Ο γιός μου υπηρετεί την θητεία του ως οπλίτης σε στρατόπεδο κάπου κοντά στην Κομοτηνή. Το πρωΐ δεν τους δίνουν ούτε ένα ρόφημα. Το μεσημέρι τους υποχρεώνουν να φοράνε πολιτικά και τους «διώχνουν» για να πάνε να φάνε στην Κομοτηνή ἤ όπου αλλού θέλουν. Γι το βράδυ ούτε λόγος να γίνεται για υποτυπώδες έστω συσσίτιο.
Τα φανταράκια είναι αναγκασμένα, αν έχουν την κακή συνήθεια να τρώνε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, να ξοδεύουν από την τσέπη τους 20 ευρώ περίπου για να σιτίζονται άπαξ ημερησίως. Και εξηγούμαι : 25 ευρώ περίπου σε ταξί για την μετάβαση από το στρατόπεδο προς την Κομοτηνή και άλλα τόσα για την επιστροφή. Είναι λοιπόν αναγκασμένοι να μοιράζονται 4 ἤ 5 ένα ταξί για να μειώσουν την δαπάνη του ναύλου, που με απλή αριθμητική μας κάνει 25 : 5 = 5 ευρώ για το πήγαινε και 5 ευρώ για το έλα, σύνολο 10 ευρώ, αν προσθέτουμε και το ελάχιστο κόστος ενός γεύματος που είναι 10 ευρώ έχουμε ημερήσια δαπάνη 20 ευρώ. Σύνολο μήνα 20 Χ30 = 600 ευρώ.
Είμαι λοιπόν αναγκασμένος να στέλνω στο παιδί μου 600 ευρώ για φαγητό, έχω δεν έχω την ευχέρεια.
Η κυβέρνηση λέει πως λεφτά δεν υπάρχουν να σιτίζει τον στρατό. Όμως ως δια μαγείας βρίσκει λεφτά για να πληρώνει την αγορά υποβρυχίων έστω και αν γέρνουν. Βρίσκει λεφτά να πληρώνει (διάβαζε να αγοράζει την ένοχη σιωπή και συνείδηση των συνδικαλιστών) 600.000 ευρώ για το πετρέλαιο θέρμανσης των «συνδικαλιστικών» οργανώσεων. Αυτές είναι οι επιλογές και οι προτεραιότητες του Παπανδρέου. Τους συνδικα-ληστές και τα μάτια σας. Οι φαντάροι να πάνε να πνιγούνε. Και το χειρότερο : οι Έλληνες αδιαφορούν. Δεν πειράζει όμως, όλα στο κεφάλι τους θα ξεσπάσουν και θα σκούζουν. Αλλά θα είναι αργά. Τα ήθελαν και τα έπαθαν. Και εις άλλα με υγεία.
Αναγνώστης
No comments:
Post a Comment