Wednesday, March 30, 2011

Τι είναι αυτό που συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ; Ανταρσία, ή μπάχαλο;



Πείτε μου εσείς, αφού διαβάσετε όσα ακολουθούν, τι είναι αυτό που συμβαίνει στο κυβερνητικό κόμμα; ανταρσία, ή μπάχαλο;
Καθημερινά πλέον βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταθέτουν ερωτήσεις εναντίον της κυβέρνησης (και κυρίως του Γ. Παπακωνσταντίνου) στολίζοντας παράλληλα διάφορους υπουργούς για την «αποτελεσματικότητα» του έργου τους…
Σήμερα οχτώ (και πάλι) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, κατέθεσαν ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, κατηγορώντας ουσιαστικά την Κυβέρνηση ότι ενισχύει τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις ότι τα χρήματα που τους δίνει θα διοχετευτούν στην πραγματική οικονομία, πράγμα που σημαίνει ότι με την ανοχή της πολιτείας οι τραπεζίτες κερδοσκοπούν…
Με επικεφαλής τη Νάντια Γιαννακοπούλου οι «εννιά» σημειώνουν: «Διαχρονικά οι Κυβερνήσεις στη χώρα μας, ανοίγουν κάθε φορά αφειδώς τις κάνουλες του δημόσιου χρήματος, ζεστού ή με τη μορφή κρατικών επιχορηγήσεων, για την ενίσχυση των τραπεζών, πάντοτε με τον επικαλυπτικό  μανδύα της ενίσχυσης της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας. χωρίς όμως να ζητούν από τις τράπεζες και τους μεγαλομετόχους τους, τη δική τους πρώτα συμβολή για τη διάσωση και την ενίσχυση των δικών τους επιχειρήσεων και χωρίς να υποχρεώνουν τις τράπεζες σε εκροή ρευστότητας ή να τους ζητούν εγγυήσεις ότι τουλάχιστον τα χρήματα που παίρνουν από το Δημόσιο θα διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία και τη ρευστότητα της αγοράς» .
Οι βουλευτές καλούν τον Υπουργό Οικονομίας να τους ενημερώσει «εάν η πολιτεία, μέσα σε μόλις 2 χρόνια χρηματοδοτεί τις τράπεζες, ιδίως τις ιδιωτικές, με ζεστό χρήμα και εγγυήσεις ύψους 100 δις ευρώ, τι νόημα ύπαρξης έχουν οι ιδιωτικές τράπεζες, εκτός από το να πλουτίζουν και να κερδοσκοπούν οι τραπεζίτες;»
Την ερώτηση υπογράφουν, εκτός από την κ. Γιαννακοπούλου, και οι: Π. Κουρουμπλής, Γ. Αρβανιτίδης, Λ. Γρηγοράκος, Λ. Μίχας, Χ. Κεφαλίδου, Ι. Μιχελογιαννάκης και ο Αγγ. Τόλκας.
Και ο Μίμης στον χορό…
Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης κατέθεσε ερώτηση προς τους κυρίους Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο στην οποία επισημαίνει ότι με τις πρακτικές που ακολουθούν ουσιαστικά απαξιώνουν και οδηγούν σε μαρασμό «τα ΕΑΣ που διαθέτουν σημαντική τεχνογνωσία αιχμής, που σε συνδυασμό με τον σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό και το εξειδικευμένο προσωπικό τους, έχουν ως αποτέλεσμα να καθιερωθούν ως η μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα». Όπως μάλιστα αναφέρει, τα ΕΑΣ είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε οπλικά συστήματα και πυρομαχικά, συνεργάζονται με διεθνείς εταιρίες του τομέα τους σε προγράμματα συμπαραγωγής με σημαντική επιτυχία…
Παντελής Οικονόμου: “ο λογαριασμός δεν βγαίνει”
Ακολούθησε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παντελής Οικονόμου ο οποίος υιοθέτησε όλα υποστηρίζει …ο Αντώνης Σαμαράς για το μνημόνιο, συμφωνώντας μαζί του ότι το «μνημόνιο δεν βγαίνει»…
Απευθυνόμενος προς την Υφυπουργό Εξωτερικών Μ. Ξενογιαννακοπούλου της είπε: «Με αυτά που αποσπάσαμε το αποτέλεσμα θα είναι στον προϋπολογισμό του 2012, τα τοκοχρεολύσια αντί για 40 δις, που είναι φέτος θα γίνουν 32,5 δις. Όμως και πάλι δεν βγαίνει ο λογαριασμός».
Αναπτύσσοντας τα επιχειρήματά του προς την κυβέρνηση και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου η οποία προσήλθε στη  Βουλή για να ενημερώσει την αρμόδια επιτροπή για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, ο κ. Οικονόμου συνέχισε:
«Δεν βγαίνει τίποτα ούτε από την επικαιροποίηση, ούτε από την αναθεώρηση του Μνημονίου. Το Μνημόνιο δεν είναι επιδεκτικό, ούτε στην επικαιροποίηση διότι δεν οδηγεί σε λύση. Έλυσε μεν το πρόβλημα του δανεισμού αλλά έχει φτιάξει ένα καταστροφικό πρόβλημα χρέους. Το πρόβλημα χρέους προϋπήρχε αλλά το Μνημόνιο το έκανε μη διαχειρίσιμο»….
Και έριξε τη «βόμβα»: «Η μόνη λύση την οποία μπορεί η κυβέρνηση να κάνει είναι να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση που έχει και να ενταχθεί στον νέο μηχανισμό που θα στηρίξει το νόμισμα  τώρα ή το 2012. Αν είναι να ενταχθεί το 2013 είναι δώρον άδωρον».
Και συνέχισε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι λιγότερο αποτελεσματικός από το ευρωομόλογο – και πιο ακριβός από τα πακέτα που υπήρχαν μέχρι τώρα. «Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική» κατέληξε ο κ. Οικονόμου, φέροντας στο μυαλό όλων τη λύση που είχε υποδείξει ο Αντώνης Σαμαράς…
Και φτάνουμε στους πραγματικούς (που λέει ο λόγος) αντάρτες (!!!) του ΠΑΣΟΚ.
Τα ψέμματα τελείωσαν και τα κεράκια έλιωσαν
Δεν έχουμε πλέον δικαιολογίες. Ωραία, πήραμε τη βοήθεια από την Ευρώπη αλλά τι σημαίνει αυτό όταν χρειαζόμαστε τόσα επιπλέον μέτρα;” ρωτούσαν σήμερα άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Και συμπλήρωναν: «ως τώρα λέγαμε στον κόσμο να κάνει υπομονή και ότι οι θυσίες του πιάνουν τόπο επειδή μειώσαμε το έλλειμμα. Τώρα τι θα λέμε; Πώς θα δικαιολογήσουμε αυτά τα νέα μέτρα;».
Παρόμοια ερωτήματα διατυπώθηκαν στο ΚΤΕ ΠΑΣΟΚ από πολλούς παριστάμενους βουλευτές μεταξύ των οποίων οι Κ. Σπηλιόπουλος, Δ. Κρεμαστινός, Δ. Παπουτσής, Ολγα Ρεντάρη, Ν. Ζωίδης,
Ο Ντ. Βρεττός, είπε ότι έπρεπε το ΠαΣοΚ να είχε προηγηθεί στην πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής στην υπόθεση των υποβρυχίων. Αλλά ο κ. Εξαρχος του απάντησε ότι δεν ήταν σωστό να προτρέξουν επειδή μπορεί να χρειαστεί να παραπεμφθεί η υπόθεση απευθείας σε προανακριτική επιτροπή. Επιπλέον, οι βουλευτές έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου ότι το νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια μπορεί να μην περάσει από τη Βουλή. «Δεν θα μετατρέψουμε όλη την Ελλάδα σε καζίνο», είπαν.
Ο βουλευτής της Β Αθήνας Ι. Βούρος μιλώντας με μεγάλη ένταση κατηγόρησε τον υπουργό Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνο ότι «είναι ανύπαρκτος, δεν σηκώνει το τηλέφωνο και κοροϊδεύει τους ανθρώπους του Πολιτισμού». «Έχει κοροϊδέψει εμένα προσωπικά! Τα ψέμματα τελείωσαν και τα κεράκια έλιωσαν. Υπάρχει και νοημοσύνη και αξιοπρέπεια περισσότερη από όσο νομίζουν ορισμένοι», πρόσθεσε.

Καλύτερη συνεργασία με τα υπουργεία, ζήτησαν κυβερνητικοί βουλευτές, κατά τη συνεδρίαση των εισηγητών ΚΤΕ ΠΑΣΟΚ και προέδρων κοινοβουλευτικών Επιτροπών
Την ανάγκη για πιο ολοκληρωμένη συνεργασία των υπουργείων με τους βουλευτές και τους Κοινοβουλευτικούς Τομείς Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, έθιξαν ορισμένοι εκ των συμμετεχόντων κατά τη σημερινή συνεδρίαση των εισηγητών των ΚΤΕ και των κοινοβουλευτικών Επιτροπών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη συνεδρίαση, η οποία πραγματοποιείται τακτικά, είτε ανά εβδομάδα είτε ανά δύο εβδομάδες, ορισμένοι εκ των συμμετεχόντων, όπως είναι ο εισηγητής του ΚΤΕ Οικονομικών Ανδ. Μακρυπίδης και ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος Κ. Καρτάλης, ζήτησαν να υπάρχει περισσότερος διάλογος με τα υπουργεία και ιδιαίτερα με το υπουργείο Οικονομικών. 

    Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο αναπληρωτής εισηγητής του ΚΤΕ Πολιτισμού Γ. Βούρος άσκησε κριτική προς την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού σχετικά με τις στοχεύσεις του υπουργείου ως προς τις πολιτιστικές δραστηριότητες.
Αντικοινοβουλευτικός

