφε ο F. Sartiaux, «αποκάλυψαν το μεγαλεπήβολο σχέδιό τους, την εξόντωση δηλαδή όλων των ιθαγενών Xριστιανών της Mικράς Aσίας. Ποτέ, σε καμιά περίοδο της ιστορίας, κανένα πιο διαβολικό σχέδιο δεν είχε στοιχειώσει τη φαντασία του ανθρώπου».

353.000 ψυχές είναι τα θύματα της Ποντιακής γενοκτονίας…
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο. Με την επικράτηση του «απελευθερωτή» Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού.
Τον επίλογο της τραγικής ποντιακής γενοκτονίας αποτελεί ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων μετά τη νίκη της Τουρκίας. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα και τα τελευταία ζωντανά υπολείμματα. Οι ξεριζωμένοι εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και μπαίνουν στην Άσπρη Θάλασσα. Οι περισσότεροι φτάνουν στην Ελλάδα περιμένοντας επί 86 ολόκληρα χρόνια την ιστορική δικαίωση… Οι υπόλοιποι σκορπίζουν και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα…

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗ ΓΗΣ, ΕΥΡΩΠΗ, ΑΣΙΑ, ΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ…

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν έχουμε Πατρίδα και κάθε αναφορά μας σ’ αυτήν πρέπει να απορρίπτεται ως «πράξη εθνικισμού».

Για μας του Πόντιους η «Πατρίδα» δεν είναι ούτε «προτεκτοράτο», ούτε «στερεότυπο» που στηρίζεται στη μισή αλήθεια.

Για μας τους Πόντιους η «Πατρίδα» είναι κυρίαρχη ιδέα που οριοθετεί το πεδίο της συζήτησης με τις αντίπαλες ιδέες…

Για μας τους Πόντιους η «Πατρίδα» δεν είναι «εθνικό κράτος», είναι «εθνικό συναίσθημα»

Γιατί για μας τους Πόντιους η ελληνικότητα δεν είναι κληρονομικό δικαίωμα , είναι βίωμα και καθημερινή κατάκτηση…

Κι εμείς οι Πόντιοι, «οι μετέχοντες της ελληνικής παιδείας», με δηλωμένη τη θέλησή μας να καθορίζουμε τις τύχες μας…
Εμείς οι Πόντιοι που ως άτομα παραγόμενα από την Ιστορία, επιβιώσαμε των γενοκτονιών και των «εθνικών κρατών»…
Όχι μόνο θα επιβιώσουμε και με την ενοποιητική Ευρωπαϊκή διαδικασία, αλλά θα τη χρησιμοποιήσουμε κιόλας, ως άλλο «Δούρειο Ίππο», για να επιτύχουμε αυτό που δεν κατορθώσαμε μέχρι σήμερα, τη δημιουργία της «Πατρίδας» που θα επανασυνδέσει τον Ποντιακό Ελληνισμό με την ιστορικότητα και την Ελληνικότητα που διατήρησε για 2.700 χρόνια χωρίς πιστοποιητικά και αστυνομικές ταυτότητες…

Η Μικρασία ήταν και παραμένει λίκνο του Ελληνικού πολιτισμού είτε το θέλουν, είτε όχι, είτε μπορεί να το καταλάβει, είτε πεισματικά το αρνείται το Κεμαλικό συνονθύλευμα που αυτοονομάζεται (!!!) Τουρκικό έθνος!!! Μας κατηγορούν οι Κεμαλιστές της Τουρκίας και τα εν Ελλάδι παπαγαλάκια τους ότι επιδιώκουμε «ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 2009"
Με τον όρο "ανακατάληψη" συμφωνούμε πλήρως!
Ανακαταλαμβάνω σημαίνει παίρνω πίσω ξανά ότι μου αφαίρεσαν, ότι μου ανήκει... Τώρα το 2009 θα είναι, το 2019, το 2029.... Έχουμε την υπομονή να περιμένουμε και θα περιμένουμε...
Νομοτελειακά τα "εθνικά κράτη" τύπου Τουρκίας έχουν ημερομηνία λήξεως, κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν οι αρτηριοσκληρωτικοί Κεμαλικοί εγκέφαλοι...
Τις προάλλες μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική εφημερίδα έγραφε με πηχυαίους τίτλους :"ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ 25% ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ"

Εμείς διευκρινίζουμε: ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, ΤΟ "ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ ΚΡΑΤΟΣ" ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ...
ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ Ή ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ "ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΓΗ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ..."

Wednesday, May 20, 2009

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1916-1922) και τα μηνύματα που εκπέμπει.