Ο δρόμος προς τις εκλογές



του Κώστα Ροδινού
Συχνά αναρωτιέμαι, αν  ο κ. Παπανδρέου τρέφει την ψευδαίσθηση  ότι θα τα καταφέρει. Η εκτίμησή μου είναι  ότι αγωνίζεται  να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και  εκμεταλλεύεται:
Την ασθενή μας μνήμη! Πόσο μακριά  φαίνεται ο καιρός που η  αμόλυβδη ήταν  80 λεπτά το λίτρο; Μια ζωή!  Τώρα είμαστε τυχεροί, αν τη βρούμε κάτω από 1,70! Αν  σε μερικούς μήνες μειωθεί η φορολογία και η αμόλυβδη πέσει  στο 1,20,  θ’ αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι, αφού μειώθηκε η τιμή της βενζίνης, έρχονται καλύτερες μέρες! Το ίδιο θα γίνει αν μειωθούν τα διόδια μερικά λεπτά ή δοθούν κάποιες αυξήσεις, υπό μορφή φιλοδωρήματος, στις ήδη μειωμένες συντάξεις.
Την δύναμη της συνήθειας Είδατε με τι μαεστρία μας έπεισαν ότι το μνημόνιο ήταν απαραίτητο;  Ότι  αποτελεί  την ευκαιρία να τολμήσουμε  αυτά που  έπρεπε να είχαν  γίνει εδώ και δεκαετίες;  Τυχαία άραγε μας επιβλήθηκε ένα μνημόνιο που όλοι ήξεραν ότι δεν μπορούσε να βγεί; Προφανώς όχι! Απλώς, ήθελαν  να …συνηθίσουμε σε μια διαρκή διαδικασία λήψης μέτρων, σχεδόν αδιαμαρτύρητα.
Την απόγνωση και τον φόβο Αν ανακοπεί η προσπάθειά του, οι μέχρι τώρα θυσίες θα πάνε στο βρόντο, λέει ο κ. Παπανδρέου! Θα είναι μάταιες. Η θυσία είναι εξ ορισμού μια δύσκολη απόφαση.  Καθίσταται, όμως, λυτρωτική, αν έχει υπερβατικό σκοπό!  Το ακούσαμε  στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Και λειτούργησε!
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ Αν και τελευταία παρατηρούνται κάποιες ρωγμές, ο κ. Παπανδρέου απολάμβανε  μιας πρωτοφανούς  ασυλίας από τα βραδυνά δελτία ειδήσεων.  Μερικές φορές όχι μόνο παρουσίαζαν το μαύρο άσπρο, αλλά φίμωναν ή δεν  προσέφεραν βήμα στην αντίθετη άποψη.  Ετσι, στηριζόταν αποκλειστικά η κυβερνητική προπαγάνδα. Και δυστυχώς υπάρχει ακόμα κόσμος,  που διαμορφώνει άποψη με βάση αυτά που λένε τα δελτία ειδήσεων!
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο κόσμος, δικαίως, αναρωτιέται: υπάρχει άλλη λύση ή πρέπει να ακολουθήσουμε τη συνταγή του κ. Παπανδρέου;  Μέχρι τώρα ο κ. Παπανδρέου  σχεδόν κατάφερε να πείσει την κοινωνία ότι η ακολουθούμενη πολιτική  είναι μεν  δρόμος  μαρτυρίου, αλλά  μπορεί να οδηγήσει σε μια μελλοντική ανάσταση! Έστω σ΄ ένα θαύμα, πριν τη σταύρωση!  Αλλωστε,  τον «από μηχανής Θεό», εμείς τον επινοήσαμε!
Σ’ αυτό βοηθούσε και το γεγονός ότι η Ν.Δ. δεν έπειθε ό,τι διαθέτει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, ούτε η αντιπολίτευσή που έκανε ήταν ιδιαίτερα αιχμηρή.
Θέλει να κυβερνήσει τώρα ο Σαμαράς;
Η κατάσταση θ’ αρχίζει να αλλάζει όταν ο κόσμος πειστεί ότι υπάρχει   άλλη οδός εξόδου από την κρίση και αρχηγός  που θα ηγηθεί της αποστολής.  Μέχρι τώρα όμως, πολλοί έθεταν το εξής ερώτημα, με την βοήθεια και της κυβερνητικής προπαγάνδας: Θέλει να κυβερνήσει τώρα ο Σαμαράς;
Η εκτίμησή μου  είναι η εξής:
1.- Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. ήθελε πρώτα να διαμορφώσει κάποιες συμμαχίες εντός της Ε.Ε.  Με την αρχική του θέση ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει (τότε που όλοι το θεωρούσαν ως αδήριτη ανάγκη) δικαιωμένη, από εδώ και στο εξής θα αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, όπως έδειξε η τελευταία σύνοδος του ΕΛΚ. Αυτό θα ενισχύει  την αξιοπιστία  και την   πρωθυπουργική του εικόνα.
2.- Γι αυτό χθες,  έθεσε το πλαίσιο των επόμενων εκλογών. Είπε ένα ξεκάθαρο  όχι στα σενάρια συγκυβέρνησης, απέρριψε  τις θεωρίες της  «πολυκατοικίας»  και  έδειξε αποφασισμένος να ζητήσει  ισχυρή εντολή διακυβέρνησης από μια νέα κοινωνική πλειοψηφία.   Με άλλα λόγια ο στόχος του είναι η αυτοδυναμία.
3.- Τις επόμενες ημέρες θα  παρουσιάσει  τη δική του  πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση. Έτσι, θα μπορεί πλέον να κάνει προγραμματική αντιπολίτευση. Και  θα  βρίσκει ευήκοα ώτα, με πανθομολογούμενη την αποτυχία του μνημονίου. Και ο κόσμος θα είναι πιο έτοιμος ν΄ ακούσει απ’ ότι πέρσι το Καλοκαίρι.
4. – Ο αντιπολιτευτικός λόγος θα γίνει οξύτερος. Τα πρώτα δείγματα  άρχισαν  ήδη να αποκαλύπτονται (οι αιχμηρές ανακοινώσεις Μιχελάκη, η …θεωρία του «λαγού», οι χθεσινές ξεκάθαρες τοποθετήσεις, η ερώτηση προς τον πρωθυπουργό για την ακρίβεια κ.λ.π)
5.- Μετά το «Ζάππειο ΙΙ»,  θεωρώ ότι ο κ.  Σαμαράς θα επιδιώξει μια κατά μέτωπον αντιπαράθεση με τον Παπανδρέου, που θ’ αποτελέσει την αφετηρία των εκλογών.
6.- Ο  Πρόεδρος της Ν.Δ. θα ξεκινήσει μια  εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης όμοια με τη νικηφόρα πορεία του προς την ηγεσία της  Ν.Δ.
Παιχνίδια με την ημερομηνία των εκλογών
Και οι εκλογές: Οι εκλογές  αποτελούν  προνομία του πρωθυπουργού, άρα εκείνος θα επιλέξει τον χρόνο.
Σήμερα ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται αντιμέτωπος με το  δίλημμα που βασάνιζε τον κ. Καραμανλή, τέτοια εποχή το 2009.  Οσο απομακρύνει  την ημερομηνία των πρόωρων εκλογών, τόσο ενισχύει τις πιθανότητες της ήττας του!  Αρα, η λογική λέει να προκηρύξει σύντομα εκλογές!
Εδώ συμπίπτει και ο κ. Σαμαράς! Για διαφορετικούς, όμως, λόγους! Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι όσο αργότερα έρθει στην εξουσία, τόσο χειρότερη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη θα είναι η κατάσταση της οικονομία! Αρα και αυτός θέλει σύντομα εκλογές, άσχετα αν δεν το λέει δημοσίως! Γιατί; Μα για να μην τις χρεωθεί επειδή ο κόσμος δεν ζητάει ακόμα εκλογές! Και εδώ επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα: ο κόσμος δεν ζητάει εκλογές επειδή  δεν έχει  πειστεί ότι υπάρχει καλύτερη εναλλακτική πρόταση!
Και ένα τελευταίο ερώτημα: Με τι κριτήρια θα αποφασίσει ο κ. Παπανδρέου  τις εκλογές; Με  ένα και μοναδικό: την προσωπική του διάσωση!
Ό κ. Παπανδρέου έχει ένα ανυπέρβλητο μειονέκτημα. Εδώ που οδήγησε τα πράγματα,  θα επενδύει στο φόβο.
Ο κ.  Σαμαράς στην ελπίδα.
Και η ελπίδα πάντα επικρατεί του φόβου.

Saturday, March 26, 2011

Το λαμόγιο


Με την επική πένα του JZ
(ενός από τους κορυφαίους αρθρογράφους του διαδικτύου)
Μόλις πάτησε το πόδι του ο Ανδρέας στην Ελλάδα, αισθάνθηκε πως έφτασε στη γη της επαγγελίας. Ο θεός του, ή μάλλον, οι θεοί του, ήταν σαφείς στις εντολές που του έδιναν όταν τον τάϊζαν και τον πότιζαν με άφθονο “λίπασμα” για να τον πασάρουν ως εθνοφύλαρχο του – κατ’ αυτούς – ελληνιστάν. Κάθε -σταν είχε άλλωστε και τον φύλαρχό του, που η σκούφια του κρατούσε άλλοτε από τζάκια, κι άλλοτε..

 από κούτσουρα και μάλλιστα “νότια”, υγρά.
Ο Ανδρέας έγινε η πεπσικόλα, αφού ο μαγκούφης με τα φρύδια πρόλαβε το ρόλο της κοκακόλα, ύστερα από μειοδοτικό διαγωνισμό που έγινε στις κατά τόπους αμερικάνικες πρεσβείες. Ήταν η εποχή που οι “ηγέτες” δεν κρεμιόντουσαν στα μανταλάκια αν πρώτα δεν ξελαρυγγιάζονταν στα μπαλκόνια και δε λιώναν τις παλάμες τους στη χαιρετούρα. Με τη μετριοφροσύνη που τους διέκρινε, πλέρωσαν το διευθυντή σκηνής, ώστε όλα τα προβόλια να πέφτουν στις φάτσες τους υιοθετόντας τις “γκαντάφειας” αισθητικής τίτλους του “σωτήρα” και του “εθνάρχη”.
Με ένα σώβρακο κι ένα ζιβάνγκο ξεμπάρκαρε στο Ελληνικό. Έφερε μαζί του ένα σωρό καθρεφτάκια και χάντρες, όλες Made in USA, κι όλες είχαν άϋλη μορφή. “Πύρινους” λόγους κατά της ευεργέτιδός του αμερικής, και κάτι αντιστασιακά πιστοποιητικά που τα πήρε όταν η χούντα τον τσάκωσε να λουφάζει σα κλεφτρόνι στη σοφίτα του σπιτιού του. Την ώρα που τα ξερονήσια “βέλαζαν” απ’ το βάρος των ορίτζιναλ αντιστασιακών, αυτός “την έκανε” άρχοντας για έξω… Ποτέ δεν κατάλαβε κανείς πως μια τόσο σκληρή χούντα άφησε να της φύγει μέσα από τα χέρια της ένα τόσο μεγάλο αντιστασιακό “κεφάλαιο” όπως ο Ανδρέας …ένας Τσέ των Βαλκανίων.
Η διαδρομή είναι λίγο πολύ γνωστή. “Αντιστασιακός” τουρισμός σε Σουηδίες κι Αμερικές, ώσπου οι Αμερικάνοι να “αδειάσουν” Πατακούς και Ιωαννίδηδες για να πασάρουν στους ιθαγενείς τη γιαλαντζί δημοκρατία που επικύρωσε το “ΕΔΩ ΛΑΔΟΚΟΜΕΙΟ”.
Η "εποχή Ανδρέα"
Η “εποχή Ανδρέα” θα μείνει στην ιστορία ως η χρονική περίοδος που η πολιτική σκηνή κατακλύστηκε από “νάνους” που ανέλαβαν να παίξουν ρόλους “σεντόνια” χωρίς να γνωρίζουν ούτε το “Λόλα να ένα μήλο”. Ποτέ ξανά στην Ελληνική ιστορία δεν εμφανίστηκαν τόσοι άχρηστοι, ανίκανοι, εγωπαθείς, χαζομουνάκιδες, γυφτοκόμηδες και λιγδιάρηδες μέσα στην Βουλή. Όσα ποδάρια και να’ σπαγε ο διάολος δεν θα ταν δυνατόν να γίνει σε τόσο μικρό χώρο μια τόσο μεγάλη σύναξη από ΛΑΜΟΓΙΑ.
Όλα τα δεινά της μοίρας μας έχουν εκεί τη ρίζα τους. Η αισθητική των προτύπων που αποτυπώνεται σ’ εκείνη την εποχή ζέχνει σκυλάδικο, 316 “Μπαβάρια” και πλαστική σημαία με ήλιους και πυρσούς. Η πολιτική συμπυκνώνεται στο “δώστα όλα” και η παιδεία στον σχολικό συνδικαλισμό των κοματικών πιτσιρικάδων. Η “αυλή” του Ανδρέα ήταν πολυεπίπεδη. Για συνεργάτες επέλεξε κάτι αμέμπτου ήθους και εγνωσμένης ακεραιότητος τύπους σαν τον Τσοχαζόπουλο που μάλλον τ’ όνομά του το πήρε όταν έκανε “τράκες” στις χαρτοπαιχτικές από τους έλληνες αρμπάϊτερς στη Φράνκγουρτ και κάτι ΔΗΚΗγορίσκους όπως ο “γίγαντας” Τσοβόλας που έπιασε δουλειά “καλησπεράκια” στο Μίζονε & Οικονομικόνε.
Σε μια χώρα που όποιο χώμα και να σκάψεις θα σκοντάψεις στον Αριστοτέλη, βρέθηκαν να κυβερνούν κάτι βραδύνοες τρομπαδούροι με το μισό ημισφαίριο καμένο και το άλλο μισό να ρετάρει αμερικάνικα. Κι επειδή πρώτη φορά στη ζωή τους είδαν αβαλσάμωτο αστακό και ξιφία στο τραπέζι τους, αποφάσισαν πως πρέπει να αποζημιώσουν τους εαυτούς τους για το “αντιστασιακό” τους παρελθόν. Ο καλύτερος τρόπος ήταν αυτός που τους ‘μάθαν όβερσίς, δηλαδή να σταθούν εκεί που κυλάει το χρήμα και να γίνουν οι τροχονόμοι του. Μπαστακώθηκαν λοιπόν ανάμεσα στην περιουσία του λαού και τις χρηματοροές που προκύπτουν απ’ αυτή, και το αδηφάγο εγχώριο κι αλοδαπό κεφάλαιο. Μπήκαν σφήνα εισάγοντας τον μαγικό οικονομικό όρο ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ.
Η ΜΙΖΑ, στη συνέχεια θα είναι και ο κύριος ρυθμιστής του πολιτικού συστήματος. Οι “πακέτοι” επινόησαν τις φυλάδες που έγιναν λουριά και φίμοτρα για τους πολιτικάντηδες. Όσοι δεν κάθονταν στ’ αυγά τους, θα έβλεπαν τον κώλο και τα βυζιά της παστρικιάς τους στα μανταλάκια.
Κάπως έτσι έφυγε κι ο Ανδρέας πασάροντας το δαχτυλίδι στο χαμογελαστό τυπάκι και τη ΜΙΖΕρη ομήγυρή του. Έκαναν την εμφάνισή τους στρατηγοί του κώλου με μόνο σχέδιο το πανέλα από τη Ζήμενς στο Μαξίμου και τούμπαλιν με το ανάλογο παντελόνιασμα για τον κόπο τους. Ίσως η πιό σιχαμένη περίοδος που έζησαν οι πραγματικοί Έλληνες. Ήταν τότε που πληρωμένοι τσογλαναράδες αποκαλούσαν τους Έλληνες οπισθοδρομικούς πουλώντας φθηνιάρικο εκσυγχρονισμό. Απαταιώνες που ξεπούλησαν την Πατρίδα μας για βίλες και δεκάμετρες καρίνες. Την ίδια στιγμή που έφτυναν την Ελλάδα έσκουζαν πως “δεν είναι κανείς περσσότερο πατριώτης”, ακριβώς την ίδια στιγμή που το παχύδερμο έψαχνε δικαιολογίες επιπέδου φλυτζανοδιαβάστρας για την σημαία των Ιμίων.
Το ΛΑΜΟΓΙΟ έγινε το πρότυπο επιτυχίας. Επαγγελματικής, κοινωνικής, πολιτιστικής αλλά κυρίως, πολιτικής. Τα παρατράγουδα της Πάνιας ωχριούν εμπρός στα τυπάκια που βρέθηκαν στο προσκήνιο διαχειριζόμενα όλες τις πηγές της ζωής στην Ελλάδα. Όσο ο Bravogiorgos χοροπηδούσε κατσικίσιο ζεϋμπέκικο, ο χλέμπουρας Κωστόπουλος δίδασκε στα δεκαπεντάχρονα ποιές στάσεις μπορούν να γίνουν πάνω σε πλυντήριο που στίβει. Η Σκύλα και η Χάρυβδη με όλα τους τα σόγια εγκαταστάθηκαν στη χώρα με χορηγία Ζήμενς. Όπου και να κοιτούσες μόνο λαμόγια, λαμόγια, λαμόγια, πετυχημένοι αεριτζήδες του χρηματιστηρίου, και “επιχειρηματίες” του κώλου, απ’ αυτούς που κάνουν φιλανθρωπίες με ότι περισσέψει απ’ το μιζαμπλί της κυράτσας τους… Γέμισε ο τόπος από “ευαίσθητους”, από χορηγούς, από “πετυχημένους”.
Κι αναρωτιόμασταν… Αυτή είν η Ελλάδα μας;
Όχι. Ήταν ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ. Σοσιαλιστές της αρπαχτής, της μίζας και της μειοδοσίας που έβριζαν αυτοί και τα σκυλιά τους όσους δεν γούσταραν “πολυπολιτισμούς”, συνοριοπήδουλες, εκσυγχρονισμούς, “ελληνοτουρκικές φιλίες”, αμερικανολαγνείες… Ο κάθε κυβερνητικός είχε και τις εμμονές του, άλλος με τον Πουλιανό επειδή βρήκε τον προπάππου του Έλληνα να είναι ντόπιος, άλλος να στέλνει τα κόκκαλα των Μαραθωνομάχων στα αμερικάνικα εργαστήρια για να τους βαπτίσει σιμήτες, άλλος να σκίζει τα σώβρακά του για να πείσει τους Θρακιώτες πως έιναι τούρκοι, κι άλλος να γλύφει τις πατούσες του Γκρουέφσκι σα πιστό σκυλί του Σόρος… Ξεσάλωσαν κι αποφασίζαν για ότι κατεβάζει η γλάβα τους μια και τα αναχώματα που στήσαν έδειχναν ν’ αντέχουν.
Τα τρία αναχώματα