Η Βουλή των Ελλήνων, ως γνωστόν, με ομόφωνη απόφασή της το Φεβρουάριο του 1994, έλαβε μια ιστορική απόφαση, που θα έπρεπε να είχε λάβει πολύ νωρίτερα: όρισε τη 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου κατά την περίοδο 1916-1922. Θα αποπειραθούμε να κάνουμε μια νηφάλια αναφορά στο ζήτημα αυτό, παρότι απωθεί τους φανατικούς του παρόντος, που εκπροσωπούν τη λογική της «πολιτικής ορθότητας».
Τα τελευταία χρόνια τίθενται ιδιαίτερα έντονα απ’ τους τελευταίους κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις. Λέγεται πχ ότι δεν πρέπει η χώρα μας να προκαλεί την Τουρκία με αποφάσεις όπως αυτή της Βουλής το 1994, ότι πρέπει να αφαιρεθούν άμεσα από τα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας όλα όσα ενοχλούν την Τουρκία (κι όχι γιατί την ενοχλούν), κλπ. Κάποιοι μάλιστα προτείνουν τη συγγραφή κοινών εγχειριδίων ιστορίας, πράγμα βέβαια που ακούγεται ευχάριστα, αλλά είναι άτοπο αν δεν συνοδεύεται από ένα ελάχιστο κοινό ιδεολογικό πλαίσιο των δύο χωρών και προ πάντων, όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, αν υπάρχουν ανοικτά ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, κλπ). Όλοι λοιπόν αυτοί οι «ειδικοί» εκφράζουν μια πραγματικότητα μάλλον εικονική, εκφράζοντας περισσότερο τις επιθυμίες τους παρά τα πραγματικά δεδομένα. Εξετάζουν τα δεδομένα της Τουρκίας χρησιμοποιώντας τις καθιερωμένες «μήτρες» που ισχύουν στις διεθνείς σχέσεις, αγνοώντας όμως τις σημαντικές ιδιαιτερότητες της τουρκικής περίπτωσης και τα αίτια που παράγουν τις αλλεπάλληλες κρίσεις στις σχέσεις των δύο χωρών. Χρησιμοποιούν τη μέθοδο του εξευμενισμού, αγνοώντας τα μηνύματα που από το βάθος των αιώνων ο ίδιος ο Θουκυδίδης εκπέμπει: ότι αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη σύγκρουση. Αυτό που μπορεί να την αποτρέψει είναι η οικοδόμηση φιλικών σχέσεων πάνω στην αλήθεια και την αξιοπρέπεια και των δύο ενδιαφερομένων.

Σε πολλές περιπτώσεις προχωρούν σε αφελείς υπεραπλουστεύσεις. Υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι κατά την περίοδο εκείνη είχαμε πόλεμο και στον πόλεμο παρουσιάζονται αγριότητες απ’ όλες τις πλευρές. Αγνοούν όμως ότι το «ολοκαύτωμα εν ροή» των Ελλήνων του Πόντου (και της υπόλοιπης Μ. Ασίας) ξεκίνησε πολύ πριν το 1919 που έγινε η ελληνική απόβαση στη Σμύρνη και ότι τα γυναικόπαιδα που κυρίως υπέστησαν τη βαρβαρότητα, δεν συμμετείχαν σε κανένα πόλεμο. Ο αφανισμός των χριστιανικών εθνοτήτων από το μικρασιατικό χώρο είχε προαποφασιστεί, όπως όχι μόνο το πλήθος των διαθέσιμων τεκμηρίων μαρτυρά, αλλά ακόμη και αξιόλογοι Τούρκοι επιστήμονες (όπως πχ ο Taner Akçam) ομολογούν.

Η ιδεολογία του σύγχρονου τουρκικού κράτους αντικατοπτρίζεται τόσο στα διδακτικά εγχειρίδια, όπου κυριαρχούν σύμβολα ρατσισμού και εθνικισμού, όσο και στα μνημεία. Το μνημείο του Τοπάλ Οσμάν, του Άϊχμαν των Ποντίων, που δεσπόζει στο λόφο της Κερασούντας και το μνημείο του αρπακτικού Τούρκου νικητή απέναντι στον καταρρεύσαντα Έλληνα στο Αφιόν Καραχισάρ, εκφράζουν αυτήν ακριβώς την ιδεολογία. Παρότι η συλλογική συνείδηση του τουρκικού λαού μέσω αυτών των μηχανισμών διαμορφώνεται σε αρνητική κατεύθυνση, όμως αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει στον αγώνα για οικοδόμηση μιας πραγματικής φιλίας και ειρήνης μεταξύ των δύο λαών.

Αυτό που γνώριζαν οι Πόντιοι 2ης και 3ης γενιάς από τους γονείς και τους παππούδες τους, σήμερα μπορεί να το γνωρίσει σε όλη του την έκταση κάθε Έλληνας. Οι αλλεπάλληλοι τόμοι που έχουν εκδοθεί –με αποκορύφωμα τον τόμο που εξέδωσε η Βουλή των Ελλήνων το 2004- και οι άπειρες μελέτες που ετοιμάζονται, αποδεικνύουν ότι το έγκλημα αυτό είναι αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Άλλωστε η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου -στο πλαίσιο της γενοκτονίας όλων των χριστιανικών λαών της Ανατολής από το καθεστώς των Νεοτούρκων- το Νοέμβριο του 2007 από τον πλέον αρμόδιο φορέα, τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (I.A.G.S) συντρίβει εκ των πραγμάτων κάθε απόπειρα εσωτερικής αμφισβήτησης. Ο ΟΗΕ με το ψήφισμά του το 1948 για τον ορισμό του εγκλήματος της Γενοκτονίας, δηλώνει ότι δεν πρόκειται για έγκλημα εναντίον ενός μόνο έθνους, έστω και τμήματός του. Πρόκειται για έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Συνεπώς ο αγώνας για την αναγνώριση του εγκλήματος δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, ή μόνο τους Έλληνες. Αφορά όλη την ανθρωπότητα. Οι δίκαιοι που αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν είναι τυπικοί αγωνιστές, αλλά αγωνιστές των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ανθρωπότητας. Συνεπώς ο αγώνας τους είναι ο σημαντικότερος αγώνας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Αγωνίζονται γιατί νωρίζουν καλά ότι η ασυλία του θύτη προκαλεί τις επόμενες Γενοκτονίες. Γνωρίζουν για παράδειγμα ότι η απόφαση του Χίτλερ για την «τελική λύση» απέναντι στους Εβραίους βασίστηκε στην ασυλία του Κεμάλ και των Νεοτούρκων για τις γενοκτονίες που προηγήθηκαν.

Κεντρικός στόχος του αγώνα των ποντιακών φορέων μετά το 1994 είναι η διεθνοποίηση της Γενοκτονίας και η αναγνώρισή της από το επίσημο τουρκικό κράτος. Ο στόχος όμως αυτός, αν και έχει μεγάλες δυσκολίες, όμως δεν πτοεί τους Ποντίους, που ως φορείς της ιδεολογίας της ειρήνης και της δημιουργικής συνεργασίας, δεν έχουν άλλο δρόμο. Γνωρίζουν κάτι που αγνοούν οι τεχνικοί των διεθνών μας σχέσεων. Ότι αν αναγνωριζόταν από νωρίς το έγκλημα αυτό, η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά το 1922 θα ήταν διαφορετική. Δεν θα είχε ούτε Σεπτεμβριανά, ούτε Κυπριακό, ούτε Ίμια. Η δομή και η ιδεολογία του τουρκικού κράτους είναι που διαπερνά τη συλλογική συνείδηση του τουρκικού λαού και γεννά την επιθετικότητα. Ο αγώνας συνεπώς των Ποντίων είναι αγώνας πρωτίστως για την ειρήνη. Οι άλλοι, οι μεταμοντέρνοι «ειδικοί», που προτείνουν μια «φιλία» χωρίς όρους και προϋποθέσεις, προς μια Τουρκία όχι ανθρώπινη αλλά ρατσιστική, που φυλακίζει και εξολοθρεύει ότι διαφορετικό αντιστέκεται στην ιδεολογία της παρακμής, συντελούν, προφανώς χωρίς να το επιθυμούν, στην αναπαραγωγή αυτής της ιδεολογίας από το τουρκικό κοινωνικό σύστημα.

Οι υγιείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν μπορούν να οικοδομηθούν πάνω στην παραχάραξη ή την αποσιώπηση της αλήθειας, γιατί αυτή αργά ή γρήγορα θα γίνει γνωστή. Η νέα γενιά της Τουρκίας δεν είναι υποχρεωμένη να μολύνεται με το άγος του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων του Πόντου (και των λοιπών χριστιανικών λαών της Ανατολής Αρμενίων και Ασσυρίων) κατά την περίοδο 1916-1922. Η ιστορική αποκατάσταση παρά την αρχική έκπληξη ή ακόμη και οδύνη που θα επιφέρει για την άγνωστη μέχρι τότε αλήθεια, στη συνέχεια μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για την τουρκική κοινωνία. Θ’ αποτελέσει προϋπόθεση να ζητήσει συγνώμη η Τουρκία για το έγκλημα αυτό, ως εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθούν ανάλογα εγκλήματα στο μέλλον. Μια τέτοια πράξη άλλωστε δεν είναι μοναδική στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Ο Βίλυ Μπραντ πριν από αρκετά χρόνια γονάτισε στο μνημείο του εβραϊκού ολοκαυτώματος, όπως λίγα μόλις χρόνια πριν έκανε ο Γερμανός Πρόεδρος στο μνημείο των Καλαβρύτων, αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα ότι η σημερινή Γερμανία δεν έχει ουδεμία σχέση με το γενοκτόνο ναζιστικό καθεστώς. Μπροστά στην ίδια πρόκληση βρίσκεται και η Τουρκία. Ένα νέο τοπίο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπου η ειρήνη και η πραγματική φιλία θα έχουν στερεότητα και μακρύ χρονικό ορίζοντα, που δεν θα καταρρέουν βίαια κάτω από το βάρος τυχαίων φαινομενικά γεγονότων, όπως συνεχώς από το 1922 μέχρι σήμερα επαναλαμβάνεται, είναι αναγκαίο όσο ποτέ. Το τοπίο αυτό το δικαιούνται οι λαοί των δύο χωρών και το απαιτούν οι νέες πραγματικότητες.-

Ο Δρ. Αντώνης Παυλίδης είναι Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.



Ypoloipo

19 Mαϊου: Ημέρα Μνήμης






ProtoMerosEdo

Ypoloipo

ΣΟΥΜΕΛΑ Η ΠΡΟΣΦΥΞ ΠΑΝΑΓΙΑ


Την Κυριακή 17 Μαΐου 2009 έγινε στο Αμφιθέατρο Τελετών Πανεπιστημίου Μακεδονία έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Στέφανου Τανιμανίδη με τίτλο «Σουμελά, η πρόσφυξ Παναγιά».
Προλόγισαν οι κ.κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, βουλευτής, καθηγητής ΑΠΘ, Παρύσατις Παπαδοπούλου-Συμεωνίδου, αρχιτέκτων πολεοδόμος, καθηγήτρια ΑΠΘ, Βενιαμίν Καρακωνστάνογλου, καθηγητής ΑΠΘ, Διεθνολόγος, Βασίλης Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν), Συγγραφέας-ηθοποιός, Χαράλαμπος Αποστολίδης, Πρόεδρος της Π.Ο.Π.Σ. και Γ. Γ. Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά».
Το συντονισμό της παρουσίασης έκανε ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.

Ευγενικά συμμετείχε ο Πρωτοψάλτης Αναστάσιος Παραστατίδης και η χορωδία του ναού των Τριών Ιεραρχών, καθώς και η χορωδία της «Φιλόπτωχου Αδελφότητας Ιμεραίων».

Στο Πανεπιστήμιο λειτούργησε έκθεση ανέκδοτου φωτογραφικού υλικού για την Παναγία Σουμελά.