Το πρώτο ανάχωμα ήταν οι “και καλά” δημοκρατικές διαδικασίες εκλογής τους. Το κάθε λαμόγιο αφού πρώτα συνδικαλίζονταν στα πράσσινα λιβάδια γινόταν “Πρωτοπαπας” και “Ρέπας” υπουργός. Όλο το συνδικαλιστικό σύστημα στηρίχτηκε σε λιγδιάρηδες που με την πρώτη ευκαιρία πρόδιδαν τους εργαζόμενους για να γίνουν η τσατσά τους αλλάζοντας το αφμ της χώρας σε μπουρδέλου.
Το δεύτερο ανάχωμα ήταν τα δημοσιογραφικά καρακόλια, γνωστά τα τεκταινόμενα να μή τα ξαναλέμε, αρκεί να θυμηθείτε το μεσόκοπο τυπάκι εκείνο που τους εκπροσωπεί όταν οι καπνννοίιιι γίνονται πυκνννννοίιιι… Στο παρουσιαστικό του αποτυπώνεται το ανάστημα της δημοσιογραφίας.
Και το τρίτο το πρωϊνομεσημεριανό τηλεπουταναριό που μεγαλώνει τα παιδιά μας. Δόθηκε βήμα στο κάθε ανωμαλίδιο επιτρέποντάς του να μπαίνει στα σπίτια μας. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα πουστράκια γνωρίζουν εποχές δόξας χάι-ντεφινίσιον. Κάθε κάδρο κι ένας κίναιδος. Κάθε εκπομπή και μια λουλού. Κάθε σήριαλ και μια ανωμαλία.
Και οι τρείς κατηγορίες είναι γέννημα-θρέμα, ΛΑΜΟΓΙΑ. Με το κυάλι ψάχνεις να βρεις ένα ισορροπημένο άτομο στην κάστα τους.
Και όλοι τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ και ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ για τα κοινά. Όταν το 3-4% που αντιπροσωπεύουν όλοι αυτοί ελέγχει το υπόλοιπο τότε μιλάμε για ένα νέο είδος δια-κυβέρνησης, τη ΧΟΥΝΤΑ των ΛΑΜΟΓΙΩΝ.
Έτσι, ανενόχλητοι από τον κοιμισμένο λαό, οι διαδρομές του χρήματος είναι οι εξής: Μεγάλα έργα & παραχωρήσεις -> μίζα + υπερκοστολόγιση -> τσαπατσουλοδουλειά -> βίλες, κότερα, αμύθητος πλούτος σε δέκα τσέπες.
Σημερα δεν υπάρχει Έλληνας που να μη κατάλαβε τι του είχανε στημένο. Το σύστημα κατέρευσε επειδή το καύσιμο του ΛΑΜΟΓΙΟΥ είναι η μίζα και οι τετράπαχοι μισθοί, και τα φράγκα δυστυχώς γι αυτούς, τελείωσαν. Το ρίσκο έγινε μεγάλο και δύσκολα θα διακινδυνεύσουν για ψίχουλα να φτύνουν σημαίες, αγώνες, πατρίδες, ιερά και όσια. Η οργή είναι παντού, πίσω από κάθε γωνιά, σε κάθε στενό υπάρχουν και πενήντα ερωτίλοι Έλληνες έτοιμοι να δείξουν την αγάπη τους στα λαμόγια τύπου ΣΚΑΪ. Κάποιοι το συνειδητοποίησαν κάποιοι όχι. Κάποιοι άρχισαν να χάνουν τον έλεγχο των σωματικών τους υγρών στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου.
Να τους υπενθυμίσουμε πως ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος έχει τίτλο:
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.
Kατανοητόν;

Friday, March 25, 2011

Σκηνές από μια παρέλαση: Χειρότερη η σιωπή από το γιουχάισμα

Για πρώτη ίσως φορά μια φωτογραφία δεν αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Αλλά και δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψει κανείς τη θλίψη, την απογοήτευση, αυτό το κενό στο στομάχι που ένιωθε όποιος κυκλοφόρησε στους δρόμους γύρω από την πλατεία Συντάγματος την ώρα της παρέλασης.

Αραία αραία να φαινόμαστε καμιά σαρανταριά αυτοί που στάθηκαν στις άκρες των κεντρικών δρόμων. Ένα απόλυτο κενό μπροστά στον μοναχικό Άγνωστο Στρατιώτη. Ένα βουβό και άψυχο κτίριο πίσω του η Βουλή. Ένα κουφάρι η εξέδρα των επισήμων. Παντού πρόσωπα σκυθρωπά, περίλυπα, μετείχαν έλεγες σε...πένθος και όχι σε εθνική γιορτή. Σε εθνικό πένθος. Ίσως για μια στιγμή να πετάρισε η ελπίδα βλέποντας τα νιάτα να παρελαύνουν.

«…κι’ έλεες πότε αχ πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;
Κι’ αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές»…

Για μια στιγμή μόνο. Και μετά, το άγχος της επόμενης μέρας, η ανασφάλεια και η αγωνία, το βάρος της ενοχής μπροστά στη νεολαία – όχι, δεν τα φάγαμε μαζί, αλλά μαζί τους ψηφίσαμε.

Με άδειο βλέμμα κοιτούσαν τους μετανάστες που γλιστρούσαν ανάμεσά τους, ανεμίζοντας πλαστικές γαλανόλευκες, με τις τσάντες – μαϊμούδες παρατημένες σε μια γωνιά. Κάπου βαθιά, κάτω από στρώματα συναισθημάτων, κρυβόταν ακόμη καλά η οργή.

Σιδερόφραχτη η Αθήνα τη μέρα της γιορτής. Παντού αστυνομικοί και ένας προστατευτικός κλοιός από κράνη και ασπίδες γύρω από το κοινοβούλιο και την εξέδρα με τους «επίσημους».

«…γιατί τα’ σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά»

Κι’ όταν ξέσπασαν τα επεισόδια στο κέντρο της πλατείας, ανάμεσα σε μια ομάδα εκπαιδευτικών και τους άνδρες των ΜΑΤ, το μόνο που έσχιζε την ησυχία νεκροταφείου στην πόλη, ήταν η δυνατή και διαπεραστική φωνή μιας διαδηλώτριας. Ακόμη πιο ανησυχητικό: Οι Έλληνες, φύσει περίεργοι, αυτοί που προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο για να χαζέψουν δυο τρακαρισμένα αυτοκίνητα, δεν γύρισαν καν προς την πλευρά των επεισοδίων. Και το πιο χαρακτηριστικό: Ο λιγοστός κόσμος είχε σκορπιστεί στην Αμαλίας και στην Πανεπιστημίου, αλλά εκεί, απέναντι από το Κοινοβούλιο και τους επισήμους, υπήρχε το απόλυτο κενό.

«εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή
κι ένα στόμα εκαρτερούσες,
“έλα πάλι” να σου πει».

Αν τα πάνσοφα στελέχη του πολιτικού μας προσωπικού μπορούσαν να περπατήσουν ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους κι’ αν τους είχε μείνει λίγη ψυχή μέσα τους, θ’ αποζητούσαν τους προπηλακισμούς, θ’ αναζητούσαν ένα γιουχάισμα, ίσως και να νοσταλγούσαν τις παλιές ευτυχισμένες μέρες με τον κόσμο να χειροκροτεί ξέγνοιαστος, κι’ ας αρμένιζε προς την καταστροφή.

Αν μπορούσαν να περπατήσουν ανάμεσα στον κόσμο, θα ένιωθαν αυτή τη βουβή οργή, αυτήν την απέχθεια μπροστά στη σαπίλα της αποσύνθεσης, αυτήν την αδιαφορία και αυτήν την μοιρολατρία. Αλλά δεν μπορούν.

Αν μπορούσαν να νιώσουν την απογοήτευση αυτού του κόσμου, που ξαφνικά νιώθει ανυπεράσπιστος και προδομένος από τους πολιτικούς του ταγούς, τσακισμένος από τα ψέματα και τις απατηλές υποσχέσεις, τότε δεν θα είχε σημασία η καταδίκη περιστατικών διαμαρτυρίας, θα ήταν ευπρόσδεκτος ακόμη και ο χουλιγκανισμός, προτιμότερος πάντως από την απάθεια. Αλλά δεν μπορούν.

Κι’ αν μπορούσαν να προβλέψουν αυτήν την παγωμένη ατμόσφαιρα, δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να συγκαλέσουν – την προηγουμένη – κοτζάμ υπουργικό συμβούλιο για ν’ ακούσουν τον πρωθυπουργό να εμψυχώνει τους υπουργούς του, να ξετρυπώσουν λίγη από την χαμένη γενναιότητα και να πάνε στις παρελάσεις. Αλλά δεν μπορούν – κι’ ας είναι η πολιτική η τέχνη του προβλέπειν.

«Δεν θα κλειστούμε στα γραφεία μας», μάθαμε πως τους είπε. Κλείστηκαν, όμως, από κλοιό αστυνομικών. Ίσως πια και να θεωρούν νίκη την αποφυγή των επεισοδίων διαμαρτυρίας.

Αναγάλλιασε η ψυχή τους μια μέρα πριν, όταν, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο πρόεδρος της Επιτροπής Καταπολέμησης του μαύρου χρήματος, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Π. Νικολούδης, τους έδωσε, άθελά του είμαι βέβαιη, άφεση αμαρτιών.

Οι πολιτικοί, είπε, δεν είναι η πιο διεφθαρμένη κοινωνική ομάδα! Αλλά είναι «κοινωνική ομάδα» οι πολιτικοί; Αυτό είναι; Έτσι τους αρέσει να τους αποκαλούν;

Ανακουφίστηκε, λοιπόν, αυτή η ιδιότυπη πολιτική ομάδα, όταν πληροφορήθηκε πως υπάρχουν «άλλες ομάδες, που δεν δίνουν λόγο πουθενά και κανέναν έλεγχο δεν επιδέχονται, παρότι και σε εξωχώριες εταιρίες συμμετέχουν και το βάρος της απόδειξης δεν οφείλουν».