Ypoloipo

Saturday, May 16, 2009

ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕΤΕ;


Φίλες και φίλοι Φοινικιώτισσες και Φοινικιώτες


Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που ΜΟΝΟ ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΠΡΑΞΕ;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που να αδιαφορεί προκλητικά για το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας στη συνοικίας σας, που δυστυχώς εξακολουθεί να είναι το τριπλάσιο περίπου του Εθνικού μέσου όρου;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που αφήνει τα παιδιά σας και τη νέα γενιά στο χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο στην πόλη μας;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που σας θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα προκειμένου να αυξηθεί το κατά κεφαλήν εισόδημα των Φοινικιωτών που χρόνια τώρα παραμένει στο ¼ του Εθνικού μέσου όρου;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που κλείνει τα μάτια μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα της ανασφάλιστης εργασίας, ανεχόμενη να παραμένει χωρίς ασφάλιση το 12% του πληθυσμού του Φοίνικα;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για τις ειδικές ομάδες πληθυσμού όπως τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, τις γυναίκες, τους νέους και τους οικονομικούς μετανάστες;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που ενώ γνωρίζει ότι η κύρια οικονομική δραστηριότητα, όσον αφορά την απασχόληση των κατοίκων, είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε περισσότερες από τις μισές δεν απασχολούνται εργαζόμενοι πέραν του ιδιοκτήτη, δεν έκανε απολύτως τίποτα να τονωθεί και να αναβαθμιστεί η εμπορικότητα της αγοράς του Φοίνικα;

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που κλείνει τα μάτια στα μεγάλα προβλήματα της περιοχής που είναι:!
· τα ναρκωτικά
· η έλλειψη υπηρεσιών ψυχικής υγείας
· η αυξημένη εγκληματικότητα (έλλειψη ασφάλειας)
· η έλλειψη πολιτιστικών χώρων
· η κακή κατάσταση πεζοδρομίων και κάποιων δρόμων
· η καθαριότητα (έλλειψη κάδων)
· η κακή κατασκευή των σχολικών κτιρων και έλλειψη χώρων
· η έλλειψη αθλητικών χώρων
· η έλλειψη ιατρικών υπηρεσιών
· ο κακός φωτισμός στους δρόμους

Θα ξαναψηφίσετε στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 την παράταξη εκείνη που σας κοροϊδεύει ασύστολα με υποτιθέμενες συνεχείς «αναπλάσεις» και «σχέδια» που παραμένουν «σχέδια» αδιαφορώντας πλήρως για το περιβαλλοντικό έγκλημα της της «υδάτινης χωματερής» που ονομάζεται «τάφρος του Φοίνικα», επικίνδυνης εστίας μόλυνσης για την υγεία των παιδιών και των κατοίκων της περιοχής;

Φίλες και φίλοι Φοινικιώτισσες και Φοινικιώτες

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ… ΕΠΙ 25 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ…

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ 'ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2010 ΤΗΝ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ" ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΝ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ…

ΓΙΑ ΜΑΣ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΙΜΗΣ!



Ypoloipo

ΦΟΙΝΙΚΑΣ: ΜΙΖΕΡΙΑ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!!!


Παλαιότερη ανάρτηση του blog που παραμένει, δυστυχώς, ακρως επίκαιρη μετά την έρευνα για την "υδάτινη χωματερή" της "τάφρου" του Φοίνικα!



ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ! ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΤΕ, ΣΤΕΓΝΩΣΑΤΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΛΕΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ;
ΑΝΤΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΣΑΣ ΤΩΡΑ...
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ...
ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ!

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΝ ΠΛΗΡΩΣ ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΟΔΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ...

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΦOIΝΙΚΙΩΤΕΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥΣ... ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΗ Η ¨ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ" ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ, ΟΙ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΜΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ "ΚΑΘΑΡΣΗΣ" ΚΑΙ ΤΗΣ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ» ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

Ο Φοίνικας
Πολεοδομικό καθεστώς


Ο συνοικισμός του Παραχωρητήριου δ Φοίνικα κτίστηκε σε εφαρμογή του ειδικού προγράμματος αποκατάστασης των παραπηγματούχων οικογενειών Αθηνών – Πειραιώς – Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των προγραμμάτων Προσφυγικής και Λαϊκής Κατοικίας (Ν.Δ. 4176/1961) και ανήκει στο Δήμο Καλαμαριάς από την δημιουργία του. Ο συνοικισμός εποικίστηκε κυρίως με πρόσφυγες και σε μικρότερο ποσοστό με ΡΟΜ.

Σύμφωνα με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου (τροποποίηση του ΓΠΣ, 1997), ο Φοίνικας αποτελεί την Πολεοδομική ενότητα 16. Από την εποχή που χτίστηκε (γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’60) αποτελούσε πάντα το Ανατολικό – Νοτιοανατολικό άκρο του Δήμου, και εμφανιζόταν σχετικά αποκομμένος από τον λοιπό πολεοδομικό ιστό της Καλαμαριάς (από βορρά γειτνιάζει με περιοχή επαγγελματικών χρήσεων γης, από Ανατολικά και Νότια περιβάλλεται από την Περιφερειακή Τάφρο και πέραν αυτής από αδιαμόρφωτες εκτός σχεδίου εκτάσεις). Με την αναθεώρηση του 1997, όταν εντάχθηκε στο Πολεοδομικό Σχέδιο η Πολεοδομική Ενότητα 17, μία αδιαμόρφωτη έκταση στα δυτικά του συνοικισμού, ο Φοίνικας ενσωματώθηκε και ουσιαστικά απέκτησε συνέχεια με τον λοιπό πολεοδομικό ιστό της Καλαμαριάς.

Ο συνοικισμός διατηρεί μέχρι σήμερα την αρχική πολεοδόμησή του.

Γεωγραφικό Στίγμα

Η περιοχή του Φοίνικα βρίσκεται πάνω στο ανατολικό όριο της οικιστικής περιοχής του Δήμου. Η ενότητα αυτή καλύπτει περίπου το 6% της συνολικής έκτασης και το 4% του πληθυσμού του Δήμου (με χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα) Καλαμαριάς.

Στην περιοχή αυτή βρίσκεται ο κύριος όγκος των παλιών εργατικών κατοικιών (κατασκευής του 1962 από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας) και διασχίζεται από την οδό Εθνικής Αντιστάσεως, τον κύριο οδικό άξονα σύνδεσης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης με το Αεροδρόμιο Μακεδονία και την ανατολική περιαστική οικιστική ζώνη.
Σε μικρή μάλιστα απόσταση από την περιοχή παρέμβασης, και πάνω στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, βρίσκεται ο κόμβος 13 της Περιφερειακής Οδού Θεσσαλονίκης.
Η περιοχή γειτνιάζει ΒΔ με την Πολεοδομική Ενότητα Ε.Μ.Ο. (Επαγγελματικές εγκαταστάσεις Μη ιδιαιτέρως Οχλουσών χρήσεων) και άλλες χρήσεις μη-κατοικίας (π.χ. Ι.Ν. Κοίμησης της Θεοτόκου), ΒΑ και Ανατολικά περικλείεται από την Ανατολική Περιφερειακή Τάφρο αντιπλημμυρικής προστασίας του ΠΣΘ, ενώ από Νότια έως ΝΔ γειτνιάζει με την Πολεοδομική Ενότητα 17 (με χρήσεις κυρίως κατοικίας) και την περιοχή οικιστικής επέκτασης του Δήμου.


Δημοτικό Διαμέρισμα Φοίνικα

Σε μικρή απόσταση, πάνω στον άξονα της Εθνικής Αντιστάσεως και γύρω από τον κόμβο 13 της Περιφερειακής Οδού Θεσσαλονίκης, έχουν χωροθετηθεί αρκετές εμπορικές κυρίως χρήσεις υπερτοπικού χαρακτήρα που έχουν πολλές αρνητικές συνέπειες για την τοπική αγορά του Φοίνικα. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται το Νομαρχιακό Νοσοκομείο Άγιος Παύλος και η Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς.


Η περιοχή παρέμβασης περιλαμβάνει 67 κτίρια κατοικιών, 7 κτίρια επαγγελματικής χρήσης (μικρό εμπορικό κέντρο του Δήμου), ένα Κέντρο Νεότητας, ΚΑΠΗ, Παιδική Χαρά, Πρόνοια, Αναψυκτήριο, 3 σχολεία, και ένα πλέγμα υπαίθριων δημόσιων χώρων και κοινόχρηστων εγκαταστάσεων. Οι δημόσιοι υπαίθριοι χώροι εμφανίζονται κυρίως ως αδιαμόρφωτες πρασιές ή αυλές ανάμεσα στα κτίρια των κατοικιών.
Ο συνοικισμός του Φοίνικα είναι η μία από τις δύο σημαντικές περιοχές «κοινωνικής κατοικίας» στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Θεσσαλονίκης, με συγκεντρωμένο αριθμό κατοικιών η οποία παρουσίαζε φανερά σημάδια φυσικής, περιβαλλοντικής και κοινωνικής υποβάθμισης.

Ο συνοικισμός του Φοίνικα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά πρασίνου στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Θεσσαλονίκης. Είναι σχεδιασμένος από τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, κατά τα πρότυπα των «κηπουπόλεων» όπου η κατοικία συγκεντρώνεται σε κτίρια διάσπαρτα μέσα σε υπαίθριους κοινόχρηστους χώρους. Οι χώροι αυτοί εμφανίζονται σήμερα ως αδιαμόρφωτες «πρασιές» ή «αυλές» ανάμεσα στα κτίρια, και σε ελάχιστες περιπτώσεις ως οργανωμένοι χώροι πρασίνου. Σε πολλές περιπτώσεις, οι χώροι αυτοί χρησιμοποιούνται άναρχα ως χώροι στάθμευσης από τους κατοίκους της περιοχής και ως χώροι αποθήκευσης ογκωδών αντικειμένων.

Το σύνολο των παραπάνω συνθηκών καθιστούν τους υπαίθριους χώρους κατάλληλους για την ανάπτυξη της εγκληματικότητας στην περιοχή και ακατάλληλους για χρήση από τους κατοίκους για άθληση, παιχνίδι, αναψυχή, χώρο συγκέντρωσης.

Η γεωγραφική θέση του συνοικισμού – στο Νοτιοανατολικό άκρο του Δήμου Καλαμαριάς και του συνεχόμενου αστικού ιστού του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης (ΠΣΘ) – αλλά και ο τρόπος που οικοδομήθηκε – ως αυτόνομη περιοχή κατοικίας – συνέβαλλαν στη σχετική απομόνωση και περιθωριοποίηση των κατοίκων του.

Αυτά, σε συνδυασμό με ένα βεβαρημένο οικονομικό και κοινωνικό προφίλ (υψηλή ανεργία, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ελάχιστες επιχειρηματικές ευκαιρίες, χαμηλά εισοδήματα, μειονεκτούσες κοινωνικές ομάδες) καθιστούσαν τον Φοίνικα μία περιοχή με πολλαπλά προβλήματα, η οποία έχρηζε μιας ολοκληρωμένης παρέμβασης σε φυσικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ποια είναι η περιοχή του Φοίνικα

Στο Φοίνικα κατοικούν περίπου 4.600 κάτοικοι (σύμφωνα με την Απογραφή του 2001), ένα σημαντικό ποσοστό των οποίων προέρχονται από χώρες του εξωτερικού (15% του πληθυσμού δεν έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και πάνω από 10% δεν έχουν Ελληνική υπηκοότητα).
Τα σημαντικότερα προβλήματα της περιοχής είναι η εξαιρετικά υψηλή ανεργία (περίπου το τριπλάσιο του Εθνικού μέσου όρου), το χαμηλό κατά κεφαλή εισόδημα (περίπου το ¼ του Εθνικού μέσου όρου), το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (πάνω από το 53% του πληθυσμού δεν έχει πάει Γυμνάσιο, και πάνω από 5% δεν πήγε καθόλου στο σχολείο) και η έλλειψη ασφάλισης για μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού (12%).Φοίνικας