Αλήθεια; Και ποιος επιτρέπει σ’ αυτές τις «ομάδες» να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Ποιος τους προστατεύει επειδή εκπροσωπούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα – χρηματοδότες των πολιτικών δραστηριοτήτων; Ποιος τους εκτρέφει με την θεσμοθετημένη διαπλοκή; Γιατί δεν ελέγχονται;

Μίλησε και γι’ αυτούς που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ο κ. Νικολούδης. «Όλοι μαζί τα φύγαμε», είπε, παραφράζοντας την γνωστή πλέον φράση. Είπε πως σ’ αυτό το σπορ επιδόθηκαν ακόμη και καλόγριες! Αλλά όχι πολιτικοί! Αλήθεια; Και ποιος μας βεβαιώνει ότι οι καλόγριες δεν ήταν ενεργούμενα αυτών που «φέρουν το βάρος της απόδειξης των πηγών των χρημάτων τους;». Και από πού και ως πού κάθε Αύγουστο, όταν, σκόπιμα μέσα στον καύσωνα και στις διακοπές, δίνονται στη δημοσιότητα τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών, χρειαζόμαστε μια βδομάδα για μια γρήγορη ανάγνωση;

Ποιος έφτιαξε τον νόμο (2843/2000) με τον οποίο αφαιρέθηκε από την εισαγγελική αρχή η δυνατότητα διενέργειας ανάκρισης, προανάκρισης ή προκαταρκτικής εξέτασης για πιθανολογούμενα αδικήματα στο Χρηματιστήριο, παρά μόνο αν υπήρχε άδεια του δικαστικού συμβουλίου;

Ποιος έφτιαξε τον νόμο (2522/1997) που επέτρεπε την μη εκτέλεση ακόμη και αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες ακύρωναν παράνομες αναθέσεις δημοσίων συμβάσεων;

Ποιος μετέτρεψε την απιστία περί την υπηρεσία από κακούργημα σε πλημμέλημα (2178/1993);

Ποιος έφτιαξε τον φορολογικό νόμο (3021/2001), με τον οποίο καταργήθηκε εμμέσως το πόθεν έσχες και δόθηκε η δυνατότητα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απαλλάσσοντας τα φυσικά πρόσωπα από την υποχρέωση να δικαιολογούν στην Εφορία την προέλευση των χρηματικών ποσών που κατέβαλλαν, προκειμένου να χορηγήσουν δάνεια σε άλλους ιδιώτες ή επιχειρήσεις στις οποίες ήσαν μέλη ή μέτοχοι για να αγοράσουν μετοχές ανωνύμων εταιριών μη εισηγμένων στο Χρηματιστήριο;

Ποιος έφτιαξε τον νόμο, που προστέθηκε ως τροπολογία στο… νομοσχέδιο για την στέγαση των δημοσίων υπηρεσιών και με τον οποίο απαλλάχθηκαν από κάθε ποινική ευθύνη οι διοικήσεις των προβληματικών επιχειρήσεων περιόδου 1983 -1990;

Ποιος έφτιαξε τον νόμο (2446/96) με τον οποίο η σύναψη προγραμματικών συμφωνιών από της διοικήσεις των ΔΕΚΟ επιτρεπόταν να γίνεται… «κατά παρέκκλιση κειμένων διατάξεων»;

Για να μην μιλήσουμε ξανά για το άρθρο (περί γρήγορης παραγραφής των αδικημάτων των πολιτικών) 86 του Συντάγματος, που επιμένουν να μην μαζεύονται τριακόσιοι άνθρωποι για να το αλλάξουν, αρκούμενοι σε πασαλείμματα, όπως το τελευταίο με τις αλλαγές του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Και τέλος, ποιος εξέθρεψε το ρουσφέτι και μοίρασε διορισμούς και υπογραφές; Ποιος άλλος εκτός από τον πολιτικό μας κόσμο;

Ποιος άλλος εκτός από τον πολιτικό μας κόσμο εκμαύλισε τον λαό, εκτρέφοντας την φαυλοκρατία, την αδιαφορία, την επικράτηση του ατομικού έναντι του κατά Αριστοτέλη Κοινού Καλού;

Ποιος μας κατάντησε όπως ακριβώς μας περιγράφει, με πικρό χιούμορ, στο εξαιρετικό – και πάντα επίκαιρο, αν και πρωτοανέβηκε το 1979 – θεατρικό έργο του Μάριου Ποντίκα «Εσωτερικαί Ειδήσεις»;

Αξίζει να το απολαύσετε, εκεί, στο Θέατρο «Ράγες», στο Γκάζι, για να δείτε να ξεδιπλώνονται με τον πιο σύγχρονο και σπαρταριστό τρόπο σκηνές από την σημερινή Ελλάδα. Μια ομάδα σπουδαίων ηθοποιών, σε σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα, ετοίμασε την κωμωδία της χρονιάς, τον καθρέφτη της κοινωνίας μας, όπως την έπλασε στα μέτρα του το πολιτικό κατεστημένο. Χωρίς υπερβολές, ανώφελες ρητορείες και ηθικοπλαστικά κηρύγματα.

Για να νιώσουμε πώς φθάσαμε ως εδώ και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό. Πώς φθάσαμε να κρεμόμαστε και πάλι από τα χείλη – και τα ληστρικά επιτόκια - των ισχυρών, πώς καταντήσαμε να ζητιανεύουμε το επόμενο δάνειο και την επόμενη επιμήκυνση.

«Μοναχή τον δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή
δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
εάν η χρεία τες κουρταλεί»…


Χρόνια Πολλά
γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2011/03/blog-post_8714.html#ixzz1Hd8EkYJH

Ένα τυφλό αηδόνι μας δείχνει τον δρόμο…

Αναρτήθηκε από τον/την Βισάλτης στο Μαρτίου 25, 2011


..Eνάντια στην λούμπεν Ελλάδα των βοθροκάναλων,τις Τατιάνες και υπόλοιπα εκκολαπτήρια εκδιδομένων τηλεπαρουσιαστριων-μοντέλων,και τις πλατινέ παλλακίδες πολυτελείας των πρωινάδικων, που παριστάνουν τα “πρότυπα μάνας”.
Δεν θα μοστράρει ποτέ μπροστά στις κάμερες σας για αναζήτηση πλούσιου γαμπρού και πελατών.Δεν θα χρειαστεί την οντισιόν του Κωστόπουλου,ούτε θα προσκυνήσει ποτέ την παρακμή σας για να καταλήξει ηρωίδα του Sirina.Δεν θα γίνει ποτέ μια Real Housewife…
Τέτοιες προσωπικότητες-απροσκύνητα βουνά- θα είναι πάντα ο “αστάθμητος παράγοντας” που θα γελοιοποιούν και θα γκρεμίζουν το σύστημα σας.
BIΣΑΛΤΗΣ


Η χώρα χρειάζεται όραμα, ηθική και εθνική ανάταση



Η μεγαλύτερη ζημιά που έχει κάνει ο κ. Παπανδρέου στην Ελλάδα και στους Έλληνες, δεν είναι ότι μας παρουσίασε στην οικουμένη ως διεφθαρμένους και τεμπέληδες.
Ούτε, ότι περιφέρεται  στα διεθνή φορά, παριστάνοντας τον μεγάλο διαπραγματευτή, ενώ στην ουσία παρακαλάει για βοήθεια.
Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι τους τελευταίους μήνες  ένας ολόκληρος λαός έχει χάσει την αυτοεκτίμησή του.
Έχασε  την περηφάνια και  την  ελπίδα.
Δεν πιστεύει πια ότι μπορεί να τα καταφέρει!
Ανέχεται να τον προσβάλλουν, να τον υποτιμούν, να τον απαξιώνουν.
Έχουμε γίνει ο διεθνής περίγελος.
Το παράδειγμα προς αποφυγήν.
Και δεν αντιδράμε!
Έτσι, περιμένουμε  από τους τρίτους να μας  σώσουν επειδή δεν μπορούμε να  σωθούμε μόνοι μας.
Έχετε δεί κανένα χαρούμενο και αισιόδοξο πρόσωπο τους τελευταίους μήνες;
Σε όποια παρέα και να βρεθείς, με όποιον και να συζητήσεις, όλοι δεινά προφητεύουν και τα χειρότερα σκέφτονται.
Οδηγούμαστε στην εθνική κατάθλιψη.
Μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση αυτή η παρατεταμένη σιωπή του πνευματικού κόσμου της χώρας.
Μερικές σκόρπιες φωνές εδώ και εκεί, αλλά τίποτα περισσότερο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε  σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Όμως,  η Ελλάδα δεν είναι μια «τρύπα στη γεωγραφία», ούτε μια αμελητέα ποσότητα στην ιστορία.
Έρχεται από μακριά.
Έχει ιστορία και  πολιτισμό.
Προσέφερε στην οικουμένη  αξίες πανανθρώπινες.
Πρόσφατα μου είπε κάποιος φίλος μου: «εσείς οι Έλληνες έχετε μερικά από τα ισχυρότερα brand names in human history».
Καιρός να τα ανακαλύψουμε και να στηριχθούμε εκεί για να ανακάμψουμε!
Να βγούμε απ’ το φαύλο κύκλο και να κοιτάξουμε μπροστά!
Πέρα….
Στη γαλάζια θάλασσα του Αιγαίου…
Εκεί που άρχισαν όλα.
«Τα θεμέλιά μου στα βουνά
Και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
Και πάνω τους η μνήμη καίει
Άκαυτη βάτος»
Η χώρα χρειάζεται όραμα,  ηθική και εθνική ανάταση.
Χρειάζεται και ηγεσία.
Χρόνια Πολλά σε όλους
Κώστας Ροδινός

Το πείραμα Καμίνη – Μπουτάρη δεν βγαίνει….


Καμίνης και Μπουτάρης.
Αμφότεροι εκλεκτοί του Γιώργου Παπανδρέου.
Λάτρεις της πολυ-πολιτισμικότητας με αιρετικές έως περιθωριακές απόψεις.
Αμφότεροι αρνήθηκαν τον τίτλο του κομματικού υποψηφίου.
Υποτίθεται ό,τι εξέφραζαν ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και συμμαχίες.
Από ακραίους νεοφιλελεύθερους, μέχρι παραδοσιακούς αριστερούς.
Ήταν η απάντηση στο μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης.
Ένα πείραμα για την εφαρμογή του μοντέλου και στις εθνικές εκλογές.
Βέβαια, η εκλογή τους οφείλεται κυρίως στη μεγάλη αποχή και στην πρωτοφανή αδυναμία των Κακλαμάνη και Γκιουλέκα να συσπειρώσουν ακόμα και τους οπαδούς των κομμάτων που τους στήριξαν.
Ανέλαβαν,  με τυμπανοκρουσίες,  να διοικήσουν τους δυο μεγαλύτερους δήμους της χώρας,  οι οποίοι μάλιστα ήταν υπό τον έλεγχο της άλλης πλευράς από το 1986!
Καλλιέργησαν  υψηλές προσδοκίες.
Και  την υπόσχεση να φέρουν το καινούργιο.
Δεν πέρασαν τρεις μήνες και η αδυναμία τους να διοικήσουν είναι προφανής.
Ο ένας έχει «πνιγεί» στα σκουπίδια.
Στον άλλον έκαναν κατάληψη στο δημαρχείο!
Έχουν γίνει περίγελος.
Δυο λύσεις υπάρχουν.
Είτε να αναλάβουν δράση σύντομα οι κομματικοί, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ για να τρέξουν τα πράγματα όπως εκείνοι ξέρουν.
Είτε, να τα βουλιάξουν στα ήδη πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Το πείραμα πάντως δεν φαίνεται να βγαίνει…
Κ.Ρ.

Προγόνων εξώδικος 1821


ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΥ
——————————————
ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ – ΔΗΛΩΣΙΣ
——————————————————————————
1. Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τού επιλεγομένου και «Γέρου τού Μωρηά.
2. Γεωργίου Καραϊσκάκη, τού επιλεγομένου και «Γυιού τής Καλογριάς».
3. Μάρκου Μπότσαρη, τού επιλεγομένου και «Αητού τού Σουλίου».
4. Νικήτα Σταματελόπουλου, τού επιλεγομένου και «Νικηταρά Τουρκοφάγου».
5. Κωνσταντίνου Κανάρη, τού επιλεγομένου και «Μπουρλοτιέρη».
6. Γρηγορίου Δικαίου, τού επιλεγομένου και «Παπαφλέσσα».
7. Οδυσσέως Ανδρούτσου, τού επιλεγομένου και «Λιονταριού τής Ρούμελης».
8. Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, τής επιλεγομένης και «Καπετάνισσας».
9. Ανδρέα Βώκου, τού επιλεγομένου και «Μιαούλη».
10. Πέτρου Μαυρομιχάλη, τού επιλεγομένου και «Πετρόμπεη».
Εν ζωή ενοικούντων εις τά όρη και τά πελάγη τής επαναστατημένης Ελλάδος,  νύν  δέ  παρεπιδημούντων  εις  τό  υπερπέραν.
Κ Α Τ Α
——————–
Θεοδώρου Πάγκαλου, κατοίκου Αττικής και Αντιπροέδρου τής νύν Κυβερνήσεως τής Ελλάδος, δηλούντος ενίοτε και κατ’ επάγγελμα οινοποιός.
Ολοι ημείς, ησυχάζοντες μέν ως ψυχές άϋλες αλλά και ενδιαφερόμενοι εσαεί διά τήν κοινήν…..
Πατρίδαν, πού αλυσσοδεμένη από τούς προαιωνίους εχθρούς μας Τούρκους τήν επαραλάβαμε και λεύτερη τήν επαραδώσαμε εις τούς απογόνους μας, εμάθαμε έκπληκτοι πώς σύ «απόγονε» Θόδωρε Πάγκαλε, βαρυθύμως εδήλωσες πώς κακώς επράξαμε πού επαναστατήσαμε και τούτο έγινε διότι είμαστε, λέει, «αγράμματοι»…
Εξ αρχής νά σού δηλώσουμε ότι, ημείς αλλά και χιλιάδες άλλοι ομοθυμαδόν θυσιασθέντες υπέρ πατρίδος συναγωνιστές και συναγωνίστριες, ασφαλώς και υπήρξαμε αγράμματοι, αφού σχολειά τότες δέν είχαμε.
Αγκαλά όμως, είχαμε τό ολίγον μυαλό οπού εχρειάζονταν διά νά ξεδιαλέξουμε «μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», όπως μέ τόν Θούριό του μάς ορμήνεψε και ο -πρό ημών σφαγιασθείς υπέρ Πατρίδος- Αντώνιος Κυριαζής, ο επονομαζόμενος και Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής.
Κι όσον και νά μήν εμάθαμε γράμματα, όμως εγνωρίζαμε ωρέ τήν φυλλάδα τού Μεγαλέξαντρου, τού πιό ένδοξου Ελληνα προγόνου μας, γνωρίζαμε και στοματικώς γιά τόν Ηρακλή μας και γιά τόν Αχιλλέα μας, γιά τούς σοφούς μας, γιά τόν Μαραθώνα και γιά τίς Θερμοπύλες, διά τούτο και μετά από τήν μάχην εις τά Δερβενάκια, οπού ρεζιλέψαμε τήν Τουρκιά και τόν σερασκέρη Δράμαλη, οι συντρόφοι μας τραγουδάγανε ότι, «τού Λεωνίδα τό σπαθί Κολοκοτρώνης τό φορεί»…
(Εννόησες εσύ Θόδωρε, ως μορφωμένος οπού είσαι, τί εννοούμε;;;)
Ημείς τότες, εκειούς πού δέν ήθελαν νά συνδράμουν εις τήν επανάστασιν και κάνανε «καπάκια» μέ τούς Τούρκους, τούς ελέγαμε «προσκυνημένους» και «σαπιοκοιλιές» και πολλούς από αυτούς, ο εξ ημών Κολοκοτρώνης δικαίως τούς πέρασε από «φωτιά και τσεκούρι» αλλά, ως  φαίνεται,  αρκετοί εγλύτωσαν και  -τό χειρότερον-  «σπόριασαν»…
(Θά τό εννόησες κι αυτό έτσι παραμορφωμένος όπου είσαι…)
Συνάμα -όμως- ξοδεύτηκαν και οι περισσότεροι από μάς αφού, έσφαζε αλύπητα τετρακόσια χρόνια ο Τούρκος, σφαχτήκαμε και μεταξύ μας και αυτό τό κακό γινάτι πρέπει νά τό μνημονεύουμε μπάς και δέν ματαγίνει.
(Πλήν ματαίως, ως φαίνεται και από τά εδικά σας καζάντια…)
Ωστόσο εδώ, σήμερα, μαθαίνουμε ότι σείς ελησμονήσατε τούς αγώνες  και τά παθήματά μας, ότι δέν θέλετε νά διδάσκονται τά παιδιά σας εις τά σχολειά τήν Ιστορίαν τού Γένους, ότι μουρμουράτε πώς τάχατες δέν έπρεπε νά κάμωμε τήν Επανάστασιν και ότι, ακόμη και τόν Τούρκον θέλετε νά τόν κάμετε φίλον, διά νά βάλετε σέ μοιρασιά, λέει, μ’ αυτόν τό Αιγαίο!!!
Ωρέ ζουρλαθήκατε εντελώς;;; Πιάνεται ωρέ φίλος ο Τούρκος;;; Αυτός άν τού δώσεις τό χέρι γιά καλημέρα, θά στό δαγκώσει γιά προσφάϊ…
Και τί είναι ωρέ τό Αιγαίο τών αρχαίων μας προγόνων γιά νά τό μοιράσετε;;; Κολοκυθόπιττα τής γιαγιάς σας;;;
Διά όλα τούτα διαμαρτυρόμαστε εντόνως και σάς καλούμε νά στοχαστείτε καλά και «μέ τό μέσα μυαλό», όσα άσκεφτα σπεύδετε νά πράξετε, άλλως τά ποτάμια αίματα και τά ποτάμια δάκρυα, όπου έχουν χυθεί γιά τήν λευτεριά τής Πατρίδος από μιλιούνια γενηές Ελλήνων, θά γυρίσουν νά σάς πνίξουν.
Σάς δηλώνουμε δέ πώς, όποτε μέ τό καλό κοπιάσετε μέ τήν σειρά σας εδώ πάνω, «μά τόν πούτζον» τού εξ ημών Καραϊσκάκη, εις τόν οποίον από εκείνα τά χρόνια εσυνηθίσαμε νά ομνύουμε εις κρισίμους ώρας, θά σάς καρτερήσουμε διά νά λογαριαστούμε και νά πάρουμε «χάκι».
Επειδή τήν σύνταξιν τής παρούσης αναθέσαμε εις τόν υπογράφοντα αυτήν, ως γραμματιζούμενον απόγονον ενός -αγράμματου μέν αλλά και πολλά παθόντος- συναγωνιστού μας εκ Ραδοβυζίου Αρτης τού δίδουμε και τήν ρητήν εντολήν νά αναθέσει εις αρμόδιον δικαστικόν επιμελητήν όπως τήν επιδώσει εις αυτόν οπού απευθύνεται, πρός γνώσιν του και διά τίς ηθικές συνέπειες οπού τού αρμόζουν.
Αθήνα, 15η Ιανουαρίου 2011
Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 - 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011


Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Thursday, March 24, 2011

Αναβάλλεται για τον Ιούνιο η “σωτηρία” της Ελλάδας;

Για ακόμη μια φορά η Ευρώπη στέκεται κατώτερη των περιστάσεων απέναντι στην οικονομική κρίση και τις αγορές που κάνουν πάρτι με φόντο την κατάρρευση της Πορτογαλίας. Η Σύνοδος Κορυφής που όλοι περίμεναν -κι εδώ στην Ελλάδα- ως πρώτο βήμα για διέξοδο από την οικονομική κρίση, θα είναι μάλλον ξαναζεσταμένη “σούπα” και απλά επικύρωση όσων είχαν αποφασιστεί στις 11 Μαρτίου. Οι ηγέτες της Ευρώπης θα αναλωθούν και πάλι σε ευχολόγια, θα ξαναμασήσουν τις υποσχέσεις για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και τα λεφτά με τα οποία πρέπει να ενισχυθούν και θα μεταθέσουν τις όποιες αποφάσεις για τη Σύνοδο του Ιουνίου,κάτι σαν όνειρο θερινής νυκτός δηλαδή.
Να υπενθυμίσουμε ότι μέσα στις αποφάσεις περιλαμβάνονται και τα σχέδια επιμήκυνσης του δανείου της Ελλάδας με μείωση των επιτοκίων. Αυτό σημαίνει ότι μετατίθεται και το όποιο σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας, η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο και η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο σκληρό πακέτο μέτρων.
Η εμπλοκή που παρουσιάστηκε τις τελευταίες ημέρες και οδηγεί στην αναβολή των αποφάσεων, έχει πολλές αιτίες.
Η πρώτη είναι ότι ορισμένες χώρες συνεχίζουν το αντάρτικο κατά της Μέρκελ σε μια σειρά από θέματα. Παράλληλα, χώρες όπως η Φινλανδία δεν μπορούν να λάβουν αποφάσεις καθώς βρίσκεται στην τελική ευθεία για εκλογές. Μην ξεχνάμε επίσης ότι και στη Γερμανία διεξάγονται εκλογές που πιέζουν την Α. Μέρκελ.
Η δεύτερη αιτία είναι η Πορτογαλία και η κατάρρευση της κυβέρνησης που οδηγεί σε εκλογές, αφού πρώτα η χώρα μπει στην ανοικτή αγκαλιά της Τρόικας. Κι εδώ είναι οι βαρύτατες ευθύνες της Ευρώπης η οποία ενώ έβλεπε να έρχεται η μπόρα δεν έκανε τίποτε για να την αποτρέψει. Και μάλιστα, αντί να δείξει δυναμισμό και να λάβει άμεσα αποφάσεις, αναλίσκεται σε θεωρίες και αντιπαλότητες και μεταθέτει για τον Ιούνιο τις αποφάσεις αφήνοντας τις αγορές να κερδοσκοπούν σε βάρος χωρών όπως η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ιρλανδία.
Η τρίτη αιτία είναι κάποιες παρασκηνιακές κόντρες μεταξύ Μέρκελ και Σαρκοζί οι οποίες προκαλούν ρωγμές στον γαλλογερμανικό άξονα. Ο λόγος είναι ότι ο Γάλλος πρόεδρος τα… έχει πάρει στο κρανίο με την Γερμανίδα Καγκελάριο για την υπόθεση της Λιβύης. Ενώ δηλαδή ο Σαρκοζί εμφανιζόταν ως στρατάρχης και νέος Ναπολέων στην επίθεση κατά του Καντάφι, η Μέρκελ εξέφρασε την πλήρη διαφωνία της και ουσιαστικά δε συμμετέχει στις επιχειρήσεις.
Μέσα σε όλα αυτά πληροφορίες κάνουν λόγο για συμφωνία της Ιρλανδίας με την τρόικα για καλύτερους όρους του Μνημονίου. Ενώ δηλαδή αρχικά είχε δοθεί η εντύπωση της άγριας κόντρας με το νέο πρωθυπουργό της Ιρλανδίας, φαίνεται ότι τα βρίσκουν και οι Ιρλανδοί επιτυγχάνουν κάτι καλύτερο γι’ αυτούς μέσω των διαπραγματεύσεων. Τις οποίες διαπραγματεύσεις αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι ο δικός μας πρωθυπουργός. Αν όντως υπάρξει θετική εξέλιξη για την Ιρλανδία, ειδικά στο θέμα της μη αύξησης της φορολογίας των επιχειρήσεων που ήθελε η Μέρκελ και της μείωσης του επιτοκίου του δανείου της, τότε δημιουργείται μείζον θέμα για την Ελλάδα. Διότι οι Ιρλανδοί θα έχουν πετύχει να διαπραγματευτούν και ο Γ. Παπανδρέου απλά θα κοιτάζει τα τρένα να περνούν. Θα αφήσει να υπάρχει ένα Μνημόνιο που αναθεωρείται προς το χειρότερο, χωρίς να κάνει τίποτε αν και όλοι στην Ελλάδα θέλουν να βελτιωθούν οι όροι του. Προς αυτή την κατεύθυνση και ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος στις συζητήσεις που είχε στις Βρυξέλλες στήριξε το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρώπης αλλά είπε και πάλι όχι στον Μνημόνιο έτσι όπως έχει διαμορφωθεί για τον ελληνικό λαό.
Τι θα κάνει η κυβέρνηση είναι το ερώτημα. Μια μη απόφαση και μια μετάθεση για τον Ιούνιο επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την παραπαίουσα ελληνική οικονομία η οποία θα γίνει βορά στις ορέξεις των αγορών. Μπορεί να αντέξει μέχρι το καλοκαίρι είναι το ερώτημα, όπως επίσης μπορεί να αντέξει ο ελληνικός λαός και τα νέα -επιπλέον για το 2011-μέτρα που θα πρέπει να ανακοινώσει η κυβέρνηση πριν… φάμε το αρνάκι του Πάσχα;
Σ΄ αυτό το κλίμα επανέρχονται τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών τώρα μάλιστα που το δρόμο άνοιξε και ο Σοσιαλιστής Σώκρατες. Διότι αφού γίνονται στην Πορτογαλία εκλογές με σκοπό να αποφασίσει ο λαός για το πώς πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση, γιατί να μη γίνουν και στην Ελλάδα ώστε οι όποιες αποφάσεις να λάβουν τη λαϊκή νομιμοποίηση;

Wednesday, March 23, 2011

Ο Πρωθυπουργός νοιάζεται για τον λαό, ή για τους τραπεζίτες;


Συνηθίζεται μια κυβέρνηση δημοκρατικής χώρας, που εκλέγεται μάλιστα με 10 μονάδες διαφορά, να είναι κυβέρνηση του λαού και να δρα για το καλό του. Όχι να είναι κυβέρνηση των τραπεζών, ούτε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τρόικας και όποιου άλλου θέλει να βάλει πόδι στην Ελλάδα.
Η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε να είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων. Του ΔΝΤ και των τραπεζών, κι αυτό το αποδεικνύει κάθε φορά που παίρνει αποφάσεις. Διότι το Μνημόνιο, όπως όλοι λένε πλέον, ήταν μια απόφαση που εξυπηρετούσε τις διαλυμένες τράπεζες στην Ελλάδα. Οι οποίες ανοίχτηκαν παντού, έκαναν τα παιχνίδια τους και στη συνέχεια ζήτησαν την ελεημοσύνη της κυβέρνησης η οποία μέχρι σήμερα ανέρχεται σε δεκάδες δις ευρώ. Τα οποία φυσικά δεν πήγαν στην ανάπτυξη, δεν πήγαν στα δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά έκλεισαν τις μαύρες τρύπες των τραπεζιτών.
Κάτω από το σκεπτικό αυτό, λειτουργεί τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση. Κι αντί να ακούμε τον πρωθυπουργό να λέει ότι η αναδιάρθρωση, η πτώχευση ή οτιδήποτε άλλο θα διαλύσει τη χώρα, θα καταστρέψει τον κόσμο, θα φέρει ανείπωτη φτώχεια και ανεργία, θα γίνουμε Αργεντινή ή ακόμη χειρότερα, τι είπε ο κ. Παπανδρέου. Σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Stern που θα κυκλοφορήσει αύριο, ο πρωθυπουργός λέει ότι «η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα οδηγούσε πιθανότατα στην κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών».
Ούτε κουβέντα για τον κόσμο. Ή μήπως ταυτίζει τις τράπεζες με το λαό; Διότι να καταλάβουμε ότι πράγματι μια αναδιάρθρωση θα έφερνε «κούρεμα» στα ομόλογα που έχουν οι ελληνικές τράπεζες και οι οποίες θα καλούνταν να καλύψουν. Κάποιες δε θα τα κατάφερναν, κάποιες θα ξέφευγαν ξώφαλτσα.
Όχι όμως να λέμε ότι δε θα κάνουμε αναδιάρθρωση για να μην καταστραφούν οι τράπεζες. Στο κάτω – κάτω ας συγχωνευτούν, ας ενωθούν για να γίνουν ισχυρές κι όχι να περιμένουν το τσουνάμι να έρθει.
Ο απλός κόσμος που έχει δεχθεί απίστευτα μέτρα κι έχει κάνει τεράστιες θυσίες, με ποιο τρόπο μπορεί να αντιδράσει στη λαίλαπα; Ζήτησε από την κυβέρνηση βοήθεια, όπως οι τράπεζες; Όχι, προσπαθεί μόνος του να τα βγάλει πέρα και σε μια πιθανή αναδιάρθρωση πάλι μόνος του θα παλέψει με την ανεργία, τη φτώχεια, την περικοπή μισθών.
Μια κυβέρνηση λοιπόν πρέπει να εστιάζει στις επιπτώσεις στον ελληνικό λαό, όχι να κλαίγεται για τους κακόμοιρους τους τραπεζίτες. Ας βάλουν κι αυτοί κάποια λεφτά από τα τεράστια ποσά που συσσώρευσαν την εποχή της ελληνικής φούσκας.
Ο λαός με τις πενταροδεκάρες είναι αυτός που θα πληγεί. Ας αφήσει λοιπόν ο κ. Παπανδρέου την υπεράσπιση των συμφερόντων των τραπεζών, κι ας κοιτάξει πως θα κυβερνήσει για τη χώρα και τους πολίτες.

Tuesday, March 22, 2011

2ο Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός για την Ιστορία των Ελλήνων του Πόντου

Η Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος και το Ερευνητικό Κέντρο του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα... με την στήριξη της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης και του Συλλόγου Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών Θεσσαλονίκης σας προσκαλούν στην εκδήλωση για τη βράβευση των μαθητών που διακρίθηκαν στον 2ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα την Ιστορία των Ελλήνων του Πόντου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 26 Μαρτίου 2011 και ώρα 11.00 π.μ. στην Αίθουσα Τελετών του παλαιού κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Πρόγραμμα εκδήλωσης

11:00 Χαιρετισμοί από:
- Τον Α΄ Αντιπρόεδρο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Κωνσταντίνο Αλεξανδρίδη
- Τον Υπεύθυνο του Ερευνητικού Κέντρου «Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα» κ. Θεοδόση Κυριακίδη
- Τον Πρόεδρο της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνο Αποστολίδη
- Τον Πρόεδρο της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας της Π.Ο.Ε. κ. Γρηγόρη Κεσαπίδη
11:10 Χαιρετισμός και ομιλία από τον Ομότ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και Πρόεδρο της Επιτροπής Αξιολόγησης κ. Ευστάθιο Πελαγίδη
11:20 Προβολή οπτικοακουστικού υλικού
11:25 Βράβευση μαθητών Δημοτικού - Βράβευση μαθητών Γυμνασίου
11:40 Ανάγνωση έκθεσης 1ου Βραβείου
11:50 Ανοιχτή συζήτηση – ερωτήσεις
11:55 Προβολή οπτικοακουστικού υλικού
12:00 Βράβευση μαθητών Λυκείου
12:15 Ανάγνωση έκθεσης 1ου Βραβείου
12:25 Ανοιχτή συζήτηση – ερωτήσεις
12:35 Ευχαριστίες και αναφορά στον 3ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό
12:45 Κλείσιμο εκδήλωσης -Προσφορά ποντιακών εδεσμάτων (Ευγενική προσφορά της εταιρείας παραδοσιακών προϊόντων Βερμίου Γης)

ΠΗΓΑΔΙ ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΟΤΑ


ΜΕΧΡΙ πρότινος το ελληνικό Δημόσιο δεν γνώριζε πόσους υπαλλήλους απασχολεί.
Χρειάστηκε να γίνει ειδική απογραφή για να το μάθει. Κάπως έτσι δεν γνωρίζει τι και πώς πληρώνει στους χιλιάδες οργανισμούς και φορείς, που έχει υπό τον έλεγχό του. Γι' αυτό και το δημόσιο χρήμα πέφτει, επί δεκαετίες τώρα, σ' ένα πηγάδι δίχως πάτο.
ΘΑ περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον αυτό θα είχε τακτοποιηθεί σε εποχές Μνημονίου και σκληρών περικοπών, με πρώτα θύματα τους...
μισθούς και τις συντάξεις. Οτι θα είχε μπει ένα τέλος στις δαπάνες χωρίς έλεγχο. Αμ δε. Το παλιό βιολί συνεχίζεται. Δημόσιοι οργανισμοί είτε αρνούνται είτε δεν είναι σε θέση να στείλουν στο υπουργείο Οικονομικών στοιχεία για τις οικονομικές υποχρεώσεις τους.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 65 δημόσιοι φορείς -44 νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ και λοιπά ερευνητικά ιδρύματα- δεν έστειλαν στοιχεία για τα έσοδα, τις δαπάνες, τα ελλείμματα και τις υποχρεώσεις που έχουν. Και κάποια που έστειλαν είναι κουτσουρεμένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγάλουν άκρη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
ΚΑΙ όλα αυτά, ενώ έχει γίνει εδώ και μήνες σαφής η προειδοποίηση του υπουργείου Οικονομικών ότι θα σταματά η κρατική χρηματοδότηση σε όσους οργανισμούς δεν καταθέτουν ισολογισμό και απολογισμό των πεπραγμένων τους. Κι όμως, η προειδοποίηση αυτή αγνοήθηκε, με αποτέλεσμα να δοθεί εντολή να κοπεί αυτό το μήνα η καταβολή των οφειλόμενων ποσών.
ΔΥΟ εξηγήσεις χωρούν γι' αυτήν την κατάσταση. Πρώτον, κάποιοι από αυτούς τους οργανισμούς δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσουν τα στοιχεία που τους ζητούνται. Μπορεί να φαίνεται αστείο, όμως η ελληνική πραγματικότητα άλλα δείχνει καθημερινά. Κάποιοι μπορεί, για παράδειγμα, να μην έχουν ακόμη μηχανοργάνωση και οι υπάλληλοι να δουλεύουν με μπλοκάκι και στιλό. Δεύτερον -και σοβαρότερο- κάποιοι να μη στέλνουν σκοπίμως τα στοιχεία, για να μη φανεί η πραγματική κατάσταση των οικονομικών τους.
ΟΠΟΙΑ εξήγηση κι αν ισχύει, το συμπέρασμα είναι ένα: τα επίσημα στοιχεία για τα ελλείμματα και τα χρέη τού εν ευρεία εννοία Δημοσίου μπορεί -ακόμη και σήμερα που η τρόικα κάνει ελέγχους- να μην είναι αυτά που φαίνονται. Οταν μια απλή εντολή του υπουργού Οικονομικών αγνοείται από 65 δημόσιους φορείς, μάλλον πρέπει να τον ζώνουν τα φίδια για το τι άλλο μπορεί να ανακαλύψει.
ΚΑΙ δεν είναι μόνο κάποια νοσοκομεία και πανεπιστήμια. Τι θα γίνει αν ο έλεγχος φτάσει στα οικονομικά των δήμων, το άλλο μεγάλο πηγάδι δίχως πάτο; Ηδη στους μεγάλους δήμους έχει αρχίσει ο καβγάς μεταξύ των νυν δημάρχων και των προκατόχων τους. Φυσικά όχι για το πλεόνασμα που οι τέως παρέδωσαν στους νυν, αλλά για το ύψος του ελλείμματος. Και μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
ΓΙΑ όλα αυτά πλήρωνε και θα πληρώσει, «φυσικά», ο φορολογούμενος. Μέχρι πότε;
Δυστυχώς δεν υπάρχει δημοκρατία και κοινωνικός έλεγχος στους ΟΤΑ. Ο νόμος για την ΤΑ έγινε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση των θεσμών της κεντρικής κομματικής ολιγαρχίας. Όποιος κομματικός παίρνει την πλειοψηφία, τα παίρνει όλα και η τοπική κοινωνία μένει αδρανής και ανίκανη να παρέμβει νόμιμα, ακόμα και για μια τρύπα που ανοίγει στο δρόμο. Επόμενο είναι η διαφθορά να αποτελεί τον μόνο τρόπο πολιτικής παρέμβασης.

Monday, March 21, 2011

Μετά την οικονομική εξαθλίωση μας πάει και σε πόλεμο!


Ο τραγικά ανεπαρκής και επικίνδυνος πρωθυπουργός του προτεκτοράτου της Ελλάδος, μετά την οικονομική εξαθλίωση που επέβαλλε στους πολίτες που τον ανέδειξαν χάρη στα ψέματά του, τα μνημόνια, τις περικοπές μισθών, την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, (μην ανησυχείτε τα βασικά κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν τα εκχωρήσαμε αν και δεν ξέρουμε ακριβώς ποια είναι αυτά…), την μυστική διπλωματία σε όλα τα ανοιχτά εθνικά μας ζητήματα, την βίαιη καταστολή κάθε αντίδρασης (βλ. Κερατέα), την απίστευτη και άνευ προηγουμένου προπαγάνδα, και την ισοπέδωση κάθε είδους κοινής λογικής, προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα…

ΜΑΣ ΣΕΡΝΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ !!!!
Σε έναν πόλεμο που η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλακεί! Για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο της Κορέας η Ελλάδα παίρνει μέρος σε έναν πόλεμο απ’τον οποίο δεν έχει κάποιο συμφέρον. Απλά γιατί αυτό του ζήτησαν τα αφεντικά του. Πώς εξηγείται αλλιώς αυτή η εμπλοκή;  Μέχρι πριν τα ξεκινήσουν οι ταραχές στην Λιβυή ο Καντάφι ήταν σύμμαχος και σύντροφος του ΓΑΠ, τώρα ξαφνικά μετατράπηκε σε στιγνό δικτάτορα..
Τα ΜΜΕ ξεκίνησαν την γνωστή προπαγάνδα τους και την ακατάσχετη μπουρδολογία κάθε είδους ειδικού μαϊντανού. Κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί να στείλουμε εκεί ελληνικό στρατό, αλλά το αντιμετωπίζουν όλοι σαν κάτι το απολύτως φυσικό. Κανείς τους δεν αναρωτήθηκε το αυτονόητο, τί στο καλό κερδίζουμε σαν χώρα στέλνοντας F-16 στην Λιβυή; Όσο για τις γελοίες ανακοινώσεις που κυκλοφόρησαν από την κυβέρνηση και αναπαρήχθησαν τις τελευταίες ώρες από τα ΜΜΕ, ότι δήθεν η Ελλάδα υπαναχώρησε και δεν θα στείλει τελικά πολεμικά αεροπλάνα στη περιοχή είναι ο ορισμός της διαστρεβλωμένης είδησης, μια που αφορά ΜΟΝΟ την πρώτη φάση των επιχειρήσεων και όχι τις επόμενες που θα διεξαχθούν τις επόμενες μέρες…
Όλοι το ξέρουν ότι στην πολιτική δεν χωρούν συναισθηματισμοί, ακόμη και ηθικότητες. Καμία από τις χώρες που λαμβάνουν μέρος δεν πάει εκεί για τον λαό της Λιβυής. Αυτά είναι για τα μέσα και το πόπολο… Όλοι όσοι εμπλέκονται έχουν να κερδίσουν οικονομικά και γεωστρατηγικά, εκτός από εμάς… Όσες δεν έχουν συμφέροντα να εμπλακούν, απλά δεν μπλέκονται! Εμείς συμπεριφερόμαστε σαν το χαζό παιδί που όπου του λένε πηγαίνει!!!
Δείτε την Τουρκία και παραδειγματιστείτε για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει μια χώρα τέτοιες καταστάσεις! Προβάλλει αντιστάσεις, όχι μόνο για εσωτερική κατανάλωση αλλά γιατί διεκδικεί ότι περισσότερο μπορεί να λάβει προκειμένου να βοηθήσει ΗΠΑ-Ευρώπη-ΝΑΤΟ. Και όπως πάντα στο τέλος θα το πάρει για να δώσει τα ελάχιστα ανταλλάγματα…
Εμείς τί πήραμε κε πρωθυπουργέ; Την επιμήκυνση και την μείωση του επιτοκίου που “ πετύχαμε” τις οποίες έτσι κι αλλιώς θα μας έδιναν; Ή μήπως και εν όψει της Συνόδου της 25ης Μαρτίου θα επαναδιαπραγματευτούμε εξολοκλήρου τους όρους του Μνημονίου;
Μήπως τελικά είμαστε οι βλάκες της ιστορίας και θα την πάθουμε σαν την εταίρα που χτυπούσε το κεφάλι της όταν έμαθε ότι οι άλλες πληρώνονται; Ποια είναι τα οφέλη τελικά για να συμμετάσχουμε στην σφαγή ενός λαού που την ονομάζουμε απελευθέρωση;
Η κυβέρνηση αποτελεί πλέον μεγάλο κίνδυνο όχι για την χώρα μας αλλά και για την ανθρωπότητα!


Saturday, March 19, 2011

6 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ…

Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τότε που έφυγε ο Σταύρος… Ο όντως Μεγάλος Σαλονικιός-Καλαμαριώτης συνθέτης που σφράγισε με την πλούσια καλλιτεχνική του παρουσία τη χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού. Σταύρο, τα τραγούδια σου τα τραγουδάμε, τα τραγουδάνε τα παιδιά μας και θα τα τραγουδάνε τα εγγόνια μας…
Θυμάμαι το χειμώνα του 1959 που παιδάκια ακόμα ψάχνοντας το μεροκάματα, βρεθήκαμε Απόκριες, εγώ με τις σατιρικές μου παρλάτες κι ο Σταύρος με το ακορντεόν του, στο «ΒΙΛΛΥ ΠΑΡΚ» στην Πάτρα… Μέναμε σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο (ΑΙΓΛΗ το λέγανε) που νομίζω ότι ως κτίσμα ακόμα υπάρχει… Εκεί πρωτάκουσα από τον ίδιο κάποια τραγούδια του και θυμάμαι του είπα: «Σταύρο δεν ξέρω εγώ τι θα κάνω, εσύ όμως, με τα τραγούδια σου κάποια στιγμή θα κατακτήσεις την Ελλάδα»
ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑΥΡΟ…





Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΩΔΕΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ (!!!)

Monday, March 14, 2011

ΚΡΕΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΨΗΛΑ...

ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΒΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ...

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ : "ΜΑΣ ΚΡΕΜΑΝΕ ΣΤΑ ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑ"
ΔΕΝ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ Ο ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ
Άνω κάτω έχει γίνει η κυβέρνηση από τα σημερινά δημοσιεύματα περί ανασχηματισμού. Οι μισοί υπουργοί υποπτεύονται... τους άλλους μισούς για τις διαρροές. Σε λίγη ώρα αρχίζει το έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, για το οποίο τους ενημέρωσε περίπου στις 12 το μεσημέρι ο νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Λύτρας με επίσημη δικαιολογία τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου και τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής. Πολλοί, όμως, από τους υπουργούς υποπτεύονται κάτι άλλο και γι αυτό τηλεφωνούν σε πολιτικούς συντάκτες για να μάθουν τι συμβαίνει. Όπως είναι φυσικό, κανείς με εξαίρεση τον πρωθυπουργό και μερικούς στενούς συνεργάτες του δεν γνωρίζει το παραμικρό. Οι εμφανιζόμενοι σήμερα ότι φεύγουν από την κυβέρνηση είναι έξω φρενών γιατί ο Πεταλωτής δεν διαψεύδει τα δημοσιεύματα. Ο Παπακωνσταντίνου έλεγε σήμερα σε δημοσιογράφο ότι "μας κρεμάνε στα μανταλάκια". Το κυβερνητικό μαγαζί πάντως έχει γίνει άνω - κάτω...

fimotro

Sunday, March 13, 2011

ΕΦΥΓΕ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ... ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΜΟΝΟΙ....

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΜΑΝΩΛΗ. ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ...
Ο   Μανώλης Ρασούλης έφυγε από κοντά μας! Σε ηλικία 66 ετών πέθανε ο    μεγάλος κρητικός καλλιτέχνης όπως μετέδωσε πριν από λίγο το ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ.    Ο καλλιτέχνης βρέθηκε νεκρός στη Θεσσαλονίκη χωρίς να ξέρει κανένας    ακόμη την αιτία του αιφνίδιου θανάτου του… Ο ίδιος έγραφε για τον…εαυτό    του ότι γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945,    μεγάλωσε στο Ηράκλειο, έψαλε στον Πολιούχο Άγιο Μηνά ο οποίος και τον    επηρέασε αισθητικά και ιδεολογικά, βοηθούσε τον πατέρα του στο    χρυσοχοείο όπου και από εκεί επηρεάστηκε από τα ρολόγια και τον χρυσό,    ήταν σημαιοφόρος στο σχολειό του, από μικρός ανήκε στην νεολαία της    αριστεράς – αφού ο πατέρας του ήταν για χρόνια στις ιταλικές φυλακές και    ο θείος του στο Μαουτχάουζεν – κέρδισε δυο βραβεία στους μοντέρνους    χορούς, ήρθε τέταρτος στα τετρακόσια μέτρα στους σχολικούς αγώνες του    νομού και γενικά πέρασε πολύ όμορφα παιδικά χρόνια με τα αδέλφια του  και   τους φίλους του. Το όνομά του, Εμμανουήλ, είναι εβραϊκό και  σημαίνει   άνθρωπος του Θεού, το επίθετό του προέρχεται από το ιερό  όνομα του   κορανίου «ρασούλ» και το τρίτο το σανσκριτικό του το έδωσε ο  ‘Οσσο και   είναι «ντέβα παρινίτο» και σημαίνει ερωτευμένος με την  θεικότητα.
Τελειώνοντας  το γυμνάσιο ένοιωθε ότι  τα πάντα τον έσπρωχναν να  κολυμπήσει στα  βαθιά. Στην Αθήνα σπουδάζει  σκηνοθεσία κινηματογράφου,  γράφει ποιήματα,  σενάρια, τραγουδάει  ερασιτεχνικά στις μπουάτ της  Πλάκας, δουλεύει στην  εφημερίδα της  αριστεράς «Δημοκρατική Αλλαγή»,  παίρνει μέρος στους  αγώνες του 114,  περπατάει όλες τις πορείες ειρήνης,  γνωρίζει όλη την  τότε πνευματική  πρωτοπορία και δεν σταματάει να  ονειρεύεται να γυρίσει  ταινία  βασισμένη σε ένα βιβλίο του Νίκου  Καζατζάκη με μουσική του Μίκη   Θεοδωράκη, συνθέτοντας μέσα του τους δυο  αυτούς μεγάλους δημιουργούς,   κάτι το οποίο αργότερα πέτυχε. Στις 21 του  Απρίλη συλλαμβάνεται από την   Δικτατορία και περνάει μερικές ώρες στην  «Μπουμπουλίνας». Φεύγει για   το Λονδίνο όπου μένει 6 χρόνια. Εκεί  διαμορφώνεται ιδεολογικά   συμμετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά  και στο Τροτσκιστικό   κίνημα στο οποίο ήταν στέλεχος και η Βανέσσα  Ρεντγκρέιβ με την οποία   δυο φορές συνεργάστηκε σε παραστάσεις με  αγωνιστικούς στόχους. Στο   Λονδίνο γράφει τα πρώτα του βιβλία και γίνεται  συνεκδότης της   εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή, στην οποία γράφει άρθρα  και   επιφυλλίδες, παίρνει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας  και   πουλάει για 6 χρόνια την εν λόγω εφημερίδα στους δρόμους,  συμμετέχοντας   ασταμάτητα στους αγώνες των εργατικών συνδικάτων. Τον Μάη  του ’68   παίρνει μέρος στην μεγάλη εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι και    τραυματίζεται θανάσιμα από τους SRS. Το Λονδίνο τον αναδιαμορφώνει άνισα    αλλά δημιουργικά. Το 74, λίγο μετά από το Πολυτεχνείο με απόφαση της    οργάνωσης κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου λόγω συλλήψεων από την Μυστική    Αστυνομία, κρύβεται. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 74  και   την πτώση της Χούντας συνεχίζει τον πολιτικό αγώνα. Δουλεύει στα    ναυπηγεία του Ανδρεάδη στο Πέραμα όπου κινδυνεύοντας να σκοτωθεί    καθημερινά μπαίνει στην απεργιακή επιτροπή και πρωτοστατεί στο εργατικό    κίνημα που ανατρέπει όλο το μέχρι τότε καθεστώς στα μεγάλα ναυπηγεία   της  Ελευσίνας. Στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1973 γεννιέται κατά την   βούληση  της διαλεκτικής της φύσης ένα κοριτσάκι, η κόρη του, που της   έδωσε το  όνομα Ναταλία, τιμής ένεκεν στη γυναίκα του Τρότσκι.
Τον   καλεί ο φίλος του Μάνος Λοίζος και τραγουδά στον δίσκο «Τα  νέγρικα»   μαζί με την Μαρία Φαραντούρη. Επίσης ο ίδιος συνθέτης τον  επιβάλει και   τραγουδά το τραγούδι στα κομέρσιαλ ενός σίριαλ που γίνεται  επιτυχία. Ο   συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης του προτείνει και τραγουδά σ’ ένα  δίσκο του   σε ποίηση Πρεβελάκη «Ο νέος Ερωτόκριτος». Τυπώνει τα τρία  πρώτα του   βιβλία: «Η μπαλάντα του Ιασαάκ», ένα σύνθετο ποίημα  επηρεασμένο από τον   αγώνα της νεολαίας, στο οποίο βιβλίο αναποδογυρίζει  τον μύθο της   θυσίας του Αβραάμ και έτσι ο Ισαάκ την παραμονή της Θυσίας  το σκάει στα   βουνά με κάποιους δούλους, αρχίζει πόλεμο ενάντια στον  Αβραάμ τον   οποίο και σκοτώνει. Έπεται το βιβλίο με διηγήματα «Μεγάλος  ήρωας σε   μικρή χαρτοσακούλα και ένα ανάμοικτο με διηγήματα και ποιήματα  «κβο   βαντις στατους κβο».
1978  – 2002 Αρχίζει να  προσαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα και  να  καταδύεται στην  πεμπτουσία της. Το ένστιχτο και η μοίρα τον οδηγούν   στον πυρήνα του  ελληνικού τραγουδιού. Παραιτείται από το κόμμα μια μέρα   που οι  σύντροφοι υποστήριζαν τις ερυθρές πυρηνικές βόμβες ενάντια στις    αντίπαλες. Βλέποντας έναν παραλογισμό ρίχνεται στη μελέτη των   ανατολικών  φιλοσοφιών . Ανακαλύπτει ή του αποκαλύπτεται μέσω μιας   γνωστής του τον  OSHO. Αναστατώνεται θετικά, διαβάζει βιβλία του,   γοητεύεται, βαθαίνει,  πηγαίνει στην Ινδία και τον συναντά. Συνεχίζοντας   τις καλλιτεχνικές του  δραστηριότητες τις εμπλουτίζει στο έπακρο με τη   νέα του εμπειρία.  Συστήνει στους Έλληνες τον OSHO εκδίδοντας το  βιβλίο  του «κρυμμένη  αρμονία – ομιλίες πάνω στον Ηράκλειτο». Οι  προτάσεις του  συναντούν μια  ανταπόκριση των πολιτών που με μπαγκράουντ  την  κοινωνικοπολιτική  μεταστροφή υπάρχει μια φρέσκια και θετική  ενέργεια  στην ατμόσφαιρα.  Μελετά, γράφει, ερωτεύεται ξερωτεύεται,  διαλογίζεται,  αυτοπαρατηρείται,  παλινδρομεί , ορμά, ωριμάζει,  ανοίγεται, ρισκάρει,  πληρώνει το τίμημα.  Αναπόφευκτη η αντιπαράθεση με  τα πάσης φύσεως  κατεστημένα που βλέπουν σ’  αυτόν ένα κίνδυνο για την  πόζα και την  ανεπάρκεια τους. Ο OSHO,  μεταβαίνει στο Όρεγκον. Χίλια  δυο λαμβάνουν  χώρα. Μια έρημος  μετατρέπεται σε πόλη για 30000  ανθρώπους. Η  Αμερικάνικη κυβέρνηση  μετατρέπεται σε ταύρο σε  γυαλοπωλείο. Τον  καταδιώκει τον συλλαμβάνει τον  φυλακίζει τον  δηλητηριάζει, τον  εκδιώχνει. Ο Ρασούλης συνεχίζοντας με  συνέπεια αυτό  που θεωρεί  αναγκαίο, συγκρούεται και σιγά σιγά  απομονώνεται, καθώς  κόμματα,  εκκλησία, ιδιωτικά κυκλώματα θεωρούν  κίνδυνο τις προτάσεις  του. Ακόμη  και με το κέντρο του OSHO στο Όρεγκον  ήρθε σε ρήξη. Γεμάτος  αγωνία και  περιεχόμενο κάνει μια επίσκεψη στη Νέα  Υόρκη. Τρεισήμισι  μήνες  πρωτόγνωρη και αξέχαστη εμπειρία, τον αναγκάζει  να προσθαφαιρεί   στοιχεία προκειμένου να φτάσει στην Ιερή Φόρμουλα Χι τη  χρυσή τομή του   κόσμου, την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Πτοείται, πολλάκις  απελπίζεται  αλλά  παραμένει στο ρινγκ χρησιμοποιώντας τακτικές του Ρομπέν  του Δασών  του  Μπρους Λη και του Χριστού.
Τον  κατηγορούν  ότι είναι εγκέφαλος της 17 Ν. Αυτός δηλώνει για  πολλοστή  φορά ότι από  φύση και θέση είναι ενάντια στη βία, ιδίως ενάντια  στην  ατομική  τρομοκρατία. Όμως με τις δηλώσεις του τρομοκρατεί κάποιους  και  οι  οποίοι τον υποδεικνύουν ως ιδεολογικό τρομοκράτη.
Συνεχίζει   να παράγει έργο επειδή επιθυμεί και επειδή είναι μέτρο  σύγκρισης για   τη συνέπεια των ιδεολογικών και ηθικών πεποιθήσεων.  Δηλώνει όμως ότι η   οντότητα του είναι πιο ενδιαφέρουσα από το έργο του,  τα προϊόντα του.  Η  κόρη του Ναταλί σπουδάζει μουσική και αποκαλύπτεται  ως ακραίο  μουσικό  φαινόμενο σαν τραγουδίστρια λαϊκών τραγουδιών, χέβι  μέταλ και  στις  Άριες των κλασσικών.  Γίνεται  γνωστή και στο  εξωτερικό με  το συγκρότημα Septic Flesh, αλλά  συμμερίζεται εντός της  Ελλάδος την  εσκεμμένη απομόνωση του πατέρα της  Μανώλη Ρασούλη. Με  κεντρικό στόχο μια  νέα συνείδηση πλανητική και μια  νέα προσέγγιση στο  τρίπτυχο ζειν ευζειν  γνώθι σεαυτόν, παρεμβάλλεται  στο εγχώριο αλλά και  όσο μπορεί στο  διεθνές γίγνεσθαι. Μέσα στην  οδύσσειά του ο OSHO  εκβράζεται και στην  Κρήτη. Εκεί βρίσκει τον Ρασούλη  να μένει στην ίδια  περιοχή. Ήταν σαν ένα  μήνυμα ύπαρξης. Ο Ρασούλης  σαν Κρητικός κάνει  το παν να προστατεύσει  τον δάσκαλό του από τις  επικείμενες επιθέσεις.  Πληγώνεται όταν δεν το  κατορθώνει και ο δάσκαλός  συλλαμβάνεται και  απελαύνεται.
Το  γεγονός αυτό υπερδιπλασιάζει την  εγρήγορση του, την ευθύνη του,  την  ερευνά του, την αυτοπαρατήρησή  του, συνάμα υπερδιπλασιάζεται η   προσπάθεια των απαράτ κράτους και  παρακράτους για να τον παροπλίσουν και   να τον φιμώσουν, με κινήσεις  έμμεσες ή άμεσες με κλασσικά ή πρωτότυπα   τρικ. Συνεχίζει να παράγει  έργο, τραγούδια, βιβλία ραδιοπρογράμματα ,   άρθρα σε εφημερίδες της  πρωτεύουσας και της επαρχίας.
Η  Μελίνα Μερκούρη  τον καλεί να πάρει μέρος στις εκδηλώσεις για την   πολιτιστική Αθήνα και  να τις δώσει ιδέες αλλά αρνείται γιατί δεν θεωρεί   την Αθήνα άξια για  να γίνει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Έκτοτε   μπαίνει στη μαύρη  λίστα και του υπουργείου πολιτισμού. Προσπαθούν με   δικαστικές  καταδίκες να τον πτοήσουν και να τον βγάλουν εκτός ρινγκ., ο   Ρασούλης  κάνει συναυλίες στο Βερολίνο και στην Κωνσταντινούπολη και  μιλά  στο  πνευματικό κέντρο του Δήμου Βαρκελώνης καθώς είναι  φιλοξενούμενος  του  δήμου για ένα φεστιβάλ μεσογειακής ποίησης καθώς και  στη Μαγιόρκα.
Τα   τραγούδια του γίνονται γνωστά κι αγαπητά στο Ισραήλ, την Τουρκία,  Τη   Σερβία, στις Χώρες όπου υπάρχουν Έλληνες αλλά και για κάποιο μυστήριο    λόγο και στην Ιαπωνία.
Τα  τελευταία χρόνια στο  απώγειο της προσπάθειας του και αφού το   κατεστημένο το οποίο έχει  ρίξει την Ελλάδα στον άκρατο αμοραλισμό,   επικεντρώνεται να μπει  τελειωτικά στη διεθνή αρένα έχοντας εκπαιδευτεί,   από το εγχώριο  στάτους που αποπνέει την πιο ιλουστρασιόν παρακμή σ’ όλο   το γκλόμπαλ  βίλατζ. Όμως και με παράπλευρο στόχο να εκφράσει τη  βαθύτερη  ψυχή της  Ελλάδας με την οικουμενική ψυχή και της παγκόσμια  δυναμική  στην  ανακάλυψη του αντίδοτου και την παραγωγή μιας νέας  ιδεολογίας, ενός   νέου κώδικα αξιών, που αυτή τη στιγμή αναζητά ο κάθε  έξυπνος ευαίσθητος   και έντιμος πολίτης κάθε χώρας κάθε φυλής, κάθε  τάξης, και φύλλου.
Τα   τελευταία τρία χρόνια γίνεται νονός και κηδεμόνας ενός μικρού  αγοριού   του Πασχάλη που αγαπά ιδιαίτερα, και του φωτίζει τον ορίζοντα    συνειδητοποίησης του νοήματος του κόσμου.
Η   τελευταία σημαντική εμπειρία του υπήρξε η επίσκεψη στη μεγάλη  πυραμίδα   της Γκίζας στης 22-9-2001, επίσκεψη που του τροφοδότησε στα  μέγιστα το   κουράγιο για τη συνέχιση της έρευνας και του έργου του।


Αντιμέτωπος με υπουργούς, βουλευτές του κόμματος του και συνδικαλιστές θα πρέπει να έρθει ο πρωθυπουργός προκειμένου να υλοποιήσει τη δέσμευση για αποκρατικοποιήσεις.

Η κυβέρνηση εξασφάλισε την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου αλλα και τη μείωση του επιτοκίου δανεισμού. Παράλληλα όμως δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ.

Οταν πρίν απο περίπου ένα μήνα η Τρόικα ανακοίνωσε οτι πρέπει να πουληθεί η δημόσια περιουσία προκειμένου να εξασφαλιστούν 50 δισ. ο Γιώργος Παπανδρέου ήρθε αντιμέτωπος με τις αντιδράσεις υπουργών, βουλευτών του κόμματος του και συνδικαλιστών που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ο ίδιος είχε πει οτι θα φέρει νόμο ο οποιος θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας γης.
Τώρα λοιπόν, βάζει την υπογραφή του σε ένα σχέδιο που προβλέπει εκτός απο την πώληση φιλέτων και αποκρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ.

Τα χρήματα αυτά είναι αδύνατο να συγκεντρωθούν μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Εκτός όμως απο αυτό ο πρωθυπουργός θα έρθει σε κόντρα με υπουργούς και βουλευτές και θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών που αντιτίθενται στις αποκρατικοποιήσεις και προβλέπουν νέες μειώσεις μισθών.
Ταυτόχρονα ανοίγει και η συζήτηση για το καυτό ζήτημα της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ με τους συνδικαλιστές που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ να προειδοποιούν ότι δεν θα δεχθούν την πώληση της ΔΕΗ σε ιδιώτες.

Friday, March 11, 2011

Εκτακτο:Η Μέρκελ δεν αποκλείει χρεοκοπία της Ελλάδας

Σε συνέντευξη της η Μέρκελ στην Bild de  σήμερα αναλύει όλες τις απόψεις της για την Ελληνική κρίση. 
Αφού στην αρχή τονίζει ότι «Δεν αρκούν τρία χρόνια για να διορθώσει η Ελλάδα τα δημοσιονομικά της. Με το να επιμένει κανείς να αποκαταστήσει η χώρα τη δημοσιονομική της ισορροπία εντός τριών ετών, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει νέες αναταράξεις και προβλήματα» και έμμεσα τάσεται υπέρ της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις ευρώ και ίσως και μείωσης του επιτοκίου , ανοίγει ορθάνοικτα το θέμα της χρεοκοπίας της Ελλάδας μετά το μνημόνιο λέγοντας:  «η όποια νέα οικονομική βοήθεια σε επίπεδο ευρωζώνης για τα υπερχρεωμένα κράτη θα πρέπει να αποφασιστεί ομόφωνα. Η βοήθεια αυτή θα πρέπει να χορηγηθεί μόνο σε περιπτώσεις εξαιρετικού κινδύνου για το ευρώ και υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Εχουμε το δικαίωμα βέτο και αν χρειαστεί θα κάνω χρήση του» και συνεχίζει   ότι « σε περίπτωση που μετά το 2013 η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τα βάρη της χρεοκοπίας αυτής θα πρέπει να επιμεριστούν και οι ιδιώτες κεφαλαιούχοι». 
 Δηλαδή αν ψύχραιμα  διαβάσουμε τις δηλώσεις της Μέρκελ, το θέμα χρεοκοπία της Ελλάδας είναι ανοικτό για μετά το 2013 παρά το μνημόνιο.
Ποιός θα βγει και θα μας πει την αλήθεια για το τι ακριβώς συμβαίνει;;;
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και έχει ανησυχήσει πολύ κόσμο

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/03/blog-post_6986.html

Ο Χρήστος Μπανιώρας Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Καλαμαριάς

Ο Χρήστος Μπανιώρας, από τις 4 Μαρτίου 2011, αποτελεί ενεργό μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καλαμαριάς εκπροσωπώντας την ανεξάρτητη παράταξη «Όλοι για την Καλαμαριά» με επικεφαλής τον κύριο Βασίλη Τριανταφυλλίδη. Την θέση αυτή κλήθηκε να καλύψει ύστερα από την παραίτηση του κύριου Τάσου Αφεντουλίδη, που..
μετά από μια 25χρονη ενεργή παρουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση , έθεσε υποψηφιότητα για το θεσμό του "Συμπαραστάτη του Δημότη".

Ο Χρήστος Μπανιώρας γεννήθηκε το 1982 στην Καλαμαριά όπου και μεγάλωσε. Έχει σπουδάσει Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνιακή Πολιτική στο ATEI Δυτικής Μακεδονίας και πιο συγκεκριμένα στο Παράρτημα Καστοριάς. Εργάζεται στον κλάδο της εκπαίδευσης και πιο συγκεκριμένα είναι υπεύθυνος σπουδών και επικοινωνίας σε μεγάλο εκπαιδευτικό όμιλο.

Έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές του 2006 με τον συνδυασμό του κύριου Βασίλη Τριανταφυλλίδη «Όλοι για την Καλαμαριά» και στις αμέσως επόμενες εκλογές, τον Νοέμβριο του 2011 εκλέχτηκε δεύτερος επιλαχών με τον ίδιο συνδυασμό.

Μετά την ορκωμοσία του, που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Καλαμαριάς ενώπιον του Δημάρχου και του υπόλοιπου Δημοτικού Συμβουλίου, ο Χρήστος Μπανιώρας δήλωσε σχετικά: «Ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσους με υποστήριξαν και μου έδωσαν την ευκαιρία και το βήμα, να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να γίνει η Καλαμαριά πιο ανθρώπινη πόλη. Με απλά λόγια, ο κύριος στόχος είναι να κάνουμε την καθημερινότητα του πολίτη πιο απλή και λειτουργική αναφορικά με το περιβάλλον που ζει, εργάζεται και δραστηριοποιείται. Από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου , πλέον, θα συνεχίσω να μάχομαι για τα απλά, καθημερινά αλλά ουσιαστικά προβλήματα που ταλανίζουν την περιοχή μας και τους κατοίκους της. Οι άνθρωποι της γενιάς μου, έχουν την θέληση να προσφέρουν στον τόπο τους αλλά και το κουράγιο να προσπαθήσουν για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Τέλος θα ήθελα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου στον κύριο Βασίλη Τριανταφυλλίδη που πίστεψε σε μένα, και αφουγκράστηκε τις ανησυχίες και τα προβλήματα όπως τα βλέπει η γενιά που εκπροσωπώ. Ελπίζω να φανώ αντάξιος των προσδοκιών σας. Σας Ευχαριστώ!»

Tuesday, March 8, 2011

μπορούσε να κάνει η Ελλάδα αν είχε πρωθυπουργό ηγέτη


factorx
Το έχουμε γράψει πολλές φορές: Εδώ που έφτασαν τα πράγματα η χώρα μας έχει μόνο μια επιλογή: να μετατρέψει την αδυναμία της σε δύναμη. Αδυναμία της είναι το μνημόνιο. Δύναμή της είναι η καταγγελία του! Μέγιστη πολιτική αρετή ενός ηγέτη είναι να μετατρέπει το στρατηγικό μειονέκτημα σε στρατηγικό πλεονέκτημα.
Αν αποσταθεροποιηθεί η Ελλάδα, θα αποσταθεροποιηθεί και η Ευρώπη. Κι επειδή η κρίση από την Ελλάδα πολύ εύκολα θα μεταδοθεί στα γειτονικά και πάντα εύθραυστα Βαλκάνια, θα φτάσει ένα βήμα από την καρδιά της Ευρώπης. Όπου υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι. Και στη Γερμανία, και στην Αυστρία, και στη Γαλλία, και στο Βέλγιο και στην Ολλανδία και στην Ιταλία…
Ακόμα κι αν η ελληνική κοινωνία ήταν σταθερή, θα κινδύνευε να σαρωθεί από νέο κύμα λαθρομεταναστών. Όμως, από την στιγμή που η ίδια η Ελλάδα είναι ήδη αποσταθεροποιημένη από την πολιτική του Μνημονίου, η προοπτική ενός νέου κύματος λαθρομεταναστών από τον γειτονικό μουσουλμανικού κόσμο, καθιστά ένα ανησυχητικό ενδεχόμενο δύο φορές πιο εφιαλτικό (και πιο πιθανό).
Ένας λοιπόν Έλληνας πρωθυπουργός που θα σεβόταν την χώρα του, την Ιστορία της και τον εαυτό του θα πήγαινε στη Σύνοδο Κορυφής και θα τους έλεγε: Μην αποσταθεροποιείτε άλλο την Ελλάδα! Αν επιβάλλετε κι άλλα μέτρα, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, δεν θα οδηγήσετε σε μικρότερα ελλείμματα, θα πυροδοτήσετε κοινωνική έκρηξη, στην πιο εύφλεκτη περιοχή. Και σύντομα θα διαπιστώσετε ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες σας δεν είναι ούτε τόσο μακριά ούτε και τόσο «θωρακισμένες», από την εξάπλωση του «ιού του Νείλου». Πάρτε λοιπόν πίσω το Μνημόνιο. Ή κάντε το λιγότερο δυσβάστακτο…Τώρα
Και μην ξεχνάτε κύριοι συνάδελφοι : Τις τελευταίες δεκαετίες σαρώθηκαν οι διεφθαρμένοι κομμουνιστές της Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Τώρα σαρώνονται οι διεφθαρμένοι «σοσιαλιστές» του Αραβικού κόσμο. Αύριο θα έλθει η σειρά η δική σας, των χρεοκοπημένων νεοφιλελεύθερων της Δύσης…
Αυτά θα τους έλεγε ένας πρωθυπουργός – ηγέτης της Ελλάδας. Και αν στην ΕΕ επιμένουν να μην ακούν και να κάνουν τα χατίρια της Μέρκελ, υπάρχει και το τελευταίο επιχείρημα. Να κάνουμε εμείς αναδιάρθρωση του χρέους με δικούς μας όρους.
Τι έχουμε να φοβηθούμε; Θα μας κάνουν πόλεμο οι τραπεζες και οι κάτοχοι του χρεους;
Να πάρουμε εμείς μια πρωτοβουλία επιτέλους…
Να κάνουμε κάτι για τη χώρα μας…
Αντί να μας αιφνιδιάζουν οι αγορές, να τις αιφνιδιάσουμε εμείς