Το μέσο μέγεθος νοικοκυριού της περιοχής είναι 3,2 άτομα, μεγαλύτερο δηλαδή από τον Εθνικό Μέσο όρο των 2,9 ατόμων. Σε σχέση με την ηλικιακή σύνθεση, ο Φοίνικας παρουσιάζει (σε σύγκριση με τον υπόλοιπο Δήμο) χαμηλά ποσοστά παιδικού πληθυσμού (0-15) και κύρια (ανά)παραγωγικού πληθυσμού (30-45), ενώ παρουσιάζει υψηλότερα ποσοστά νέων (20-25), δεύτερης ηλικίας (50-55), και ηλικιωμένων (>69).

Όσον αφορά την αγορά εργασίας, μόλις το 60% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού συμμετέχει σε αυτή, μόνο το 44% απασχολούνται, και από αυτούς μόνο οι 8 στους δέκα έχουν μόνιμη εργασία. Ιδιαίτερα σκληρά πλήττονται από την ανεργία ειδικές ομάδες του πληθυσμού όπως τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, οι γυναίκες, οι νέοι και οι οικονομικοί μετανάστες.

Σε συνδυασμό με το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ιδιαίτερα δυσμενές είναι και το χαμηλό ποσοστό των απασχολούμενων που έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης (ούτε 10%).

Εν γένει, ο τριτογενής τομέας είναι η κύρια οικονομική δραστηριότητα και όσον αφορά την απασχόληση των κατοίκων (πάνω από το 90% απασχολούνται στο εμπόριο και τις υπηρεσίες) αλλά και τις επιχειρήσεις της περιοχής (70% εμπόριο, 10% συνεστίαση, 20% λοιπές υπηρεσίες). Σχεδόν στο σύνολό τους οι επιχειρήσεις της περιοχής είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε περισσότερες από τις μισές δεν απασχολούνται εργαζόμενοι πέραν του ιδιοκτήτη.

Πέραν των οικονομικών προβλημάτων της περιοχής, άλλα σημαντικά προβλήματα για τους κατοίκους – όπως είχαν εντοπιστεί από έρευνα πεδίου – είναι:

  • τα ναρκωτικά
  • η έλλειψη υπηρεσιών ψυχικής υγείας
  • η αυξημένη εγκληματικότητα (έλλειψη ασφάλειας)
  • η έλλειψη πολιτιστικών χώρων
  • η κακή κατάσταση πεζοδρομίων και κάποιων δρόμων
  • η καθαριότητα (έλλειψη κάδων)
  • η κακή κατασκευή των σχολικών κτιρων και έλλειψη χώρων
  • η έλλειψη αθλητικών χώρων
  • η έλλειψη ιατρικών υπηρεσιών
  • ο κακός φωτισμός στους δρόμους
Δια στόματος του Υποψηφίου Δημάρχου της Παράταξής μας δινουμε υποσχεση για κατι που σίγουρα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ... Μεσα στα δυο πρωτα χρόνια διοίκησης του Δήμου από την Παράταξήμαμας ο αδικημένος Φοινικας θα μετατραπεία σε μια πέρα για πέρα ασφαλή γειτονιά, στολιδι της Καλαμαριάς...

ΠΥΚΝΩΣΤΕ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ....

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...

Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΤΑ ΟΥΚ ΟΛΙΓΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ (ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ) ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ ΣΕ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ


ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1916-1922) και τα μηνύματα που εκπέμπει.

του Αντώνη Παυλίδη*


Η Βουλή των Ελλήνων, ως γνωστόν, με ομόφωνη απόφασή της το Φεβρουάριο του 1994, έλαβε μια ιστορική απόφαση, που θα έπρεπε να είχε λάβει πολύ νωρίτερα: όρισε τη 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου κατά την περίοδο 1916-1922. Θα αποπειραθούμε να κάνουμε μια νηφάλια αναφορά στο ζήτημα αυτό, παρότι απωθεί τους φανατικούς του παρόντος, που εκπροσωπούν τη λογική της «πολιτικής ορθότητας».
Τα τελευταία χρόνια τίθενται ιδιαίτερα έντονα απ’ τους τελευταίους κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις. Λέγεται πχ ότι δεν πρέπει η χώρα μας να προκαλεί την Τουρκία με αποφάσεις όπως αυτή της Βουλής το 1994, ότι πρέπει να αφαιρεθούν άμεσα από τα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας όλα όσα ενοχλούν την Τουρκία (κι όχι γιατί την ενοχλούν), κλπ. Κάποιοι μάλιστα προτείνουν τη συγγραφή κοινών εγχειριδίων ιστορίας, πράγμα βέβαια που ακούγεται ευχάριστα, αλλά είναι άτοπο αν δεν συνοδεύεται από ένα ελάχιστο κοινό ιδεολογικό πλαίσιο των δύο χωρών και προ πάντων, όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, αν υπάρχουν ανοικτά ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, κλπ). Όλοι λοιπόν αυτοί οι «ειδικοί» εκφράζουν μια πραγματικότητα μάλλον εικονική, εκφράζοντας περισσότερο τις επιθυμίες τους παρά τα πραγματικά δεδομένα. Εξετάζουν τα δεδομένα της Τουρκίας χρησιμοποιώντας τις καθιερωμένες «μήτρες» που ισχύουν στις διεθνείς σχέσεις, αγνοώντας όμως τις σημαντικές ιδιαιτερότητες της τουρκικής περίπτωσης και τα αίτια που παράγουν τις αλλεπάλληλες κρίσεις στις σχέσεις των δύο χωρών. Χρησιμοποιούν τη μέθοδο του εξευμενισμού, αγνοώντας τα μηνύματα που από το βάθος των αιώνων ο ίδιος ο Θουκυδίδης εκπέμπει: ότι αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη σύγκρουση. Αυτό που μπορεί να την αποτρέψει είναι η οικοδόμηση φιλικών σχέσεων πάνω στην αλήθεια και την αξιοπρέπεια και των δύο ενδιαφερομένων.
Σε πολλές περιπτώσεις προχωρούν σε αφελείς υπεραπλουστεύσεις. Υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι κατά την περίοδο εκείνη είχαμε πόλεμο και στον πόλεμο παρουσιάζονται αγριότητες απ’ όλες τις πλευρές. Αγνοούν όμως ότι το «ολοκαύτωμα εν ροή» των Ελλήνων του Πόντου (και της υπόλοιπης Μ. Ασίας) ξεκίνησε πολύ πριν το 1919 που έγινε η ελληνική απόβαση στη Σμύρνη και ότι τα γυναικόπαιδα που κυρίως υπέστησαν τη βαρβαρότητα, δεν συμμετείχαν σε κανένα πόλεμο. Ο αφανισμός των χριστιανικών εθνοτήτων από το μικρασιατικό χώρο είχε προαποφασιστεί, όπως όχι μόνο το πλήθος των διαθέσιμων τεκμηρίων μαρτυρά, αλλά ακόμη και αξιόλογοι Τούρκοι επιστήμονες (όπως πχ ο Taner Akçam) ομολογούν.
Η ιδεολογία του σύγχρονου τουρκικού κράτους αντικατοπτρίζεται τόσο στα διδακτικά εγχειρίδια, όπου κυριαρχούν σύμβολα ρατσισμού και εθνικισμού, όσο και στα μνημεία. Το μνημείο του Τοπάλ Οσμάν, του Άϊχμαν των Ποντίων, που δεσπόζει στο λόφο της Κερασούντας και το μνημείο του αρπακτικού Τούρκου νικητή απέναντι στον καταρρεύσαντα Έλληνα στο Αφιόν Καραχισάρ, εκφράζουν αυτήν ακριβώς την ιδεολογία. Παρότι η συλλογική συνείδηση του τουρκικού λαού μέσω αυτών των μηχανισμών διαμορφώνεται σε αρνητική κατεύθυνση, όμως αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει στον αγώνα για οικοδόμηση μιας πραγματικής φιλίας και ειρήνης μεταξύ των δύο λαών.
Αυτό που γνώριζαν οι Πόντιοι 2ης και 3ης γενιάς από τους γονείς και τους παππούδες τους, σήμερα μπορεί να το γνωρίσει σε όλη του την έκταση κάθε Έλληνας. Οι αλλεπάλληλοι τόμοι που έχουν εκδοθεί –με αποκορύφωμα τον τόμο που εξέδωσε η Βουλή των Ελλήνων το 2004- και οι άπειρες μελέτες που ετοιμάζονται, αποδεικνύουν ότι το έγκλημα αυτό είναι αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Άλλωστε η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου -στο πλαίσιο της γενοκτονίας όλων των χριστιανικών λαών της Ανατολής από το καθεστώς των Νεοτούρκων- το Νοέμβριο του 2007 από τον πλέον αρμόδιο φορέα, τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (I.A.G.S) συντρίβει εκ των πραγμάτων κάθε απόπειρα εσωτερικής αμφισβήτησης. Ο ΟΗΕ με το ψήφισμά του το 1948 για τον ορισμό του εγκλήματος της Γενοκτονίας, δηλώνει ότι δεν πρόκειται για έγκλημα εναντίον ενός μόνο έθνους, έστω και τμήματός του. Πρόκειται για έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Συνεπώς ο αγώνας για την αναγνώριση του εγκλήματος δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, ή μόνο τους Έλληνες. Αφορά όλη την ανθρωπότητα. Οι δίκαιοι που αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν είναι τυπικοί αγωνιστές, αλλά αγωνιστές των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ανθρωπότητας. Συνεπώς ο αγώνας τους είναι ο σημαντικότερος αγώνας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Αγωνίζονται γιατί νωρίζουν καλά ότι η ασυλία του θύτη προκαλεί τις επόμενες Γενοκτονίες. Γνωρίζουν για παράδειγμα ότι η απόφαση του Χίτλερ για την «τελική λύση» απέναντι στους Εβραίους βασίστηκε στην ασυλία του Κεμάλ και των Νεοτούρκων για τις γενοκτονίες που προηγήθηκαν.
Κεντρικός στόχος του αγώνα των ποντιακών φορέων μετά το 1994 είναι η διεθνοποίηση της Γενοκτονίας και η αναγνώρισή της από το επίσημο τουρκικό κράτος. Ο στόχος όμως αυτός, αν και έχει μεγάλες δυσκολίες, όμως δεν πτοεί τους Ποντίους, που ως φορείς της ιδεολογίας της ειρήνης και της δημιουργικής συνεργασίας, δεν έχουν άλλο δρόμο. Γνωρίζουν κάτι που αγνοούν οι τεχνικοί των διεθνών μας σχέσεων. Ότι αν αναγνωριζόταν από νωρίς το έγκλημα αυτό, η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά το 1922 θα ήταν διαφορετική. Δεν θα είχε ούτε Σεπτεμβριανά, ούτε Κυπριακό, ούτε Ίμια. Η δομή και η ιδεολογία του τουρκικού κράτους είναι που διαπερνά τη συλλογική συνείδηση του τουρκικού λαού και γεννά την επιθετικότητα. Ο αγώνας συνεπώς των Ποντίων είναι αγώνας πρωτίστως για την ειρήνη. Οι άλλοι, οι μεταμοντέρνοι «ειδικοί», που προτείνουν μια «φιλία» χωρίς όρους και προϋποθέσεις, προς μια Τουρκία όχι ανθρώπινη αλλά ρατσιστική, που φυλακίζει και εξολοθρεύει ότι διαφορετικό αντιστέκεται στην ιδεολογία της παρακμής, συντελούν, προφανώς χωρίς να το επιθυμούν, στην αναπαραγωγή αυτής της ιδεολογίας από το τουρκικό κοινωνικό σύστημα.
Οι υγιείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν μπορούν να οικοδομηθούν πάνω στην παραχάραξη ή την αποσιώπηση της αλήθειας, γιατί αυτή αργά ή γρήγορα θα γίνει γνωστή. Η νέα γενιά της Τουρκίας δεν είναι υποχρεωμένη να μολύνεται με το άγος του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων του Πόντου (και των λοιπών χριστιανικών λαών της Ανατολής Αρμενίων και Ασσυρίων) κατά την περίοδο 1916-1922. Η ιστορική αποκατάσταση παρά την αρχική έκπληξη ή ακόμη και οδύνη που θα επιφέρει για την άγνωστη μέχρι τότε αλήθεια, στη συνέχεια μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για την τουρκική κοινωνία. Θ’ αποτελέσει προϋπόθεση να ζητήσει συγνώμη η Τουρκία για το έγκλημα αυτό, ως εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθούν ανάλογα εγκλήματα στο μέλλον. Μια τέτοια πράξη άλλωστε δεν είναι μοναδική στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Ο Βίλυ Μπραντ πριν από αρκετά χρόνια γονάτισε στο μνημείο του εβραϊκού ολοκαυτώματος, όπως λίγα μόλις χρόνια πριν έκανε ο Γερμανός Πρόεδρος στο μνημείο των Καλαβρύτων, αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα ότι η σημερινή Γερμανία δεν έχει ουδεμία σχέση με το γενοκτόνο ναζιστικό καθεστώς. Μπροστά στην ίδια πρόκληση βρίσκεται και η Τουρκία. Ένα νέο τοπίο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπου η ειρήνη και η πραγματική φιλία θα έχουν στερεότητα και μακρύ χρονικό ορίζοντα, που δεν θα καταρρέουν βίαια κάτω από το βάρος τυχαίων φαινομενικά γεγονότων, όπως συνεχώς από το 1922 μέχρι σήμερα επαναλαμβάνεται, είναι αναγκαίο όσο ποτέ. Το τοπίο αυτό το δικαιούνται οι λαοί των δύο χωρών και το απαιτούν οι νέες πραγματικότητες.-

* Ο Δρ Αντώνης Παυλίδης είναι Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.


Ypoloipo

Friday, May 15, 2009

Επιχειρησιακό Σχέδιο «Αναζωογόνηση της περιοχής εργατικών κατοικιών Φοίνικα στην Καλαμαριά»


Επιχειρησιακό Σχέδιο "ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ!"

ή

ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ!!!

Ο ΔήμαρχοςΗ ανάπτυξη του Φοίνικα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί σταθερή μας επιδίωξη. Με την εφαρμογή του Επιχειρησιακού Σχεδίου συνεχίζουμε τις προσπάθειες μαζί με τους κατοίκους για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής, με έργα κοινωνικών υποδομών, ανάπλασης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, δράσεις ενθάρρυνσης της απασχόλησης, τόνωσης της επιχειρηματικότητας και παροχής ουσιαστικών υπηρεσιών κοινωνικής στήριξης προς τους κατοίκους.

Το Σχέδιο θα βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων και την εικόνα της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα θα μας επιτρέψει να οραματιστούμε και να σχεδιάσουμε από κοινού έναν Φοίνικα λειτουργικό, ανθρώπινο, βιώσιμο, έναν Φοίνικα των ίσων ευκαιριών.

Χριστόδουλος Οικονομίδης
Δήμαρχος Καλαμαριάς
____________________________________________________________________




ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ;"

Η εξαιρετικά επικίνδυνη εστία μόλυνσης που ονομάζεται ΤΑΦΡΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ είναι μια μόνιμη εστίας ντροπής για την Καλαμαριά… Και να φανταστεί κανείς ότι δίπλα σ’ αυτόν τον οχετό παίζουν μικρά παιδιά!
____________________________________________________________________


Φούντωσε το δάσος της τάφρου του Φοίνικα και δεν φαίνονται τα βιομηχανικά απόβλητα, οι μεγάλες ποσότητες φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, τα ακατέργαστα αστικά λύματα που καταλήγουν στα νερά του κόλπου προκαλώντας αλόγιστη ρύπανση. .. Το «δάσος» της τάφρου μπορεί να καλύπτει την υδάτινη χωματερή, αλλά οι «ευωδιές» της ξεχύνονται σε όλον τον κακόμοιρο Φοίνικα…
____________________________________________________________________



ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΟΥ ΘΑ «ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ»
___________________________________________________________________________




ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ...
"Ένα από τα έργα κοινωνικών υποδομών, ανάπλασης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος" που βελτιώνει σε αφάνταστο βαθμό την ποιότητα ζωής των κατοίκων....

ΤΕΛΙΚΑ... ΛΙΓΗ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕ ΒΛΑΠΤΕΙ...
_____________________________________________________

ΜΕ ΤΗΝ "ΥΠΟΘΕΣΗ ΦΟΙΝΙΚΑ" ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ... ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΈΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΠΟΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ" ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΙ...