Friday, April 29, 2011

Γιώργο Παπανδρέου κουράστηκες και μας κούρασες!

Διαβάζοντας κανείς τα όσα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός είναι κουρασμένος και απογοητευμένος. Έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσε-χωρίς αποτέλεσμα είναι η αλήθεια-να πείσει τον εαυτό του και τους υπουργούς ότι το μαύρο και το γκρίζο χρώμα της καθημερινότητας μας είναι λευκό. Και μόνο το γεγονός ότι...
τα έβαλε με όλους και με όλα, στοχοποιώντας και κατηγορώντας ΜΜΕ (τα οποία του παρέχουν απλόχερα τη στήριξη τους και αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν) ότι διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και ανακαλύπτοντας ξαφνικά "μαυραγορίτες" που κερδοσκοπούν εις βάρος της χώρας μας, αποδεικνύει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου του 2011 θυμίζει έντονα τον Κώστα Καραμανλή του 2007. Και όλα αυτά έχοντας στην πλάτη του πρωθυπουργική θητεία μόλις 18 και κάτι μηνών.
Μάταιη αποδεικνύεται και η μανιώδης προσπάθεια του να διαψεύσει τις φήμες περί ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Δυστυχώς το αν θα γίνει ή όχι δεν εξαρτάται μόνο από εμάς και αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να το ξεχνά, μάλλον ηθελημένα.
Από τη στιγμή που η αναδιάρθρωση αποτελεί καθημερινό θέμα συζήτησης είναι πασιφανές ότι, ήπια ή μη, βρίσκεται πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε στην ελληνική εξώπορτα. Το ενδιαφέρον πλέον έγκειται στις δικαιολογίες που θα χρειαστεί να ξεστομίσει όταν θα υποχρεωθεί -εκ των πραγμάτων- να διαψεύσει τον εαυτό του.

Όσον αφορά στο βραβείο που του έδωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για τον αντικαπνιστικό του αγώνα, είμαι σίγουρος ότι όλοι μας θα προτιμούσαμε να βραβευτεί ως ο πρωθυπουργός που κατάφερε να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από την τρικυμία της οικονομικής κρίσης. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα!

Οι οικονομολόγοι τραβάνε τα μαλλιά τους με την πορεία της ελληνικής οικονομίας

Του Βσίλη Τσεκούρα

Σοβαροί οικονομολόγοι και αναλυτές βλέπουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κυριολεκτικά, τραβάνε τα μαλλιά τους.
Όταν όμως, ακούνε (γιατί δεν γίνεται καμία κίνηση για να φανεί κάτι) το τί προσπάθειες γίνονται για να βγει η χώρα από την ύφεση, καταρρέουν ή στην καλύτερη γελάνε με την ψυχή τους.
Η πραγματική οικονομία έχει κυριολεκτικά διαλυθεί, ο κόσμος στενάζει με τις περικοπές σε μισθούς, την αβεβαιότητα του αύριο, αλλά και τις καθημερινές απολύσεις, με την ανεργία να αυξάνει συνεχώς.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας έχουν σοβαρότατο αντίκτυπο στην οικονομία. Αν αυξάνεις την ανεργία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ποιός θα είναι αυτός που θα φέρει εισφορές στα κρατικά ταμεία; Αν δεν διασφαλίσεις τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς του αύριο, πως θα βγει ο άλλος να καταναλώσει; Αν δεν μειώσεις τη φορολογία που είναι στα ύψη και σκέφτεσαι να την πας παραπάνω (παρόλες τις διαβεβαιώσεις) πως να αυξηθεί η κατανάλωση; Αν δεν πιέσεις πραγματικά τις τράπεζες να δώσουν δάνεια στις επιχειρήσεις πως περιμένεις να αντέξει η κοινωνία;
Όλα αυτά, δημιουργούν νέα ύφεση. Πέρυσι, για το 2010, όταν όλοι φώναζαν ότι η κοινωνία δεν αντέχει τέτοιες περικοπές και τέτοια αβεβαιότητα, ακούγαμε ότι στόχος είναι να βγει το μαύρο χρήμα στην επιφάνεια. Εμείς, πάντως, δεν είδαμε τίποτα απολύτως. Αυτοί που έχουν χρήματα τα έχουν στο εξωτερικό και τα φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού.
Πού είναι οι εξαγγελίες ότι έχουν τα ονόματα καταθετών στο εξωτερικό και μάλιστα, αρκετοί από αυτοί λεγόταν από επίσημα κυβερνητικά χείλη, ότι δεν τα έχουν βγάλει με νόμιμο τρόπο;
Οι σοβαροί οικονομολόγοι, εκτιμούν ότι η μόνη λύση είναι να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά με όλα αυτά που γίνονται έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα.Πέρυσι, για παράδειγμα, είχαμε πρωτογενές έλλειμμα 10%. δημιουργώντας τρύπα 16 μονάδων!
Τώρα, βγαίνουν στελέχη της τρόϊκα και μας λένε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα έρθει από το 2014 μέχρι το 2020, της τάξεως του 5,5% του ΑΕΠ. Ειλικρινά, ήθελα να ήξερα ποιός μπορεί αυτούς τους τεχνοκράτες να τους παίρνει κάποιος σοβαρά με τέτοιες προβλέψεις και δηλώσεις. Είναι όμως, οι ίδιοι που καταστρέφουν την οικονομία και την κοινωνική μας συνοχή.
Για να μην πιστέψουμε ότι το κάνετε επίτηδες και οδηγείτε την χώρα στα βράχια, αποδείξτε πλέον στον λαό (που όπως λέτε έχει δείξει απίστευτη ωριμότητα στις “μεταρρυθμίσεις”) ότι υπάρχει φως στο τούνελ.
Γιατί ο κόσμος στενάζει. Και όταν βλέπει ότι δισεκατομμύρια ευρώ έχουν πάει σε τσέπες υμετέρων, χωρίς να αποδίδεται δικαιοσύνη, η έκρηξη δεν θα είναι μακρυά. Και μάλιστα, θα είναι απρόβλεπτη. Τότε θα έχουμε και πάλι μια παγκόσμια πρωτοπορία: Υπουργούς και βουλευτές να κάνουν σπίτι τους τη Βουλή. Γιατί παραέξω δεν θα μπορούν να βγουν.
Και όπως είχε πει ο πρωθυπουργός “ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε” ο κόσμος τώρα λέει: “ή αλλάζουμε ή αλλάζετε”.

Η οικονομική «τρύπα» των ΟΤΑ: από τους «όμορφους» μύθους στις πικρές αλήθειες!

Γράφει ο Νίκος Χαρδαλιάς
Δήμαρχος Βύρωνα

Τα τελευταία χρόνια επικρατεί, όχι εντελώς αβάσιμα, η άποψη ότι οι ΟΤΑ είναι ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα, μάλιστα, καθ’ υπόδειξη του άτυπου κυβερνήτη της χώρας, του ΔΝΤ, υποστηρίζεται ότι πρέπει να κλείσει η μαύρη τρύπα της τοπικής αυτοδιοίκησης για να τιθασευτεί το έλλειμμα και να περιοριστεί το δημόσιο χρέος. Στην ιστορία αυτή, που έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο με παραλλαγές, έχουν κατά τη γνώμη μου εμφιλοχωρήσει περισσότεροι μύθοι παρά αλήθειες.
Ο πρώτος μύθος είναι ότι οι ΟΤΑ είναι οι πρώτοι εντός της δημόσιας διοίκησης σε οικονομική κακοδιαχείριση. Η αλήθεια είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς να είναι βέβαια αναμάρτητη, υπολείπεται σε προβλήματα διαφθοράς τόσο της κεντρικής διοίκησης όσο και πολλών «αμαρτωλών» ΔΕΚΟ. Οι ΟΤΑ είναι οι μόνοι φορείς που φρόντισε το κράτος να περιβάλει με πλείστους όσους μηχανισμούς ελέγχου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου περιλαμβανομένου, όχι βεβαίως διότι ήθελε να καταπολεμήσει τη διαφθορά αλλά λόγω της μόνιμης καχυποψίας απέναντι σε κάθε τι που δεν ελεγχόταν από τους καταθλιπτικούς μηχανισμούς του. Αν σήμερα αποκαλύπτονται και αναδεικνύονται προβλήματα κακοδιαχείρισης, αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι ΟΤΑ δήθεν ρέπουν προς την αδιαφάνεια σε αντίθεση με τους «άμεμπτους» μηχανισμούς της κεντρικής διοίκησης, αλλά διότι ελέγχονται από παντού και συνεχώς.
Ο δεύτερος μύθος είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι σπάταλη και εν πάση περιπτώσει έχει πολλά χρέη. Η αλήθεια είναι ότι οι ΟΤΑ χρωστούν. Και όχι βεβαίως γιατί είναι …«ωραίοι», όπως λέει το γνωστό λαϊκό τραγουδάκι, αλλά διότι μονίμως το κράτος, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις, τους χρωστάει πόρους από αυτούς που έχουν θεσμοθετηθεί για αυτούς και που με βάση συνταγματική διάταξη εισπράττονται για λογαριασμό τους. Κάποιες προσπάθειες για ρύθμιση των οφειλομένων και την απόδοση των παρακρατούμενων είχαν πράγματι γίνει στο παρελθόν, αλλά αυτό ήταν η φωτεινή εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι οφειλές δεν είναι τέτοιες που να δημιουργούν πρόβλημα βιωσιμότητας, με την προϋπόθεση ότι το κράτος τηρεί, έστω και με καθυστέρηση, στοιχειωδώς τις υποχρεώσεις του απέναντι στην αυτοδιοίκηση. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της ΚΕΔΚΕ: «Η Ελληνική ΤΑ έχει το μικρότερο, μετά τη Μάλτα, δανειακό βάρος σε όλη την Ευρώπη, σε σχέση με το ΑΕΠ. Οι δανειακές υποχρεώσεις της αντιστοιχούν στο 15% περίπου των δανειακών υποχρεώσεων μίας και μόνο ΔΕΚΟ, του ΟΣΕ, το σύνολο δε των υποχρεώσεων των ΟΤΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το έλλειμμα μόνον του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών». Και βέβαια, οι υποχρεώσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, που φτάνουν περίπου στο 1,7 δις ευρώ χωρίς να υπερβαίνουν το 15% των εσόδων της, δεν είναι όλες ληξιπρόθεσμες. Το ποσοστό των άμεσα καταβλητέων οφειλών είναι εξαιρετικά περιορισμένο.
Με τα δεδομένα αυτά, είναι αξιοπρόσεκτο για ποιους λόγους εξακολουθούν να διαχέονται στην κοινή γνώμη οι μύθοι που περιέγραψα. Μήπως με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζεται η κατάργηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Ήδη το σύνολο των Δήμων της χώρας αναγκάστηκε, με υπουργική απόφαση, να συντάξει τον προϋπολογισμό του 2011 σύμφωνα με τα εισπραχθέντα του προηγούμενου έτους, χωρίς να υπολογιστούν οι θεσμοθετημένοι πόροι για το 2010 που ποτέ δεν αποδόθηκαν. Σε μία περίοδο δηλαδή που οι Δήμοι έχουν αυξημένα έξοδα, λόγω της μεταφοράς αρμοδιοτήτων που προέκυψε από τον Καλλικράτη, η κεντρική εξουσία όχι μόνο αδιαφορεί για το πώς θα καλυφθούν οι νέες αυτές ανάγκες, αλλά παράλληλα αναγκάζει τους Δήμους να νομιμοποιήσουν την μη απόδοση πόρων. Εξαναγκάζοντάς τους σε δανεισμό και σε νέο φαύλο κύκλο προβλημάτων και δυσλειτουργιών…
Η συγκυρία που διαμορφώνεται είναι εξαιρετικά δύσκολη για τους Δήμους και για αυτό δεν ευθύνεται ούτε η κακοδιαχείριση ούτε η σπατάλη, αλλά η διαρκώς διογκούμενη μη απόδοση θεσμοθετημένων πόρων. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να αφήσουμε πίσω τους μύθους και να ασχοληθούμε με την πικρή αλήθεια!

Monday, April 25, 2011

Πάσχα χωρίς Ανάσταση

Του Γιώργου Δελαστίκ από την εφημερίδα «Έθνος» 

Ατελείωτη Μεγάλη Παρασκευή θυμίζει η χώρα. Πάσχα χωρίς Ανάσταση θα είναι το φετινό για τους Ελληνες. Πολλές, πολλές δεκαετίες είχε να ζήσει η Ελλάδα τόσο ζοφερό Πάσχα. Μισθοί και συντάξεις λεηλατήθηκαν και έχουν ήδη πέσει μέσα σε λίγους μήνες στα επίπεδα που βρίσκονταν σχεδόν πριν από μια δεκαετία - στα επίπεδα του 2003, διαπίστωσε ακόμη και η Τράπεζα της Ελλάδος.

Μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν κατά μέσο όρο χάσει το 13,5% των αποδοχών τους, ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι απώλειες ξεπέρασαν το 14%. Μειώθηκαν κατά 11,3% και οι συντάξεις. Αυτά πέρυσι. Γιατί φέτος η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Νέα σφαγή στους δημόσιους με το ενιαίο μισθολόγιο, καταβαράθρωση και στον ιδιωτικό τομέα.

Νέος Γολγοθάς περιμένει τον ελληνικό λαό με την αναπότρεπτη, όπως ομολογούν και διακηρύσσουν τώρα όλοι, αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Νέα, ακόμη σκληρότερα μέτρα περαιτέρω συρρίκνωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων κατά 10%, 15% ή και ακόμη περισσότερο. Ενας ολόκληρος λαός οδηγείται προς τον Καιάδα της χρεοκοπίας.

Το Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς - αν, βεβαίως, υποθέσουμε ότι στόχος του ήταν να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία και όχι να διευκολύνει τη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων, όπως και την κατάλυση όλων των εργασιακών κατακτήσεων ενός αιώνα σε θεσμικό επίπεδο, παραλύοντας τις αντιδράσεις των εργαζομένων. Δεν το λέμε μόνο εμείς ότι το Μνημόνιο απέτυχε. Και μόνο το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών και αμερικανικών εφημερίδων ασχολείται τις τελευταίες μέρες με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αρκεί για να δείξει ότι κανένας δεν έχει πειστεί ότι η Ελλάδα γλίτωσε τα χειρότερα.

Δεν είχε καν νόημα το Μνημόνιο σε ό,τι αφορά την αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας μας. «Ακόμη και αν η Ελλάδα πιάσει τους στόχους που συμφωνήθηκαν στο πακέτο διάσωσής της, θα είναι επιβαρυμένη με ένα φορτίο χρέους που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί, πράγμα το οποίο καθιστά αναπότρεπτη μια αναδιάρθρωση του χρέους αυτού που τώρα πλησιάζει το 150% του ΑΕΠ» υπογράμμιζε την Τετάρτη η αμερικανική εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» σε κύριο άρθρο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κανένας δεν τολμάει να την αποκαλέσει αδυναμία αποπληρωμής».

Πάνω από... 20% (!) εκτινάχθηκαν τα επιτόκια των διετών ομολόγων του ελληνικού δημοσίου στη δευτερογενή αγορά. Ούτε στην αθλιέστερη περίοδο κατάρρευσης της δραχμής επί Μητσοτάκη, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το κόστος της επανένωσης της Γερμανίας είχε εκτοξεύσει στα ύψη τα επιτόκια όλων των νομισμάτων, δεν είχαν φτάσει σε τέτοια χάλια τα ελληνικά ομόλογα. Πλήρης η εκμηδένιση της αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου, λοιπόν, παρά το Μνημόνιο, που υποτίθεται ότι θα έσωζε τη χώρα.

Ως και ο Κ. Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός και τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι «η αναδιάρθρωση θεωρείται αναγκαία» σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα», τονίζοντας ότι «ήδη τώρα δεν ξέρουμε πώς θα βγάλουμε πέρα το 2012 και το 2013, μια που είναι πολύ πιθανό να μην εξασφαλίσουμε δανεισμό με ένα ανεκτό επιτόκιο».

«Αναδιάρθρωση τώρα» και μάλιστα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Παπανδρέου απαιτεί ο Κ. Σημίτης, ο οποίος δεν θέλει να δει την ελληνική κυβέρνηση να σύρεται από τους ξένους δανειστές και την ΕΕ και το ΔΝΤ σε μια αναδιάρθρωση του χρέους με τους δικούς τους όρους. «Η αναδιάρθρωση μπορεί να έχει πολύ αρνητικές συνέπειες και δεν είναι σκόπιμη όταν η χώρα είναι απροετοίμαστη και σε αδυναμία να ελέγξει τις επιπτώσεις», προειδοποιεί ο τέως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ.

Μυστικές συνομιλίες των κυβερνήσεων Αθήνας και Βερολίνου για σχέδιο αναδιάρθρωσης εις βάρος των συμφερόντων τους, καταγγέλλουν το Παρίσι και το Λονδίνο. Διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ αποκαλύπτουν οι Γερμανοί. Πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια των ξένων παίζονται πάνω στην πλάτη των Ελλήνων που φτωχαίνουν...

Sunday, April 24, 2011

Θα είμαστε πάντα εδώ

factorx
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Χριστός Ανέστη, αδέρφια. Να σηκωθεί κι η Πατρίδα από τον λάκκο που την σπρώχνουν όλα τούτα τα καλόπαιδα, οι «φίλοι» μας κι οι βοηθητικοί τους.
Έχουμε δει και χειρότερα κι επιβιώσαμε. Όλες τις φυλές της Ασίας και του Βορρά τις πολεμήσαμε. Φωτιά και σίδερο, πείνα και σκλαβιά, λιμοί και πολιορκίες, όλα τα δίφορα κέρατα του κόσμου και τις συμφορές τα νοιώσαμε στην ράχη μας. Όλοι κι όλα από δω περάσανε, σκορπίσανε, χαθήκανε, όμως εμείς εδώ είμαστε ακόμη.
Έχουμε χύσει τόσο αίμα, που αλλιώς θα ήμασταν τριακόσια εκατομμύρια σήμερα. Χίλιες φορές ταμπουρωθήκαμε σε τείχη και δερβένια. Ορμήσαμε στην δρομαία έφοδο σε σκονισμένους κάμπους, από τις Πλαταιές ως το Μαντζικέρτ, από την Κορυτσά ως τ’ ακρογιάλι της Κερύνειας.
Σκορπίσαμε στα πέρατα του κόσμου πολεμώντας, εμπορευόμενοι, σε αναζήτηση γης ή μεροκάματου. Υπάρχει άλλη μια Ελλάδα στα τέσσερα σημεία των μακρινών οριζόντων. Στο οροπέδιο του Ακράγαντα στήσαμε πελώριους ναούς από πωρόλιθο, περήφανα μνημεία ηγεμονικής δύναμης εκεί που ο κόσμος μας άγγιζε αυτό τον Φοινίκων. Χαλκιδείς και Μεσσήνιοι άποικοι, μόνο άντρες, το 720 π.Χ. έφτασαν στην Καλαβρία, έχτισαν το Ρήγιο κι έσμιξαν με ντόπιες γυναίκες. Γιατί συνήθως έτσι γινόταν. Τα πρόσωπα τους τα βρίσκεις σήμερα στους σύγχρονους Καλαβρέζους, που με περηφάνεια θα σε στείλουν στο Μουσείο τους να δεις τους θεόρατους ορειχάλκινους Πολεμιστές του Ριάτσε. Για χρόνια ήταν αίνιγμα ποιοι είναι. Ώσπου ο καθηγητής Πάολο Μορένο βρήκε σε κλασσικά κείμενα την εξήγηση. Γιατί ο ένας από τους δυο έδειχνε απειλητικά τα δόντια του. Δεν ήταν λοιπόν παρά ο Τυδέας. Κι ο άλλος ο Αμφιάραος. Δυο από τους Επτά επί Θήβας στα στενά των τις μυθικών Συμπληγάδων. Πηγαίνετε. Πέρασα τρεις ώρες μπροστά τους αμίλητος.
Ο Κεφαλλήνας Κωνσταντίνος Γεράκης ή Κονστάντζο Φαλκόνε έγινε Πρωθυπουργός κι Αντιβασιλέας του Σιαμ το 1683 με 1688. Ο Πέδρο ντι Κάντια, ο Πέτρος από το Χάνδακα (Ηράκλειο), ήταν υπασπιστής του Φρανσίσκο Πιζάρο, του κατακτητή του Περού. Κι ο Χουάν δε Φούκα, ο Ιωάννης Φωκάς από την Κεφαλλονιά, το 1592 ανακάλυψε τα στενά του Βανκούβερ. Το πανέμορφο τρικάταρτο κλίππερ, το εκπαιδευτικό του Αργεντίνικου Πολεμικού Ναυτικού, φέρει το όνομα ενός Έλληνα επαναστάτη, που αγωνίστηκε για την Ελευθερία της μακρινής αυτής χώρας. Συγχωρέστε με που δεν θυμάμαι τ’ όνομα του. Θυμάμαι μόνο ότι ήταν δωδεκανήσιος.
Αρβανίτες Estradiotti, αγέρωχοι ελαφροί ιππείς, πολλοί από αυτούς είχαν φύγει από την Πελοπόννησο, πολέμησαν ως μισθοφόροι από την Ιταλία ως την Ιρλανδία! Έφυγαν με τα πλοία του Αντρέα Ντόρια τον 15ο αιώνα και πήγαν στην Σικελία και την Καλαβρία μαζί με τις φαμίλιες τους, όταν οι ορδές των Τούρκων καταλάμβαναν την Νότια Ελλάδα. Ακόμη στα τριανταπέντε χωριά τους τραγουδούν «Ω ε μπούκουρα Μορέ..» («Όμορφε Μωριά δεν θα σε ξαναδώ»).
Ο Ηλίας Σπαντιδάκη ή Lewis Tikas, από τα Λουτρά Ρεθύμνου, ήταν μαζί με τον Τζων Λόζον επικεφαλής στους 13.000 απεργούς ανθρακωρύχους του Λάντλοου στην Πολιτεία του Κολοράντο. Στις 20 Απριλίου του 1914 η Εθνική Φρουρά και μπράβοι των αφεντικών χτύπησαν τον καταυλισμό των απεργών. Το όνομα του Λούη Τίκα είναι πρώτο – πρώτο στους πεσόντες.
Σήμερα ζουν ακόμη αγωνιστές της Πίνδου και του Γοργοπόταμου, Ιερολοχίτες και Ριμινίτες, μαχητές του Κοτζάκαγια και του Κιόννελη. Δίπλα σας.
Στα πιο σπουδαία ερευνητικά κέντρα της Μοριακής Βιολογίας, στον Επιταχυντή και στην NASA, στις επιχειρήσεις, στο εμπόριο, στα πέρατα του κόσμου και των Ωκεανών, Έλληνες. Ωραίοι. Δημιουργικοί. Δαιμόνιοι.
Υπάρχουν οι γονείς κι οι παππούδες μας. Αυτοί που έχτισαν τα σπίτια που μεγαλώσαμε. Αυτοί που υπερασπίστηκαν την γη μας απ’ όλους τους εχθρούς.
Πήγαμε παντού. Στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη, στο Βανκούβερ και το Βερολίνο, νέοι Έλληνες κι Ελληνίδες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, έμποροι κι επιχειρηματίες δημιουργούν, στο γόνιμο έδαφος της ευνομίας και της αξιοκρατίας. Είμαστε παντού. Θα είμαστε και στα πεδία του μέλλοντος. Θα υψώσουμε τα σύμβολα μας και σ’ άλλα οροπέδια και σ’ άλλες κορυφές. Ακολουθούμε κι εμείς τον κύκλο της ζωής, γέννηση, ακμή, παρακμή και θάνατος. Τώρα πεθαίνει πάλι ο κακός μας εαυτός και θ’ αναγεννηθούμε με τις αρχαίες μας αρετές. Κουράγιο θέλει ο Λαός μας. Την περηφάνια του όρθια. Κι ηγεσία που να είναι κι αυτή όρθια. Έρχεται. Θετικό λόγο και σχέδιο. Που ν’ ακουμπά γερά στο παρελθόν για να βρει τον δρόμο για το μέλλον. Υγεία κι Ελευθερία, αδέρφια.

Saturday, April 23, 2011

Όλο το πολιτικό σύστημα στην χώρα είναι σάπιο...

Εχουμε μπλεξει ασχημα και δεν εννοουμε να καταλαβουμε το απλουστερο, οσο πιστευουμε, ακολουθουμε, υποστηριζουμε το πολιτικο συστημα και τους πολιτικους αυτους που επι δεκαετιες εκαναν τα παντα για να καταληξουμε εδω τοσο θα κατρακυλαμε στο χαος και στον ολεθρο.Οι πολιτικοι δεν ενδιαφερθηκαν ποτε για την χωρα,το αποτελεσμα το βλεπουμε, ενδιαφερθηκαν για το κομμα τους και για το πως να παραμεινουν στην εξουσια η στην αντιπολιτευση και να απομυζουν το χρημα των επιδοτησεων του δημοσιου, επι δεκαετιες εχουν σπαταλησει τοσους πορους που με μια λογικη διαχειρηση θα μας ειχαν κανει σημερα απο τις πλουσιοτερες χωρες στην Ευρωπη, καταχρεωσαν την χωρα με τις υπογραφες τους, την ανοχη τους, την συγκαλυψη και το πλιατσικο.
Εγκατεστησαν την κομματοκρατια, το βαθυ κρατος του Πασοκ, οι αυριανιστες, διαδεχοντουσαν στην εξουσια τους μιζαδορους και αλαζονες της Νεας Δημοκρατιας, οι λογιστακοι τους κουρασμενους για να φτασουμε σημερα στην παρανοια του διαχειριστη που θελει να σωσει την χωρα και ας αποτελειωσει τον πληθυσμο της.
Με μονο οπλο το ψεμα, τις απειλες, τις μπλοφες, την αδιαφορια και το αποφασιζουμε και διαταζουμε εβαλαν τον λαο στην ακρη και νταραβεριστηκαν με επειχιρηματιες και τραπεζιτες, ο πολιτης υπηρχε μονο στην προεκλογικη περιοδο μετα ηταν κατι αγνωστο για ολους τους.
Τα μικροτερα κομματακια διασπασμενα και ανικανα βολευτηκαν με την βουλευτικη αποζημιωση κραυγαζοντας παρωχημενα συνθηματα,η φιλοδοξια και μισαλλοδοξια των ηγετων τους εδωσαν την ικανοτητα στα μεγαλυτερα να κανουν οτι θελουν με την διαχειρηση της χωρας μην εχοντας να αντιμετωπισουν ενα εννιαιο αντιπαλο δεος.
Η συγκαλυψη, το κουκουλωμα, η ασυλια, η ατιμωρησια, το ξεχαρβαλωμα του δημοσιου τομεα και η στελεχωση του απο καθε λογης κομματοσκυλα διαλυσε την χωρα και εδωσε το δικαιωμα σε οσους ειχαν την υπογραφη να πλουτισουν μονο  και μονο απο αυτο.
Υπηρεσιες που επρεπε να υπηρετουν τον πολιτη εγιναν υαινες που ετρωγαν τα σπλαχνα του, η δωρεαν παιδεια, η δωρεαν υγεια εγιναν εμπορευμα για οσους μπορουσαν να τα οικονομισουν, η λιτοτητα εγινε καθημερινο συνθημα και οι πλουσιοι πλουσιοτεροι.
Το πολιτικο συστημα στην χωρα ειναι σαπιο, αν δεν φυγει ολο μαζι και δεν αλλαξουμε και εμεις νοοτροπια δεν ειναι δυνατον να ζηταμε σωτηρια, και κυριως να μην περιμενουμε νεους Μεσσιες που με το συνθημα της καθαρσης θα καλυψουν παλι τα παντα και θα συνεχισουν το ιδιο τροπαριο διακυβερνησης.
Το ψαρι βρωμαει απο το κεφαλι...σωστο, αλλα εδω εχει σαπισει ολοκληρο.

Θα ζήσουμε καταστάσεις Mad Max



Διάβασα μερικές αναρτήσεις, και άκουσα και διάφορους να λένε, πως η παρούσα κρίση, η επερχόμενη πτώχευση κλπ. μας οδηγούν σε βουκολικές καταστάσεις, όπου θα πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια, θα ξαναγίνουμε αγρότες, θα έρθουμε και πάλι σε επαφή με τη φύση, και πάει λέγοντας.
Διαφωνώ.
Η κατάσταση που έρχεται κάθε άλλο παρά βουκολική θα είναι. Θυμόσαστε τις ταινίες Mad Max; Ε λοιπόν, κάπως έτσι μας φαντάζομαι σε ουκ ολίγα χρόνια από σήμερα.
Καλά θα ήταν να ξαναγίνουμε απλοί αγρότες και τσοπάνηδες, να καλλιεργούμε τη γη, ή να βοσκάμε τα πρόβατα παίζοντας φλογέρα. Αλλά δυστυχώς, δεν θα γίνει έτσι.
Η Ελλάδα μπορεί να ήταν κάποτε αγροτική χώρα, με κατοίκους που αρκούνταν στα λίγα, και με μια γενική λιτότητα να χαρακτηρίζει τη ζωή τους.
Μεσολάβησαν όμως πολλά. Μεσολάβησε μια (τεχνητή) ευμάρεια, και μια δυο γενιές νέων, που γαλουχήθηκαν μέσα στο κλίμα του υλισμού που σάρωσε τη χώρα μας σαν τσουνάμι.
Ποιος νέος που μεγάλωσε με δυο κινητά, το τζιπ του μπαμπά, και τις διακοπές στο Μπαλί, θα καταδεχτεί να γίνει γεωργός και να καλλιεργεί μπάμιες;
Ποια νέα, που πίνει νερό στο όνομα της Ρούλας Κορομηλά, της Σάσας Μπάστα, και που θεωρεί το λάιφ στάιλ φιλοσοφία ζωής, θα πάει να βοσκήσει γελάδια; Μη τρελαθούμε.
Αυτό που βλέπω εγώ να γίνεται, δεν είναι όμορφο. Προβλέπω σκηνικό τρόμου. Με κλειδαμπαρωμένα διαμερίσματα, οδομαχίες, μαχαιρώματα, και δολοφονίες ακόμη και για ένα μπιτόνι σούπερ αμόλυβδης.
Οι εποχές άλλαξαν, όπως άλλαξε και ο χαρακτήρας του νεοέλληνα.
Υπάρχουν τριαντάρηδες με οικογένεια δικιά τους, που δεν θυμούνται εποχές χωρίς κινητό. Δεν πιστεύουν πως για να αγοράσεις κάποτε αυτοκίνητο έπρεπε να πουλήσεις χωράφια, ή πως για να αγοράσεις βίντεο χρειαζόσουν δυο μηνιάτικα. Τα ακούν και γελάνε, όπως άκουγα κι εγώ και γελούσα, όταν ο παππούς μου μου έλεγε, πως για να πάει από τη Καλαμαριά στη Θεσσαλονίκη περπατούσε μιάμιση μέρα, και κινδύνευε από τα άγρια ζώα!!!!!
Πως θα δεχθεί αυτή η νέα και καλομαθημένη γενιά τη στέρηση; Εδώ φοβούνται να πάνε φαντάροι για … 9 μήνες, με τα κέτερινγκ τους και τους ψυχολόγους σταντ μπάι. Τι να λέμε;
Μια γενιά που τα καίει όλα εν ριπή οφθαλμού επειδή αδικήθηκε ο …. ΠΑΟΚ, ή επειδή δεν ξέρω τι, ε λοιπόν αυτή η γενιά δύσκολα θα συμβιβαστεί με σκηνές αγροτικής ευτυχίας.
Και επειδή οι πολιτικοί μας θα την έχουν κάνει από καιρό, αυτοί που θα πληρώσουν τη νύφη θα είναι όσοι έμειναν πίσω. Δηλαδή εμείς όλοι.
Προβλέπω κανιβαλισμούς. Εμφύλιες συρράξεις.
Προβλέπω σκοτάδι μαύρο για τα επόμενα 10-20 χρόνια.
Πάω  να αγοράσω κονσέρβες, σταφίδες, και κονιάκ.
Οι καιροί ου μεναιτοί.
Strange Attractor

Monday, April 18, 2011

Έλλην υπήκοος, ή Έλλην Πολίτης;

factorx


Τις προάλλες, με την κόρη μου είχαμε τον παρακάτω διάλογο.
— Μπαμπά, σήμερα στις εξετάσεις στο σχολείο, για να μπω στη αίθουσα, χρησιμοποίησα την αστυνομική μου ταυτότητα. Ξέρεις τι παρατήρησα; Ότι γράφει «υπηκοότητα Ελληνική».
—Καλά και τι ήθελες να γράφει, υπηκοότητα γερμανική;
—Δεν εννοώ αυτό. Η λέξη που μου προκάλεσε την απορία είναι η «υπηκοότητα». Στην ιστορία και στην πολιτική αγωγή μάθαμε ότι η λέξη αυτή χρησιμοποιούνταν σε δυναστικά καθεστώτα και όχι σε δημοκρατικά.
—Τώρα που το σκέφτομαι, φαίνεται να έχεις δίκιο. Στην ιστορική διαδρομή των πολιτευμάτων, μόνο τα καθεστώτα στα οποία υπήρχε σχέση υπακοής του αρχόμενου προς τον άρχοντα χρησιμοποιούνταν αυτή η λέξη, όπως για παράδειγμα, στα βασίλεια των Περσών, των Αιγυπτίων, στα βασίλεια των μεσαιωνικών και μεταμεσαιωνικών χρόνων και στην οθωμανική αυτοκρατορία. Αντίθετα στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις-κράτη και στη Ρώμη χρησιμοποιούσαν τον όρο πολίτης. Δηλαδή,  συμμέτοχος στη διακυβέρνηση του κράτους, με τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα.
— Προφανώς, μπαμπά, ο όρος απέμεινε από αδράνεια λόγω της βασιλείας  που είχε η χώρα μας μέχρι πριν από  μερικά χρόνια.
— Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα είχε, τουλάχιστον κατά τον εικοστό αιώνα, Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπως άλλωστε και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες σήμερα, και στο σύστημα αυτό οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται προς όφελος του λαού. Εάν δούμε αντίστοιχα πολιτεύματα στην Ευρώπη, σε κανένα από αυτά δεν χρησιμοποιείται ο όρος υπήκοος. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιείται ο όρος “citizen”, δηλαδή πολίτης. Ακόμη, στον στρατό της ίδια χώρας χρησιμοποιείται ο όρος “private”, δηλαδή ιδιώτης, διότι θεωρείται ότι συμμετέχει στο στράτευμα με δική του θέληση, ασκώντας το δικαίωμα του να υπερασπιστεί την πατρίδα, όπως οι πολίτες στις αρχαίες ελληνικές πόλεις – κράτη . Παρόμοια παραδείγματα θα βρούμε σε όλες σχεδόν τις δημοκρατικές χώρες.
—Καλά, τώρα εσύ το τραβάς μακριά το σχοινί. Εντάξει μπορεί να χρησιμοποιείται ο όρος αυτός, αλλά στην ουσία δεν υπάρχει διαφορά από τον όρο πολίτης.
—Νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι λέξεις έχουν πάντα το νόημα που αντικατοπτρίζει την εκάστοτε πραγματικότητα. Υπήκοος σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν θεωρείται, από αυτούς που ασκούν την εξουσία, ικανός να κρίνει τις πράξεις της εξουσίας. Συνεπώς οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην και χωρίς τη γνώμη των πολιτών. Ο εξουσιαστής γνωρίζει – ο υπήκοος οφείλει να προσαρμόζει την συμπεριφορά του προς αυτήν που καθορίζει ο εξουσιαστής. Το ατομικό δικαίωμα καταπατιέται από τις πράξεις της εξουσίας, αυθαίρετες και μη.
—Ναι, αλλά στην Ελλάδα έχουμε πλέον Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με εκλεγμένη κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ.  Δεν βλέπω που ταιριάζουν σήμερα όλα τα παραπάνω στη χώρα μας.
—Βλέπω ότι δεν σε έχω πείσει ότι οι λέξεις έχουν τη σημασία τους,  και ειδικότερα για τη σημασία της λέξης «υπηκοότητα». Λοιπόν, ας δούμε μερικά παραδείγματα. Ένα από τα δικαιώματα του πολίτη είναι και το δικαίωμα στη μνήμη, έτσι δεν είναι; Η κάθε χώρα και η κάθε πόλη έχει κάποια χαρακτηριστικά, είτε κτίσματα είτε φυσικό περιβάλλον, τα οποία τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες και τα οποία αποτελούν την ιστορία και τη μνήμη της. Η περίπτωση της κατασκευής του κωπηλατοδρομίου στο πεδίο της μάχης του Μαραθώνα δεν αποτελεί βάναυση καταπάτηση του ατομικού και συλλογικού δικαιώματος στη μνήμη; Κάτι αντίστοιχο δεν έγινε στην πόλη μας την Καλαμαριά με το εκκλησάκι του Αί Γιάννη στο Κατιρλί, που το έκτισαν οι πρόσφυγες μόλις έφτασαν στην Καλαμαριά; Η εξουσία με την αυθαιρεσία κατεδάφισε τον Άη Γιάννη καταπατώντας το δικαίωμα στη μνήμη. Και στις δύο περιπτώσεις η εξουσία συμπεριφέρθηκε σαν να αντιμετώπιζε υπηκόους και όχι πολίτες με δικαιώματα.
—Καλά αυτά είναι μια περίπτωση μόνο.
— Εάν παρατηρήσεις τις πράξεις και τον τρόπο λειτουργίας της εκάστοτε εξουσίας, θα αντιληφθείς ότι θεωρούν τους πολίτες υπηκόους και το εννοούν. Όταν η δημοτική εξουσία έχει γεμίσει τους δρόμους με τις φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες δεν καταπατά το δικαίωμα του πολίτη για ασφαλή οδήγηση; Όταν η ίδια εξουσία επιτρέπει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, δεν καταπατά το δικαίωμα του πολίτη για ποιότητα ζωής; Όταν η δημοτική εξουσία προσλαμβάνει ανθρώπους, μέσω των προσλήψεων με μη αξιοκρατικά κριτήρια, δεν καταπατιέται το δικαίωμα του πολίτη να απολαμβάνει το δικαίωμα της εργασίας με ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Τέλος, για να κλείσω με ένα γενικό παράδειγμα, οι εξουσιαστές, τόσο της κεντρικής όσο και της τοπικής διοίκησης, δεν λένε πάντα ότι «εγώ σας έφτιαξα αυτό το έργο» (αυτό θα το παρατήρησες όταν μιλούν δήμαρχοι και υπουργοί δημοσίων έργων). Δηλαδή, δεν θεωρούν την κατασκευή της αναγκαίας κοινωνικής υποδομής ως  υποχρέωση, αλλά σαν προσφορά προς τους ψηφοφόρους. Σε κάθε άλλη περίπτωση το έργο δεν κατασκευάζεται. Συνεπώς, οι πολίτες δεν πρέπει να διαμαρτύρονται για το κόστος, κλπ. Σε τι διαφέρει, λοιπόν, αυτή η νοοτροπία από την νοοτροπία της απολυταρχικής εξουσίας προς τους υπηκόους; Υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω.
—Πραγματικά, έτσι όπως τα λες φαίνεται πως έχεις δίκιο. Τη συμπεριφορά που αρμόζει στη σχέση εξουσιαστή – υπηκόου την έχουμε δει και εμείς οι νέοι στον πολιτισμό. Διάβασα στον Αριστοτέλη, ότι η μουσική εξυψώνει τον άνθρωπο και δημιουργεί πολίτες υψηλού επιπέδου. Αντίθετα, σε καθεστώτα στα οποία δεν υπάρχει πολίτης, αλλά υπήκοος, η εξουσία προσφέρει άρτο και θεάματα. Στην χώρα, και ειδικά από την τοπική αυτοδιοίκηση, τόσα χρόνια, αντί να πραγματοποιούνται μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις υψηλής πνευματικής στάθμης, που ανεβάζουν το επίπεδο των πολιτών, προσφέρονται κακόγουστα πανηγύρια τα οποία, κατά την άποψη μου, αποκοιμίζουν και αποχαυνώνουν τον άνθρωπο.
—Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο λαϊκίστικος πολιτισμός – όχι ο λαϊκός – αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται στις εξουσιαστικές κοινωνίες. Είδες λοιπόν ότι οι λέξεις συνεχίζουν να έχουν τη σημασία τους; Στη χώρα μας, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι. Υπάρχει έλλειψη ελευθερίας και καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων. Όταν τα ατομικά δικαιώματα  θα τηρούνται ευλαβικά, δηλαδή όταν ο υπήκοος γίνει πολίτης, τότε πλέον θα μιλάμε για πραγματική δημοκρατία.
Νίκος Βαρσακέλης
Αναπληρωτής Καθηγητής του ΑΠΘ

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΧΑΛΙ...ΚΡΑΤΗΣ!

Τους κυνηγούν εργολάβοι και προμηθευτές

ΧΡΕΗ ΠΝΙΓΟΥΝ ΔΗΜΟΥΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Θηλιά που απειλεί να πνίξει σχεδόν το σύνολο των νέων δήμων έχουν γίνει τα χρέη των παλαιών δήμων που συνενώθηκαν στο πλαίσιο του «Καλλικράτη». Πολλοί δήμοι στη Θεσσαλονίκη ήδη αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα...
Οι αιρετοί δηλώνουν σε απόγνωση, λόγω του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται, ενώ ο φόβος και ο τρόμος τους έχουν γίνει οι εργολάβοι και οι προμηθευτές που νυχθημερόν χτυπούν... την πόρτα τους ζητώντας να πληρωθούν δεδουλευμένα.
Και ενώ το ταμείο είναι μείον, οι δήμαρχοι υποχρεούνται να έχουν εξασφαλισμένη τη μισθοδοσία του προσωπικού για τουλάχιστον δύο μήνες.
Αυτή τη στιγμή, τέσσερις μήνες μετά την έναρξη εφαρμογής του «Καλλικράτη», οι δήμαρχοι δίνουν μάχη για να κρατήσουν όρθιους τους δήμους, που απειλούνται με κατασχέσεις, επισχέσεις και αγωγές λόγω των μεγάλων χρεών προς τρίτους. Λένε μάλιστα ότι οι εργολάβοι, οι προμηθευτές και απλοί πολίτες, δεδομένης της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, τολμούν πλέον να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη διεκδικώντας, και δικαίως, τα λεφτά τους, γεγονός που δεν συνέβαινε σε τόσο μεγάλο βαθμό στο παρελθόν.
Χαρακτηριστικά, στον νέο δήμο Θέρμης (Θέρμη, Μίκρα και Βασιλικά) ιδιοκτήτης γνωστής εταιρείας μελετητικών γραφείων κέρδισε την αγωγή που κατέθεσε σε βάρος του πρώην δήμου Βασιλικών για μελέτες που αφορούσαν την επέκταση του σχεδίου πόλης, ύψους 2 εκατ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά είναι τώρα υποχρεωμένος να πληρώσει ο νέος δήμος Θέρμης, αφού αφορούν υποχρεώσεις που κληρονόμησε από τον παλαιό δήμο Βασιλικών.
Πέραν αυτού, μια πρώτη εκτίμηση που έκανε η διοίκηση του δήμου έδειξε ότι μόνο κατά το τρέχον έτος ο δήμος πρέπει να πληρώσει 5,5 εκατ. ευρώ, χρέη που προκύπτουν κυρίως από υποχρεώσεις των συνενωμένων δήμων Μίκρας και Βασιλικών.
Στα ύψη τα δημοτικά τέλη
Ο βραχνάς των χρεών στους περισσότερους δήμους είναι τόσο μεγάλος που πολλοί δήμαρχοι έχουν αναγκαστεί να αυξήσουν σε δυσθεώρητα ύψη τα δημοτικά τέλη, προκειμένου να εισρεύσουν έσοδα στα δημοτικά ταμεία.
Στον νέο δήμο Θερμαϊκού (Θερμαϊκός, Μηχανιώνα, Επανομή) η δημοτική αρχή αύξησε κατά 24% τα δημοτικά τέλη φωτισμού και καθαριότητας για το 2011, παρά τη σφοδρή αντίδραση της αντιπολίτευσης και των κατοίκων.
Ο δήμαρχος Γιάννης Αλεξανδρής δήλωσε σχετικά: «Ήμουν αναγκασμένος, γιατί διαφορετικά δεν βγαίνουμε, ο δήμος θα καταρρεύσει». Εξήγησε μάλιστα ότι αυτή τη στιγμή το έλλειμμα από τους τρεις πρώην δήμους φτάνει τα 1,6 εκατ. ευρώ και από τα ανταποδοτικά τέλη, αν τελικά εισπραχθούν, θα εισρεύσουν στο ταμείο του δήμου μόνο 400.000 ευρώ. «Αλλά και αυτά τα λεφτά να πάρουμε, βάσει των υποχρεώσεων που έχουμε προς τρίτους ο δήμος δεν βγαίνει για να καλύψει τις ανάγκες του», ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος.
Θηλιά έχουν γίνει τα χρέη προς εργολάβους, προμηθευτές και άλλους και για τον νέο δήμο Παύλου Μελά (Σταυρούπολη, Πολίχνη, Ευκαρπία), όπου σύμφωνα με τον δήμαρχο Διαμαντή Παπαδόπουλο τα άμεσα απαιτητά χρέη αυτή τη στιγμή φτάνουν τα 9 εκατ. ευρώ. «Δυστυχώς δεν ξέρουμε τι μας περιμένει ακόμη, γιατί η καταγραφή δεν έχει ολοκληρωθεί», υπογράμμισε ο κ. Παπαδόπουλος.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στον καλλικρατικό δήμο Ωραιοκάστρου (Ωραιόκαστρο, Καλλιθέα, Μυγδονία), όπου τα χρέη προς τρίτους, σύμφωνα με τον δήμαρχο Δημήτρη Σαραμάντο, υπερβαίνουν τα 20 εκατ. ευρώ.
Ούτε λόγος για νέα έργα
Ούτε λόγος βεβαίως για έργα και άλλες δράσεις, καθώς οι νέοι δήμαρχοι βλέπουν μήνα με τον μήνα να μειώνονται δραματικά τα έσοδα. Την περασμένη χρονιά, εξάλλου, η τοπική αυτοδιοίκηση δέχθηκε το μεγαλύτερο οικονομικό πλήγμα των τελευταίων χρόνων λόγω των περικοπών, ύψους 30% έως 36%, στους θεσμοθετημένους πόρους. Αυτό σημαίνει ότι οι δήμοι όχι μόνο δεν έχουν λεφτά να κάνουν έργα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν ούτε μπαλώματα.
«Όποιος έχει την πεποίθηση ότι θα κάνει πράγματα στο εξής έχει αυταπάτες. Ας φτάσουν πρώτα τα λεφτά για τη μισθοδοσία το επόμενο διάστημα και βλέπουμε», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σαραμάντος, ο οποίος δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι, εξαιτίας των συσσωρευμένων χρεών του, ο νέος δήμος Ωραιοκάστρου κατατάσσεται πρώτος σε χρέη στον νομό Θεσσαλονίκης και τέταρτος στην Ελλάδα.

200.000 μετατάξεις ή απολύσεις στο Δημόσιο


Νομοθετική ρύθμιση που περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο φέρνει τα πάνω κάτω στις εργασιακές σχέσεις
200.000 μετατάξεις ή απολύσεις στο Δημόσιο



 Σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο Δημόσιο επέρχονται με νομοθετική ρύθμιση που έχει συμπεριληφθεί στο πολυνομοσχέδιο για τον «Καλλικράτη». Πάνω από 200.000 υπάλληλοι μετατάσσονται υποχρεωτικά ή και απολύονται τους επόμενους μήνες, εξαιτίας της κατάργησης χιλιάδων ανενεργών και ζημιογόνων οργανισμών των σημερινών δήμων. Η μεταρρύθμιση, προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί ως τις αρχές του νέου έτους.

Απόφαση της κυβέρνησης είναι να κλείσουν ως τότε οριστικά περίπου 6.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου παντός είδους, αλλά και να μεταφερθούν δεκάδες υπηρεσίες από τις νομαρχίες στους δήμους και από τα υπουργεία στις περιφέρειες. Η αλλαγή δεν θα συνοδευτεί από καμία ανανέωση σύμβασης έργου, θα επέλθει αντίθετα ευρεία ανακατανομή του μόνιμου προσωπικού, ώστε τα νέα διοικητικά σχήματα που θα προκύψουν να αρχίσουν να λειτουργούν από 1ης Ιανουαρίου 2011. Ειδικότερα, το σχέδιο νόμου, προβλέπει τα εξής:

* Κλείνουν όλα ανεξαιρέτως τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου στους ΟΤΑ, ο αριθμός των οποίων αγγίζει τις 6.000. Κάθε δήμος έχει ανάλογα με τον πληθυσμό του από 5 ως και 50 ΝΠΔΔ. Αποστολή τους είναι η συντήρηση βιβλιοθηκών, η διοργάνωση εκδηλώσεων, η διαχείριση των ΚΑΠΗ και κληροδοτημάτων κτλ., ενώ πολλά δεν έχουν καν ουσιαστικό αντικείμενο. Μόνο στα Διοικητικά τους Συμβούλια έχουν τοποθετηθεί πάνω από 60.000 άτομα, ενώ ανέκαθεν, όπως προκύπτει και από τα πορίσματα των ελεγκτικών μηχανισμών, υπήρχαν εστίες διαφθοράς και ρουσφετολογικών προσλήψεων. Με τη ρύθμιση της κυβέρνησης επιτρέπεται σε κάθε νεοσύστατο «καλλικράτειο» δήμο να διατηρεί μόνο δύο Νομικά Πρόσωπα, ένα για την εξυπηρέτηση «κοινωνικών - προνοιακών αναγκών» και ένα για την άσκηση «πολιτιστικής, αθλητικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας» . Ετσι να νέα Νομικά Πρόσωπα δεν θα υπερβαίνουν σε καμία περίπτωση τα 700 ή 740.

* Αναστέλλουν τη λειτουργία τους περίπου 1.800 δημοτικές επιχειρήσεις, οι οποίες σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν ετήσιο τζίρο περίπου 500 εκατ. ευρώ. Πολλές εξ αυτών είναι ανενεργές ή και ζημιογόνες. Στη θέση τους θα επιτρέπεται η σύσταση μόνο μιας δημοτικής επιχείρησης ανά δήμο, η οποία θα ονομάζεται «κοινωφελής δημοτική επιχείρηση». Δηλαδή θα περιοριστούν σε 350-370.

* Εξακολουθούν, προσώρας, να λειτουργούν 46 μονομετοχικές ΑΕ, οι οποίες με βάση και τον νέο νόμο για τις προσλήψεις θα έπρεπε να κλείσουν, αλλά ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ι. Ραγκούσης αποδέχθηκε σχετικό αίτημα των δημάρχων. Παράλληλα επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των δημάρχων το αν θα διατηρήσουν ή θα κλείσουν άμεσα τις πολυμετοχικές αναπτυξιακές εταιρείες.

* Καταργούνται περίπου 900 σχολικές επιτροπές μετά τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων για τα σχολικά κτίρια στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, ενώ θα επιτρέπεται σε κάθε δήμο να έχει μία σχολική επιτροπή για κάθε βαθμίδα.

Απολύσεις και μετατάξεις
Μόνο το μόνιμο προσωπικό θα παραμείνει στους δήμους. Ολοι οι συμβασιούχοι, που υπηρετούν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ή και με συμβάσεις έργου θα απολυθούν μετά τη λήξη τους, ανεξαρτήτως του χρονικού ορίου που έχει τεθεί για την εν γένει ανανέωσή τους (31.12.2011). Στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών, επισήμαναν ότι «οι ανάγκες θα καλυφθούν κυρίως από μόνιμο προσωπικό». Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αριθμός των συμβασιούχων που τελικά θα απολυθούν θα υπερβαίνει τις 35.000.

Για το μόνιμο προσωπικό των υπό κατάργηση ή μεταφορά υπηρεσιών η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε αναγκαστικές μετατάξεις, αφού όμως προηγουμένως δοθεί «περίοδος χάριτος» τριών μηνών, ώστε οι εργαζόμενοι να επιλέξουν που επιθυμούν να μεταταγούν.

Οι μόνιμοι υπάλληλοι που μετά τις αναγκαστικές μετατάξεις δεν θα αποδεχθούν το νέο καθεστώς εργασίας, θα πρέπει να απολυθούν.

Θ. Πάγκαλος: Αν χρειαστεί θα απολυθούν
Ανοικτό άφησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος το ενδεχόμενο να απολυθούν υπάλληλοι στους οργανισμούς του Δημοσίου που πρόκειται να συγχωνευτούν. «Το προβλέπει το Σύνταγμα. Προς το παρόν θεωρούμε ότι η λύση μπορεί να είναι η μετάταξη σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκες γιατί είναι μικρός ο αριθμός των υπαλλήλων» δήλωσε στην εκπομπή «Ζoom» της ΝΕΤ. Οπου όμως είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των υπαλλήλων, είπε ότι δεν αποκλείει τίποτε. «Ο,τι επιτρέπεται από το Σύνταγμα της χώρας και το νομικό της καθεστώς και είναι ωφέλιμο οικονομικά πρέπει να εξεταστεί. Εχουμε αποφασίσει να κυβερνήσουμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το πολιτικό κόστος. Αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοιο θέμα».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Sunday, April 17, 2011

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟ...

Έφυγε κι ο Νικολάκης…
Τα δάκρυά σου υποκρίτρια πόλη, δε θα τα πιστέψω।

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ

ΒΑΘΙΑ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
ΕΝΑ ΜΑΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ... (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)

Thursday, April 14, 2011

Νέα βόμβα Ιγνατίου. Το ΔΝΤ μελετά δύο τρόπους αναδιάρθρωσης!

Όπως είπε και πάλι σε πρωϊνή τηλεοπτική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, σε ανταπόκριση από τις ΗΠΑ, ο γνωστός δημοσιογράφος κ. Μιχάλης Ιγνατίου, το ΔΝΤ στηρίζει τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης για μη αναδιάρθρωση, χωρίς όμως να γνωρίζουμε....
και τις δικές του σκέψεις σχετικά με το θέμα. Αυτό ακριβώς το είχαμε επισημάνει και εμείς, έπειτα από την πρόσφατη σχετική ομιλία του Στρος Καν, Ο Στρος Καν δείχνει την ελληνική κυβέρνηση για το θέμα της αναδιάρθρωσης.

Εκείνο όμως που είπε και που πρέπει να το κρατήσουμε με προσοχή, είναι ότι σε περίπτωση αναδιάρθρωσης το ΔΝΤ μελετά μόνο δύο τρόπους αναδιάρθρωσης και κανέναν άλλο. Είτε θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους με πολύ, μα πάρα πολύ (είπε χαρακτηριστικά) μεγάλη επιμήκυνση του χρέους, είτε θα γίνει με «κούρεμα» πολύ μεγάλο της τάξης του 50% ή και 60%!!!

Εμείς, από αυτό εδώ το blog, συντασσόμαστε ανοιχτά με την αναδιάρθρωση του χρέους και ειδικότερα με τον δεύτερο τρόπο αναδιάρθρωσης που μελετά και το ΔΝΤ, δηλαδή του «κουρέματος» του χρέους κατά 50-60%.

Φίλοι μας, πρέπει να πάρουμε θέση. Θα υποφέρουμε και ίσως να υποφέρουμε πολύ, αλλά πρέπει να το νικήσουμε το «θηρίο» τώρα, μιά και έξω. Αν πάμε σε μια μακροχρόνια σκλαβιά, θα επιβαρυνόμαστε συνεχώς και εμείς, αλλά θα επιβαρύνουμε και τις επόμενες γενιές με βαριά τοκοχρεολύσια και διαρκή εξάρτηση. Είδατε εξάλλου όλοι το πείραμα του μνημονίου, το οποίο μας οδηγεί στην εξαθλίωση. Ή τώρα λοιπόν ή ποτέ. Αν και η Τρόϊκα, κάτω από την τεχνογνωσία του ΔΝΤ, μας δώσει τέτοια ευκαιρία δεν πρέπει να την χάσουμε. Όσο πιο μεγάλο είναι το κούρεμα και όσο πιο κοντά πλησιάσουμε προς την πλήρη χρεοκοπία και μάλιστα με τις «ευλογίες» της τρόϊκας και των δανειστών μας, τόσο το καλύτερο. Την ευκαιρία που χάσαμε περύσι την Άνοιξη και ήδη είμαστε χειρότερα, δεν πρέπει να την ξαναχάσουμε.

Όμως, όπως διαβάσαμε και στο προηγούμενο άρθρο με τίτλο Κλειδωσε η αναδιάρθρωση- Πήρε εντολή η Lazard..., η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προφανώς και η Νέα Δημοκρατία, αλλά και τα άλλα κόμματα, πιέζονται από τις ελληνικές τράπεζες, για ήπιο «κούρεμα» ώστε να μην έχουν μεγάλες απώλειες.

Εδώ όμως, δίνεται η μεγάλη (ίσως και η τελευταία) ευκαιρία στον πολιτικό κόσμο της χώρας, να βάλει για μία φορά επιτέλους το συμφέρον του λαού πάνω από τα συμφέροντα των τραπεζών. Όχι μόνο θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση και ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος να ζητήσουν την αναδιάρθρωση, αλλά θα πρέπει να επιδιώξουν, πάση θυσία, την εφαρμογή της δεύτερης μεθόδου του μεγάλου «κουρέματος», τουλάχιστον 50%, ώστε να πέσει το δημόσιο χρέος κάτω από το ΑΕΠ, για να δαμάσουμε επιτέλους το «θηρίο»  και να αρχίσει να παίρνει στροφές η ελληνική οικονομία. Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί η πολιτική ολιγαρχία της χώρας ότι, τράπεζες εύκολα ξαναγίνονται (άλλωστε ας επενδύσουν τα υπερκέρδη τόσων ετών), όμως πατρίδα και λαός, δεν ξαναγίνονται

Είπαμε. Ναι θα υποφέρουμε, Αλλά θα υποφέρουμε για μικρό σχετικά χρονικό διάστημα και όσοι τα καταφέρουμε, θα ζήσουμε πλέον εμείς και τα παιδιά μας ελεύθεροι.

Ναι, μπορεί να καταρρεύσει το πολιτικοοικονομικό  καθεστώς, αλλά μήπως αυτό δεν είναι το ζητούμενο;; 
Με αυτό το καθεστώς, έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε μέλλον. 

Απλήρωτοι οι Εργαζόμενοι στους Δήμους

Κυβέρνηση – Δήμαρχοι- Επίτροποι
αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους
στους δήμους όλης της χώρας.

Χιλιάδες εργαζόμενοι στους Δήμους όλης της χώρας δε θα πληρωθούν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου και το πενιχρό δώρο του Πάσχα, εάν έστω και την τελευταία στιγμή δεν ευαισθητοποιηθούν οι εμπλεκόμενοι, Υπουργείο Εσωτερικών –Δήμαρχοι – Ελεγκτικό Συνέδριο ώστε να βρεθεί λύση και να καταβληθεί η μισθοδοσία των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι στα Νομικά Πρόσωπα των Δήμων που σύμφωνα με τον Καλλικράτη είτε συνενώθηκαν, είτε πέρασαν στους Δήμους δε θα πληρωθούν (σε διαφόρους Δήμους της χώρας δεν πληρώθηκαν καθόλου τον Απρίλιο) γιατί δεν έχουν δημοσιευτεί τα ΦΕΚ της νέας σύστασής τους. Το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε εγκύκλιο που παρατείνει την προηγούμενη διοίκηση των Ν. Προσώπων μέχρι τη δημοσίευση του ΦΕΚ, οι επίτροποι όμως του ελεγκτικού συνεδρίου δεν υπογράφουν τα εντάλματα για την επιχορήγηση των Νομικών Προσώπων από τους Δήμους με αποτέλεσμα τα θύματα να είναι οι εργαζόμενοι σε αυτά τα Νομικά Πρόσωπα. Το μπάχαλο που υπάρχει και με τον Καλλικράτη, η αδιαφορία αλλά και αντιτιθέμενες εξουσίες που υπάρχουν έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να μην ξέρουν εάν πληρωθούν και εάν θα έχουν χρήματα να κάνουν Πάσχα οι οικογένειές τους.

Καταγγέλλουμε την κεντρική και τη δημοτική εξουσία, το Ελεγκτικό Συνέδριο για την κατάσταση αυτή και καλούμε το πρωθυπουργό της χώρας να παρέμβει ώστε να δοθεί λύση τώρα και να πληρωθούν οι εργαζόμενοι χωρίς καμία καθυστέρηση.

Αθήνα 14/ 4/2011
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ

Monday, April 11, 2011

Η Κινεζοποίηση της Δύσης

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Χιλιετίες τώρα ο χρυσός αποτελεί την μόνη σταθερή οικονομική αξία ακόμη και κατά τις περιόδους που τα επικυρίαρχα νομίσματα ποικιλώνυμων αυτοκρατοριών (μεταξύ των οποίων και τα δικά μας) επιβάλλονταν στις «αγορές». Στο ερώτημα «γιατί o χρυσός», την απάντηση έχει από το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα δώσει, ένας μεγάλος φυσιοδίφης και στοχαστής. Ο Μπέρναρ Σω που στο βιβλίο του «για σας κυρία μου» με εύπεπτο τρόπο γράφει: Απλώς επειδή, οι λαοί κατά τις συναλλακτικές τους τριβές με τους κυβερνώντες τους, δεν παράγουν το παραμικρό ψήγμα εμπιστοσύνης γι αυτούς !  Τόσο απλά και τόσο δια γυμνού οφθαλμού ορατά είναι τα πράγματα. Έτσι όταν κάποιος τα διαστρέφει δεν μπορεί παρά να συμβαίνουν δύο τινά: Είτε το πράττει ιδιοτελώς και εκ του πονηρού, είτε μοιάζει με Ευρωπαίο που τον υποχρέωσαν στην ακρόαση μιας Κινέζικης όπερας.

Πάρτε παράδειγμα το δολάριο. Το κατά τις φρούδες διακηρύξεις των  Αμερικανικών Τραπεζιτικών Γερακιών παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που πέφτει κατακόρυφα. Τυχαίο; Δεν νομίζω (Γιώργο).. Πρωτοπόρος αιτία της κατρακύλας του ήταν ο Ιρανός Πετρελαιάς Αχμαντινετζάν που δέχθηκε να ανταλλάσσει το εθνικό του προϊόν ακόμη και σε νομίσματα της Ζουαζηλάνδης. Τον ακολούθησε ο Τσάβες για να...... πάρουν σειρά και οι υπόλοιποι με την υποσημείωση ότι: Προτεραιότητα στην αγορά του μαύρου χρυσού θα είχαν όλοι όσοι κατέθεταν ως ανταλλάξιμη ύλη για την προμήθειά του τον φυσικό χρυσό. Ώπα τις! Στριμώχθηκαν έτσι «στου Γιβραλτάρ τα δυο στενά» οι  τού κάθε Ομπάμια Ηνωμένες Πολιτείες με διατακτική τι νομίζετε; Την καταστροφή της μηχανιστικής παραγωγής τζάμπα δολαρίων δια του οποίου δεκαετίες τώρα εξήγαγαν τζάμπα μαγκιά. Τύπωναν δολάρια αβέρτα κουβέρτα απλώνοντας για στέγνωμα στην υφήλιο πληθωριστικό χαρτί. «Πάρτε νάχετε» ζώα. Μόνο που τα ζώα αφυπνίστηκαν και ζήτησαν να βοσκήσουν τροφή οικολογική. Κανονικό χρυσό. Όχι το μεταλλαγμένο προϊόν μιας νομισματικής χημείας.. Το πετροδολάριο! Κάπως έτσι πήρε την ανηφόρα ο χρυσός και την κατηφόρα το Αμερικανικό νόμισμα. Οι ενδιάμεσες μεταπτώσεις που θα έχετε παρακολουθήσει το τελευταίο διάστημα, δεν αποτελούν παρά αναλαμπές από τον επιθανάτιο ρόγχο του ημιθανούς νομίσματος. Προς το καλοκαίρι μάλιστα θα πρέπει οι Αμερικανοί να επιλέξουν ανάμεσα στο δολάριο αφισέτα ή το δολάριο αντισταθμισμένης αξίας. Δηλαδή. Ή θα σταματήσουν το τύπωμα ή θα εξακολουθήσουν. Στην πρώτη περίπτωση η τιμή του θα ανακάμψει, για να κατέλθει όμως στα μισά του ύψους του το βιοτικό επίπεδο του μέσου Αμερικανού. Στην δεύτερη πάτος για το νόμισμα αυτό δεν θα υπάρξει και οι χρεοκοπίες θα διαδέχονται η μία την άλλη όπως τα frame από μερικά μόνο πλάνα μιας κινηματογραφικής ταινίας. Εκατοντάδες χιλιάδες. Μπρος γκρεμός (πληθωρισμός) και πίσω ρέμα (υποτίμηση). Ζωή σε λόγου μας..

Και ζωή σε λόγου μας γιατί καθώς έχουμε στο άρμα τους ασφυκτικά προσδεθεί, επενδύσεις γιοκ. Ουδείς επενδύει σε τέτοιο οικονομικό περιβάλλον και κυρίως όλοι όσοι έχουν αποθησαυρίσει τον πλούτο από τις κατά των λαών ληστείες τους σε χρυσό. Το μόνο κίνητρο που θα τους δελέαζε να ρευστοποιήσουν μέρος των κλοπιμαίων, θα ήταν η Κινεζοποίηση των Ευρωπαίων αλλά και Αμερικανών εργαζομένων. Κατανοητότατο επομένως το γιατί η νέα συνθήκη πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης (ή αλλιώς ευρωσύνταγμα) αναφέρει τετρακόσιες τόσες φορές τις λέξεις « ανταγωνισμός» και «αγορές» και καμία μα καμία την λέξη κοινωνία. Επειδή διακαώς επιδιώκουν τον πλήρη εξευτελισμό του ανθρώπου δια μέσου της δραματικά υποτιμημένης εργασίας του. Και στο σημείο αυτό επεμβαίνει καθοριστικά, το βασικό, όχι ένστικτο, αλλά εργαλείο του καζινοκαπιταλισμού. Οι τράπεζες. Αυτές που τις δύο τελευταίες δεκαετίες γιγαντώθηκαν τόσο ώστε χορηγούσαν δάνεια ακόμη και για αποφράξεις του παχέως εντέρου σου. Επειδή ως γνωρίζουν και οι σοφοί αξέχαστοι μπακάληδες, χρήμα ακίνητο βαλτώνει. Για να μετασχηματιστεί έτσι σε κατακλυσμό κερδών οφείλει να ρέει και όχι να στάζει. Μόνο που οι τράπεζες, ή κατά τους ψιττακούς του συστήματος οι «αγορές», δεν είναι ευαγή ιδρύματα. Και μπορεί δια των δανείων να διαχειρίζονταν τα δικά μας κόλλυβα, αλλά δεν πετούσαν το χρήμα με την μορφή αποκριάτικου χαρτοπόλεμου. Το παρείχαν με επιτόκιο ληστρικό εντός του οποίου εμπεριέχονταν και οι καλύψεις των επισφαλειών όλων εκείνων που για κάποιο λόγο θα αδυνατούσαν να καταβάλλουν τον οβολό τους. Όπως θα έκανε κάθε τοκογλύφος που σέβεται τον εαυτό του. Επιπλέον δε στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ιδία τα στεγαστικά, τα πρόσφερε ενυπόθηκα. Το θεμελιώδες καπιταλιστικό ρίσκο ανύπαρκτο. Και τον σκύλο χορτάτο και την πίττα άκοφτη. Και η αξία των χρημάτων τους ατόφια και το ληστρικό διάφορο μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων δικό τους. Κι όμως. Την πάτησαν παρ’ όλ’ αυτά. Επειδή με την ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια αγορά και την εμπορικά επιθετική συμπεριφορά της, σύσσωμη η δυτική αλητοελιτοκρατία πήρε άρον άρον τον κρέββατό της (τα μέσα παραγωγής τους) και τα μετέφερε στην άπω ανατολή, όπου η εργασία ήταν και εξακολουθεί να είναι πιο φθηνή κι από αλάτι, εγκαταλείποντας τις δυτικές χώρες (αυτοί όταν ψελλίζουν σαν τους εθνικοσοσιαλ(η)στές το λήμμα χώρα εννοούν το πεδίο συγκομιδής των κερδών τους) ημίγυμνες παραγωγής. Μόνο το στρινγκ της τεχνογνωσίας τους άφησαν, αλλά πόσους κώλους (με το συμπάθιο) εργαζομένων να έκρυβε αυτό.. Πιο απλά. Πόσοι θα απασχολούνταν.. Ελάχιστοι.. Για να μας προκύψει υπεράριθμο και φυσικά ανεπιθύμητο ανθρώπινο δυναμικό. Οι άνεργοι, που συγκροτούσαν μια τεράστια κοινωνική ομάδα στα όρια της εξέγερσης η οποία παρέσυρε σαν ντόμινο αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες ολόκληρη την  Δύση στην αδυναμία αποπληρωμής των δανείων της. (κρατικών και ιδιωτικών) Αρχικά δηλωνόταν συγκεκαλυμμένα, με μισόλογα, στην συνέχεια ωστόσο και όταν η φούσκα έσκασε περιφερόταν ξεκάθαρα παντού. Ε, λοιπόν ο τοκογλύφος που αδυνατεί να εισπράξει το δανεικό χρήμα χρεοκοπεί. Όχι ο ίδιος προσωπικά, αλλά το.. φιλανθρωπικό ίδρυμά του.. Αυτό έπαθαν οι τράπεζες της Αμερικής πιο πρόσφατα της Ιρλανδίας και οσονούπω οι δικές μας γιατί επιπλέον όλων των άλλων έχουν δανείσει και χρήμα που δεν είχαν(!) αφού: Μειουμένων των εισοδημάτων μειώνονταν οι καταθέσεις με συνέπεια να εξαντλούνται αυτές σε ρευστό. Καταλαβαίνετε μήπως τώρα τον λόγο που καθεστωτικές κυβερνήσεις (ΓΑΠ) και τραπεζίτες έγιναν συγκοινωνούντα δοχεία με το δικό μας φορολογικό χρήμα να ρέει δια μέσου των εγγυοδοσιών από τις πρώτες προς τις δεύτερες;

Κι εδώ εισάγεται δυναμικά η πολιτική εξαπάτηση του λαού από τις εφεδρείες του συστήματος. Τα πολιτικά λαμόγια και τα μιντιακά γιουσουφάκια που ψευδίζουν για μια κατάσταση προσωρινή και υπόσχονται ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι θα ανακάμψουμε. Σας βεβαιώ ότι ουδέν μονιμότερον του συγκεκριμένου προσωρινού.  Οι συνθήκες που ήδη διαμορφώθηκαν θα εξακολουθήσουν να υφίστανται έως ότου επέλθει η πλήρης κινεζοποίηση του εργασιακού δυναμικού. (πλέον ηλίου φαεινότερο ποιοι και κυρίως γιατί τσουβάλιασαν σαν ζώα τους μετανάστες προωθώντας τους  στην Ελλάδα. ) Ώσπου δηλαδή ο Ευρωπαίος αλλά και ο Αμερικανός εργαζόμενος (ο Έλληνας ήδη αναπνέει με καλάμι σαν τους Βιετκόγκ) να πέσει τόσο χαμηλά έτσι που η προηγούμενη θέση του να καταστεί ξανά στόχος ζωής. (το άλλο με τον χότζα το ξέρετε;) Ο κυρίαρχος λόγος που η κυβέρνηση και η δηλητηριώδης ουρά της το ΛΑΟΣ επικαλούμενοι το μνημόνιο προωθούν οικονομικά και πολιτικά μέτρα ταπείνωσης του πληθυσμού μας με την  ΝΔ να αρνείται το περιτύλιγμά τους αλλά να τα ψηφίζει στην βουλή ως περιεχόμενο!  Για να σταθεροποιηθεί το πολιτικό σύμπαν εσαεί, ακριβώς εκεί απ’ όπου η κοινωνική κλίμακα θα κοπεί στα δύο. Με τα μεσαία στρώματα να έχουν πέσει στο χαώδες κενό. Εκτός και αν αυτά  το αντιληφθούν έγκαιρα για να συμπράξουν στο μεταξύ με τους φυσικούς τους συμμάχους, τα λαϊκά, ούτως ώστε τα σχέδιά τους ν’ ανατραπούν..

Sunday, April 10, 2011

Ραγδαίες εξελίξεις

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός συγκάλεσε πριν από λίγο έκτακτη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, στην οποία συμμετέχουν ο κ। Παπακωνσταντίνου, ο κ। Βενιζελος και ο κ। Παμπούκης. Το είχαμε επισημάνει έγκαιρα πως όταν θα περνούσε ο χρόνος κατά τον οποίο θα μπορούσαν να γίνουν εκλογές με λίστα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν «υπάκουοι», ξαφνικά θα μετέβαλαν στάση. Έτσι ακριβώς και έγινε. Ίσως ο κ. Παπανδρέου να αισθάνθηκε ισόβιος ιδιοκτήτης του ΠΑΣΟΚ και της....
πρωθυπουργίας της χώρας και δεν διανοήθηκε ότι μπορεί και ο ίδιος να είναι αναλώσιμο είδος. Όπως είναι επόμενο οι επαγγελματίες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θέλουν να επανεκλεγούν, δεν θέλουν να μείνουν άνεργοι, άσημοι και στιγματισμένοι. Κανείς επομένως δεν θα βάλει τα στήθη του μπροστά για να διασωθεί ο κ. Παπανδρέου και κυρίως αυτοί που είναι αυτόφωτοι. Άλλωστε η διάδοχη κατάσταση, δηλαδή ο κ. Βενιζέλος είναι πάντοτε παρούσα.

Τα συνεχώς εντεινόμενα λοιπόν φαινόμενα απείθειας των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δεν θέλουν να συνδέσουν το όνομά τους με τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, θορύβησαν τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος πλέον αναζητεί λύσεις για να ξεφύγει κατ’ αρχήν από το κομματικό αδιέξοδο και στη συνέχεια από το ευρύτερο πολιτικό.

Θα πρέπει επομένως να βρει τρόπο πρώτα να περιμαντρώσει αδιαμαρτύρητα στο κοινοβουλευτικό «μαντρί» τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και έπειτα να στριμώξει κυρίως τον Αντώνη Σαμαρά και να τον προσδέσει ως πειθήνιο όργανο στο άρμα του μνημονίου, πράγμα απίθανο.

Το μνημόνιο, όπως ομολογείται πλέον και από την ίδια την κυβέρνηση, απέτυχε. Το χρέος έχει θεριέψει και σε λίγο καιρό δεν θα επαρκεί ούτε καν μια γενναία αναδιάρθρωση, παρά μόνο η πλήρης χρεοκοπία. Το έλλειμμα μεγάλωσε αντί να περιοριστεί. Η ανεργία αυξήθηκε και θα συνεχίσει αυξανόμενη. Ο πληθωρισμός, παρά την εσωτερική υποτίμηση αυξήθηκε και η ύφεση όλο και μεγαλώνει ρίχνοντας την οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο.

Έτσι οι πληροφορίες επιμένουν να εμφανίζουν τον κ. Παπανδρέου αποφασισμένου να μην συνδέσει το όνομα των Παπανδρέου με την χειρότερη στιγμή για τη χώρα. Ακόμα πλέον και το ενδεχόμενο των βουλευτικών εκλογών είναι ανοιχτό. Όμως γνωρίζει ότι οι βουλευτικές εκλογές θα σημάνουν και το τέλος του ίδιου και γενικά των Παπανδρέου για την Ελλάδα.
Εδώ είναι το δίλημμα
Αν επιμείνει μπορεί και να καταλήξει πολύ άσχημα. Αν κάνει εκλογές τώρα, τελειώνει.
Δύσκολη απόφαση.

ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ

Του Δημήτρη Καζάκη

Ζούμε μια παράσταση του παραλόγου. Από την μια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να μιλά για επιτυχίες ανύπαρκτες, για έξοδο από το τούνελ με όλους τους ζωτικούς δείκτες της οικονομίας και του χρέους να επιδεινώνονται δραματικά. Από την άλλη οι ευρωκράτες και η τρόικα να ισχυρίζεται ότι όλα βαίνουν καλώς, αρκεί να επιβληθούν νέα ακόμη πιο σκληρά εισπρακτικά μέτρα και να πουλήσει η χώρα ότι έχει και δεν έχει.


Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία ζει τη δική της τραγωδία. Η ανεργία έχει επίσημα ξεπεράσει το 15%. Η ανεργία των νέων ξεπερνά επίσημα το 35%. Το αδιέξοδο των μικρομεσαίων εμπόρων, επαγγελματιών και επιχειρηματιών ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Μιλάμε για αληθινή καταστροφή. Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών στο Λιανικό Εμπόριο, χωρίς τα ...
καύσιμα, μειώθηκε κατά 13,3% τον Ιανουάριο 2011, σε σύγκριση με τον Ιανουάριο 2010. Ο Δείκτης Όγκου στο Λιανικό Εμπόριο, χωρίς τα καύσιμα, μειώθηκε κατά 14,8% τον Ιανουάριο 2011, σε σύγκριση με τον Ιανουάριο 2010. Και μιλάμε για έναν από τους πιο προσοδοφόρους μήνες του έτους για το εμπόριο.
Με λίγα λόγια ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών, δηλαδή ο τζίρος στην αγορά, βρίσκεται ήδη (αν εξαιρέσουμε τα καύσιμα και τα λιπαντικά των αυτοκινήτων) κάτω από το επίπεδο του 2005 κατά 1,2%, ενώ η ο όγκος έχει υποχωρήσει κατά 12,5%. Τι σημαίνει αυτό; Καταρχάς σημαίνει ότι η πρωτοφανής ύφεση βαθαίνει και παίρνει ολοένα και πιο έντονα χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής καταστροφής. Επιπλέον εξηγεί γιατί υπάρχει τέτοια καθίζηση στα δημοσιονομικά έσοδα. Όταν ο τζίρος στην αγορά βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, από πού και πώς θα εισπράξει το κράτος;
Το ερώτημα αυτό δεν απασχολεί βέβαια κανέναν από την κυβέρνηση και την τρόικα, η οποία συνεχίζει τον χαβά της: Το όλο πρόβλημα βρίσκεται στην κακή φοροδιαφυγή και επομένως λύνεται με την ακόμη μεγαλύτερη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Νέοι φόροι και πιο δραστικές περικοπές. Αυτό έρχονται να «υπενθυμίσουν», ανάμεσα στα άλλα, οι ελεγκτές του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ.

Ανθρωπιστική καταστροφή

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες οι ελεγκτές έρχονται σε μια αποστολή χαμηλού προφίλ για να ενημερωθούν απευθείας από την Ελληνική Στατιστική Αρχή για τα τελικά δημοσιονομικά μεγέθη του 2010, τα οποία θα δημοσιοποιηθούν από την Eurostat στις 26 Απριλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες η Στατιστική Υπηρεσία έχει αναθεωρήσει στο 10,6% του ΑΕΠ το περυσινό έλλειμμα, λόγω της καταγραφής πρόσθετων υποχρεώσεων που αρχικώς δεν είχαν υπολογισθεί. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται επίσημα η Eurostat, ρίχνοντας για μια ακόμη φορά το μπαλάκι της χειραγώγησης στοιχείων στην ελληνική πλευρά. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Οι υπηρεσίες της τρόικας και η Eurostat γνώριζαν πολύ καλά ότι το δημόσιο έλλειμμα δεν είχε καμμιά σχέση με το 9,4% του ΑΕΠ, που έδωσε ως εκτίμηση η κυβέρνηση. Το γνώριζαν και είχαν εγκρίνει την ανακοίνωσή του με σκοπό να εμφανιστεί «εντυπωσιακή» η δήθεν μείωση του ελλείμματος, ώστε να διασκεδαστεί η εντύπωση από την αποτυχία των δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου.

Τώρα ξαφνικά η Eurostat και οι ελεγκτές ανακάλυψαν ότι οι «διεφθαρμένοι Έλληνες» έκρυβαν κι άλλα ελλείμματα. Να είστε σίγουροι ότι στην πορεία του έτους η Eurostat και οι ελεγκτές της τρόικας θα εμφανίζουν διαρκώς «κρυμμένα ελλείμματα», ώστε να δικαιολογήσουν την καταβαράθρωση των δημοσιονομικών δεικτών και ελλειμμάτων. Κι όλα αυτά για να ενισχύσουν την εντύπωση που επιμόνως καλλιεργεί η επίσημη προπαγάνδα ότι για την επιδείνωση δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά οι κακοί επαγγελματίες και έμποροι που φοροδιαφεύγουν, οι κακές δημόσιες υπηρεσίες που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, κοκ. Η ύφεση που βαθαίνει και η αποσάθρωση της οικονομίας ούτε καν υπάρχει στην συλλογιστική τους.

Ωστόσο, δεν θέλει να έχει κανείς ιδιαίτερη ευφυΐα, αρκεί ακόμη κι αυτή των κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, για να καταλάβει ότι όσο καταβαραθρώνεται η εσωτερική αγορά, όσο τσακίζονται τα εισοδήματα και γιγαντώνεται η ανεργία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δυναμική των ελλειμμάτων. Με δεδομένη την κατάσταση και το γεγονός ότι η τρόικα δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανάσχεσης της ύφεσης, το δημόσιο έλλειμμα για το 2011 θα είναι ακόμη μεγαλύτερο από το 2010. Ήδη η υστέρηση των δημοσιονομικών τακτικών εσόδων, δηλαδή των εσόδων από την φορολογία, εμφανίζεται να πλησιάζει το 20%. Είναι τέτοια η δυσπραγία και το έλλειμμα ρευστότητας του δημόσιου ταμείου που η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση ούτε καν να κλείσει μήνα.

Πληρώνουν με «αέρα»

Με ανύπαρκτα αποθεματικά και την ταμειακή ρευστότητα να εξαρτάται από την έκδοση τρίμηνων και εξάμηνων εντόκων γραμματίων, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, όσες πληρώνει, με ειδικά ομόλογα. Δηλαδή με ομόλογα που λειτουργούν ως υποσχετικά πληρωμής κάπου στο μέλλον, χωρίς να θεωρούνται επίσημα ή να καταγράφονται ως δημόσιο χρέος. Κι επομένως δεν έχουν καμμιά κατοχύρωση πληρωμής. Η μόνη κατοχύρωση είναι ο «λόγος τιμής» της κυβέρνησης, με ότι αυτό σημαίνει. Κι αυτό πρέπει να το πάρουν πολύ σοβαρά υπόψη τους όλοι όσοι καλούνται να πληρωθούν με τέτοια υποσχετικά.

Να ξαναθυμίσουμε ότι η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο στις 11 και 25 Μαρτίου, την απέτρεψε από το να δοκιμάσει την τύχη της με την προγραμματισμένη έκδοση εντόκων γραμματίων του μηνός Μαρτίου.(εδώ η ειρωνια του Καζάκη σπάει σίδερα)

Το γεγονός αυτό δημιούργησε μια πρόσθετη τρύπα στο δημόσιο ταμείο πάνω από 1,5 δις ευρώ. Τώρα με τα επιτόκια του δεκαετούς ομολόγου να έχουν ξεπεράσει το 12%, το κυβερνητικό επιτελείο σκέφτεται σοβαρά να αναβάλει και την έκδοση των εντόκων γραμματίων του μηνός Απριλίου. Κάτι που μάλλον είναι απαγορευτικό για την κατάσταση του δημόσιου ταμείου. Με τα σημερινά δεδομένα ο στόχος των 55 δις ευρώ τακτικών εσόδων του προϋπολογισμού για το 2011 μοιάζει όνειρο απατηλό. Η εκτίμηση είναι ότι τα έσοδα θα κυμανθούν γύρω στα 45 δις ευρώ, που σημαίνει ένα πρόσθετο έλλειμμα της τάξης των 10 δις ευρώ.

Περικοπές και κερδοσκοπία

Με βάση τις εξελίξεις, για να ισορροπηθεί ο κρατικός προϋπολογισμός σε ετήσια βάση για το 2011 θα πρέπει να εξοικονομηθούν κοντά στα 18 δις ευρώ, δηλαδή το 8% επί του ΑΕΠ, μέσα από έκτακτες φορολογίες και κυρίως μέσα από πιο δραστικές περικοπές δαπανών.

Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Το σίγουρο είναι ότι η τρόικα το απαιτεί ήδη και η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να το τραβήξει όσο πάει, όσο κι αν κοστίσει στην ελληνική οικονομία και προπαντός στην κοινωνία. Πληροφορίες φέρουν τα στελέχη των διεθνών οργανισμών να τάσσονται υπέρ ενός εμπροσθοβαρούς προγράμματος που θα δίνει βάρος στον περιορισμό των λεγόμενων ανελαστικών δαπανών του Δημοσίου. Ποιες είναι αυτές; Μισθοί και συντάξεις, δαπάνες για υγεία και παιδεία, κοκ.

Έτσι, το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο δίνει βάρος στην μείωση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο, στην περικοπή αμυντικών δαπανών, στην μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και στον περιορισμό των κοινωνικών μεταβιβάσεων, μέσω μειώσεως των κοινωνικών επιδομάτων και του αριθμού των δικαιούχων. Από την οικονομία καζίνο, βαδίζουμε ολοταχώς στην κοινωνία καζίνο όπου η επιβίωση του εργαζόμενου νοικοκυριού αφήνεται καθαρά στην τύχη.

Την ίδια ώρα η χρεοκοπημένη οικονομία της χώρας αποδεικνύεται ξέφραγο αμπέλι και εύκολη λεία για τους κερδοσκόπους όλων των ειδών. Οι πολυεθνικές και τα καρτέλ της αγοράς αυξάνουν διαρκώς τις τιμές παραγωγού. Ο Γενικός Δείκτης Τιμών Παραγωγού στη Βιομηχανία (σύνολο Εγχώριας και Εξωτερικής Αγοράς) του μηνός Φεβρουαρίου 2011, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Φεβρουαρίου 2010, παρουσίασε αύξηση 8,5%, έναντι αύξησης 6,7% που σημειώθηκε κατά την ίδια σύγκριση των δεικτών του έτους 2010 προς το 2009. Ενώ ο μέσος Δείκτης του δωδεκαμήνου Μαρτίου 2010 – Φεβρουαρίου 2011, σε σύγκριση προς τον ίδιο δείκτη του δωδεκαμήνου Μαρτίου 2009 – Φεβρουαρίου 2010, παρουσίασε αύξηση 7,0%, έναντι μείωσης 4,1%, που σημειώθηκε κατά τη σύγκριση των αντίστοιχων προηγούμενων δωδεκαμήνων. Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επιβίωσης της όποιας παραγωγής έχει απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο.

Ένας πιστός φίλος

Ωστόσο η κυβέρνηση έχει πολύ πιο σοβαρές ασχολίες. Την Δευτέρα το μεσημέρι ο κ. Παπανδρέου είχε συνάντηση «κεκλεισμένων των θυρών» με έναν από τους πιο αδίστακτους κερδοσκόπους των διεθνών αγορών και φυσικά μέγα φιλάνθρωπο, τον κ. Τζορτζ Σόρος. Λεπτομέρειες για την συνάντηση δεν δόθηκαν. Ούτε κάποιος από την κυβέρνηση ένιωσε την υποχρέωση να ενημερώσει την ελληνικό λαό για το τι συζητά ο Έλληνας πρωθυπουργός με κάποιον σαν τον Σόρος πίσω από κλειστές πόρτες. Το μόνο που φρόντισαν να διαρρεύσει είναι ότι συζητήθηκαν οι εξελίξεις στη διεθνή οικονομία και στην ευρωζώνη ειδικότερα, ενώ δεν τέθηκε από καμία πλευρά θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Που σημαίνει ότι αυτό ακριβώς ήταν το θέμα της συνάντησης.(το χιούμορ του Καζάκη σπάει κόκκαλα)

Ο κ. Σόρος συμμετέχει σε μια ομάδα ισχυρών επενδυτικών κεφαλαίων, που συγκροτήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης στις αρχές του 2010 και ηγείται της κερδοσκοπικής επίθεσης στο ευρώ. Είναι από εκείνους που πιέζουν, πατρονάρουν και χρηματοδοτούν αδρά λόμπι για να περάσει η ιδέα του ευρωομολόγου ως βασικό χρηματοδοτικό εργαλείο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Επιπλέον είναι γνωστό ότι ένας από τους κατεξοχήν τομείς ενδιαφέροντος του κ. Σόρος είναι η αγορά ακινήτων. Επομένως η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον εν λόγω κερδοσκόπο, ο οποίος έχει ήδη σημαντικές τοποθετήσεις στην αγορά ακινήτων της Ελλάδας. Άλλωστε ο κ. Σόρος είναι από τις αρχές του 2010 ένας από τους πιο πιστούς φίλους της κυβέρνησης Παπανδρέου, μιας και επανειλλημένα βγήκε να την στηρίξει με δηλώσεις του. Μάλλον ήρθε η ώρα να εξαργυρωθεί μια τόσο πολύτιμη φιλία.

«Η Αθήνα δεν καταθέτει τα όπλα», ήταν απάντηση της Frankfurter Rundschau (4/4) στο δημοσίευμα του Spiegel (1/4), σύμφωνα με το οποίο το ΔΝΤ τάσσεται υπέρ μιας ταχείας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους: «Μια τέτοια άποψη εκ μέρους του ΔΝΤ θα συνιστούσε αλλαγή στη στάση του διεθνούς οργανισμού, διότι μέχρι σήμερα διαμηνύει πάντα ότι η Ελλάδα μπορεί να διαχειριστεί μόνη της την κρίση.»

Αναδιάρθρωση εν ευθέτω και… όταν τους βολεύει

Όποιος κάνει λόγο για αναδιάρθρωση του χρέους δεν κατανοεί ότι τα μειονεκτήματα ενός τέτοιου βήματος είναι περισσότερα από τα πλενονεκτήματα, δήλωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου για το δημοσίευμα του Spiegel. Επίσης το ΔΝΤ στήριξε τη θέση της Αθήνας, δηλώνοντας μέσω εκπροσώπου του ότι δεν υπάρχει αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Βέβαια σιγή ιχθύος κράτησε για την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό της Εκτεταμένης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (EFF) που προτείνει το ΔΝΤ για 10 χρόνια επιπλέον.

Συνήγορος σ’ αυτή την γραμμή εμφανίστηκε και η γνωστή Goldman Sachs. «Η ευρωκρίση θα μας συνοδεύει επί χρόνια», ήταν η άποψη του Γιαν Χάτσιους, επικεφαλής οικονομολόγου της Goldman Sachs στην εφημερίδα Die Welt (4/4). Συγκεκριμένα δήλωσε: «Οι χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ λίγο ανταγωνιστικές γι’ αυτό και οι σκληρές μεταρρυθμίσεις είναι αναπόφευκτες, φαίνεται μάλιστα να αποδίδουν. Στην Ιρλανδία έχει βελτιωθεί η διάθεση των μάνατζερ και στην Ισπανία η ανταγωνιστικότητα, τουλάχιστον στο κόστος εργασίας. Υπάρχουν πρόοδοι, αλλά φοβούμαι ότι η ευρωκρίση θα μας ακολουθεί για χρόνια.»

Όσον αφορά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους παρατηρεί: «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει μεγάλες προόδους και έχει δρομολογήσει με ζήλο πολλές αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Όμως η εκκίνηση της εξυγίανσης και των μεταρρυθμίσεων, τουλάχιστον όσον αφορά το χρέος, ήταν εξ αρχής ιδιαίτερα δύσκολη. Γι’ αυτό μία αναδιάρθρωση του χρέους εν ευθέτω χρόνω παραμένει ρεαλιστικό σενάριο.»

Το νόημα αυτής της τοποθέτησης είναι ότι ναι μεν η αναδιάρθρωση για την Ελλάδα και την Ιρλανδία είναι αναπόφευκτη, αλλά αφήστε ρε παιδιά να ολοκληρωθεί πρώτα το πρόγραμμα προσαρμογής και επιτρέψτε στην ευρωζώνη να ενσωματώσει τα νέα θύματα του ευρώ. Άλλωστε το μόνο που κατόρθωσε να συμφωνήσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου και να προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή του είναι η «οικονομική διακυβέρνηση» με τις ποινές και τις ρήτρες ενάντια στα απείθαρχα κράτη, καθώς και στο σύμφωνο του ευρώ με τα μέτρα υποβιβασμού των εργαζομένων σε υποζύγια στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Επιπλέον ανακοινώθηκε ότι στο Σύμφωνο για το Ευρώ προσχωρούν και μερικές επιπλέον χώρες: Βουλγαρία, Πολωνία, Δανία, Ρουμανία, Λιθουανία, Λετονία. Οι χώρες αυτές εντάσσονται στο Σύμφωνο όχι επειδή πληρούν τις προϋποθέσεις, αλλά διότι οι ισχυροί της ευρωζώνης ζητούν περισσότερα θύματα, περισσότερες αναλώσιμες χώρες.

Η κινέζικη ενδοχώρα της ευρωζώνης

Στον Πίνακα δίνονται ορισμένα στοιχεία για τις νέες χώρες του ευρώ. Καταρχάς οι περισσότερες, μάλλον όλες πλην Δανίας, είναι ήδη υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας με το ΔΝΤ κυριολεκτικά να αλωνίζει. Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, τα προσόντα των χωρών αυτών είναι ο χαμηλός δείκτης δημόσιου και ιδιωτικού χρέους (συγκριτικά με τις μεγάλες χώρες του ευρώ), πράγμα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τις τράπεζες, και το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο βασικού μισθού.

Για λόγους σύγκρισης να αναφέρουμε ότι στην Ελλάδα ο βασικός μισθός για το 2010 είναι 862,8 ευρώ, ενώ το χρέος των νοικοκυριών (2008) ανερχόταν σε 70,7%. Επίσης ένα σημαντικό πλεονέκτημα των χωρών που εντάσσονται στο ευρώ είναι ο ιδιαίτερα υψηλός δείκτης επιχειρηματικών κερδών, που βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (36%). Όμως καμιά χώρα δεν φτάνει την Ελλάδα, η οποία το 2009 ο δείκτης επιχειρηματικών κερδών έφτασε στο 59,5% της εγχώριας προστιθέμενης αξίας.

Η ένταξή τους καθορίστηκε από την ανάγκη επέκτασης των ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης, με πρώτη τη Γερμανία, με όρους εξαγωγής κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Ταυτόχρονα το φθηνό εργατικό δυναμικό, δίχως δικαιώματα και κατοχυρώσεις, θα λειτουργήσει ως κατασταλτικός μηχανισμός στις κοινωνικές και εργασιακές σχέσεις στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Σε συνδυασμό με τις υπό χρεοκοπία χώρες, η ευρωζώνη, και ειδικά η Γερμανία, αποκτά επιτέλους την πολυπόθητη «κινέζικη» ενδοχώρα της, με ένα εργατικό δυναμικό με αμοιβές και δικαιώματα που προσεγγίζουν σημαντικά το επίπεδο εξαθλίωσης του Κινέζου εργάτη.

Saturday, April 9, 2011

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΒΑΨΟΜΑΛΛΙΑΣ ΤΣΑΡΟΣ ΤΗΣ (ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ) ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

by Harry Klynn on Saturday, 09 April 2011 at 18:34



Τάδε έφη ο τετραγωνοκέφαλος εκ Κοζάνης βαψομαλλιάς :
«Ο τζόγος υπάρχει. Γιατί να μην εισπράττει το κράτος 700 εκ. ευρώ ετησίως; Τι θέλουμε να γίνουμε Βόρεια Κορέα, να τα απαγορεύσουμε όλα;»
Και τα ναρκωτικά υπάρχουν ανεπαρκέστατε, και το εμπόριο όπλων και το trafficking και η εμπορία ανθρωπίνων οργάνων και η λαθρεμπορία υγρών καυσίμων και η τοκογλυφία και η πώληση προστασίας  και η παιδική πορνογραφία και παραεμπόριο και… και… και…  

Άντε γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια να «κονομήσει»  το κράτος της ΖΗΜΕΝΣ, των υποβρυχίων που γέρνουν, του Βατοπεδίου, των τοξικών ομολόγων, του Σημιτοχρηματιστήριου, της αρπαγής και της ρεμούλας και δε συμμαζεύεται…

Αλλά, εδώ που τα λέμε, εσείς και κώλο είσαστε έτοιμοι να δώσετε προκειμένου να εισπράξουν τα «τοκογλυφικά» τα κολλητάρια σας της Τρόικας  και του ΔΝΤ…

ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ…

ΘΕΛΕΙ Ή ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΣΚΟΤΩΜΑ;

by Harry Klynn on Saturday, 09 April 2011 at 16:40


O φαύλος κύκλος των ανεξέλεγκτων αγορών και και η μετατροπής της χρηματοπιστωτικής συναλλαγής σε τζόγο, οδήγησαν κι αυτήν ακόμα την Αμερική, τη μήτρα του νεοφιλελευθερισμού ένα βήμα πριν από το λεγόμενο shutdown, δηλαδή τη στάση πληρωμών για τη διοίκηση, που αποφεύχθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Ας ανοίξουν τα μάτια τους οι εδώ αθεράπευτοι ΕΛΙΑΜΕΠτζήδες , οι νεοφιλελεύθεροι αμερικανοτσολιάδες και οι σοσιαλιστές εραστές της παγκοσμιοποίησης, που αφού ξεπούλησαν στους διεθνείς τοκογλύφους την εθνική μας κυριαρχία, έρχονται τώρα να «κοινωνικοποιήσουν» το ανθρώπινο σώμα των ελλήνων με το ζόρι!!!
ΜΕ ΝΟΜΟ (!!!) ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΔΩΡΗΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ!!!!
Φρίξον ήλιε, στέναξον γη, Εάλω ή Ελλάς, εάλω και το ανθρώπινο σώμα των Ελλήνων!
«Σήμερα έρχεται η ελληνική κυβέρνηση και στο όνομα του ανθρωπισμού (απίστευτο) καταργεί τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι αδιανόητο, δεν υπάρχουν λόγια για να το εξηγήσει κανείς. Έρχεται αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που το παίζει «δημοκρατία» (στο όνομα της δημοκρατίας) και επιδιώκει να αποσπάσει με το έτσι θέλω την ανθρώπινη υπόστασή μας, για να την διαχειριστεί το ίδιο»
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ «ΜΕΤΑΠΡΑΤΗΣ» ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!!!
Και ερωτώ, αυτό το κάθαρμα που λέγεται Γεώργιος Α. Παπανδρέου, θέλει ή δε θέλει σκότωμα;
You might also like:

Tuesday, April 5, 2011

Οι δόλιες παραπολιτικές μπούρδες

Τα παραπολιτικά είναι το χειρότερο είδος της καθεστωτικής πολιτικής, γι αυτό ανθούν σε τέτοιο βαθμό στα ΜΜΕ.

Τα περισσότερα παραπολιτικά είναι κατασκευασμένα και υποβολιμαία.

Διαβάσαμε, λοιπόν, ένα τέτοιο παραπολιτικό το οποίο μιλάει για «αντάρτικο στο κοινοβούλιο 70 βουλευτών», οι οποίοι θα απαιτήσουν την «εξάρθρωση των επίορκων της Siemens».

Δεν θα μας απασχολούσε αυτή η παραπολιτική μπούρδα εάν δεν περιέκλειε δολιότητα και σκοπιμότητα.

Καταρχήν είναι κιτρινισμός χειρίστου είδους γιατί δεν προσκομίζει όχι μόνο μια υποτυπώδη, έστω, απόδειξη, αλλά ούτε και κάποιες πειστικές ενδείξεις: στοχεύει μόνο στο νοσηρό εντυπωσιασμό και σε υποβολιμαίες σκοπιμότητες.

Αυτή η ζαριά της «παραπληροφορίας» επιχειρεί μέσω του εντυπωσιασμού να προωθήσει την ανάγκη κάποιας «κίνησης» βουλευτών οι οποίοι θα ξεπλύνουν το πολιτικό σύστημα και το σάπιο, σάπιο μέχρι το μεδούλι, κοινοβουλευτικό καθεστώς.

Αυτή η καθεστωτική δολιότητα καταγράφεται καθαρά στον επίλογο του παραπολιτικού:
«Αυτή η κίνηση είναι η τελευταία ευκαιρία του πολιτικού συστήματος να ξεριζώσει τους επίορκους πριν ξεριζωθεί»

Εδώ φτάνουμε στο ζουμί αυτής της παραπολιτικής δολιότητας.

Κάποιοι μηχανισμοί θέλουν να προωθήσουν, με αντικείμενο, το σκάνδαλο Ζήμενς, την «κάθαρση» του πολιτικού κόσμου, την παράκαμψη της προδοσίας όλων των κομμάτων και των πολιτικών, πάνω στην κατοχική δικτατορία των διεθνών μηχανισμών των αγορών και του χρήματος (τρόικα), να διασώσουν το σάπιο κομματικό καθεστώς (υπηρετικό προσωπικό των «νταβάδων»- διεθνών και εγχώριων) ΚΑΙ να το αναπαλαιώσουν.




Αυτό που επιδιώκεται καθαρά με αυτό το δόλιο παραπολιτικό είναι να αποτελέσει η Ζήμενς την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το καθεστώς, για τα εγκλήματα που έχουν εκτελεστεί από την κατοχική κυβέρνηση της τρόικας με τη ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, «τιμωρώντας» κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους.

Δεν διαπράττει, όμως, μόνο αυτή τη δολιότητα αυτή η παραπολιτική αρλούμπα.

Μεταθέτει το σκάνδαλο Ζήμενς σε κάποια «μαύρα πρόβατα» επικαλύπτοντας και αποκρύπτοντας την ΟΥΣΙΑ του σκανδάλου: Ότι αυτό δεν εξαντλείται σε κάποια επιλεγμένα πρόσωπα, αλλά αποτελεί το αποτέλεσμα της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ του κυβερνητικού οικοδομήματος με τα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας.

Πρώτα από όλα το σκάνδαλο Ζήμενς βαραίνει τις κυβερνήσεις και όλο το καθεστώς της κομματοκρατίας, τους ΣΥΝΟΛΙΚΟΥΣ μηχανισμούς των κυβερνήσεων και των κομμάτων.

Η προσπάθεια να μετατεθεί ο χρηματισμός και η σαπίλα από τις κυβερνήσεις και τους καθεστωτικούς μηχανισμούς σε κάποια πρόσωπα, αυτό είναι μέγιστη πολιτική ΑΠΑΤΗ.

Δηλαδή ο Τσουκάτος ή άλλα πρόσωπα των κυβερνητικών και κομματικών μηχανισμών είναι η «πέτρα του σκανδάλου» ή το κυβερνητικό και κομματικό καθεστώς ΣΥΝΟΛΙΚΑ;

Οι πρωθυπουργοί και οι θεσμικοί παράγοντες των κομμάτων αγνοούσαν το ζήτημα; Ο Τσουκάτος και οι λοιποί χρηματίστηκαν σαν άτομα ξεχωριστά και «κρυφά» από τις κυβερνητικές αποφάσεις ή τις κομματικές πλάτες και συγκαλύψεις της Αντιπολίτευσης;

Και οι βουλευτές που κινούνται τώρα για δήθεν «ανταρσία» πού ήταν τόσα χρόνια; Χρόνια τώρα το σκάνδαλο Ζήμενς βοούσε…

Επίσης η κυβέρνηση εκτελεί ανηλεώς και κατά ριπάς τα συμβόλαια θανάτου της ελληνικής κοινωνίας οι «αντάρτες» βουλευτές πού βρίσκονται, εκτός Ελλάδας;

Τέτοιου είδους παραπολιτικά αποτελούν «ξέπλυμα» των πολιτικών απατεώνων: Για το σκάνδαλο Ζήμενς, αλλά κυρίως «ξέπλυμα» για την προδοσία και ΣΥΝΕΝΟΧΗ των καθεστωτικών υπαλλήλων (πολιτικός κόσμος) απέναντι στα μεγάλα εγκλήματα της δικτατορίας της τρόικας που βιώνουμε εφιαλτικά.

Ας αφήσουν, λοιπόν, κάποιοι, που το παίζουν και αντικαθεστωτικοί, τα σάπια.

Τέτοιου είδους παραπολιτικά, τα κόμματα, τους πολιτικάντηδες και το καθεστώς θέλουν να σώσουν με δήθεν «αντάρτες»…

Αντάρτες που έχουν ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ και ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ όλα τα εγκλήματα κατά της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της…

Sunday, April 3, 2011

Από τα «δώστα όλα» του Ανδρέα στο «πάρτε τους τα όλα» του Γιώργου



Τώρα τελευταία, όλο και περισσότεροι βάλθηκαν να καταγγέλλουν το… λαϊκισμό!
Το πράγμα θα μπορούσε να είναι πολύ ευοίωνο, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι και τόσο «αθώο»…
Γιατί αυτοί που σήμερα στρέφονται κατά του λαϊκισμού, έχουν δύο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά:
– Πρώτον, οι ίδιοι έχουν διακριθεί στο σπορ, επί δεκαετίες. Έχουν καταγράψει και παγκόσμια ρεκόρ λαϊκισμού!
– Δεύτερον, ακόμα λαϊκίζουν. Ασύστολα μάλιστα…
Παλιές καραβάνες της «μικροπολιτικής», αξιοθρήνητοι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που τώρα σέρνεται στα ερείπια του και μαζεύει τα κουρέλια του, θυμήθηκαν να ξιφουλκήσουν εναντίον αυτού που με τόση συνέπεια υπηρέτησαν!
Κι εξ αιτίας του οποίου εκείνοι έκαναν αστραφτερές καριέρες και ο τόπος υπέστη τόσα δεινά…
Θα ’λεγε κανείς ότι τουλάχιστον «ξύπνησαν», έστω κι αργά.
Μακάρι να ήταν αυτό. Αλλά δεν είναι…
Δυστυχώς και τώρα είναι το ίδιο άθλιοι λαϊκιστές όπως ήταν πάντα.
Τι είναι λαϊκισμός, λοιπόν;
Πριν απ’ όλα, είναι η δημαγωγία, που ασκείται στο όνομα «του λαού», αλλά υπέρ του συμφέροντος όσων προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν.
Δεν είναι οποιαδήποτε δημαγωγία…
Είναι μια τεχνική προπαγάνδας, που βάζει το λαό από τη μια πλευρά, εξαπατώντας τον, και σπιλώνει τους αντιπάλους της ως «εχθρούς του λαού», επιδιώκοντας να τους απομονώσει.
Δεν προτείνει λύσεις – ούτε «εφικτές», ούτε «οραματικές». Κραυγάζει συνθήματα, με πλήρη επίγνωση ότι είναι απατηλά και επικίνδυνα.
– Το ΠΑΣΟΚ όταν κραύγαζε «λεφτά υπάρχουν», στις παραμονές των εκλογών του 2009 έκανε χονδροειδή λαϊκισμό!
Τότε «εχθρός του λαού», ήταν, υποτίθεται, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που έπαιρνε μέτρα «λιτότητας», ασύγκριτα πιο… ήπια απ’ αυτά που εφάρμοσε λίγο αργότερα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση!
– Το ΠΑΣΟΚ όταν λέει σήμερα ότι η Νέα Δημοκρατία «έκρυβε τα δημοσιονομική στοιχεία» ή έδινε «ψεύτικα στοιχεία», κάνει χυδαίο λαϊκισμό!
Διότι το 2009, όταν χτύπησε η διεθνής κρίση την Ευρώπη, όλες οι κυβερνήσεις της αναθεώρησαν πολλές φορές τα στοιχεία για το έλλειμμά τους.
Η Γερμανία υπολόγιζε στην αρχή έλλειμμα 0,5% και της προέκυψε (μετά από 5 αναθεωρήσεις) έλλειμμα κοντά στο 6%!
Η Γαλλία υπολόγιζε έλλειμμα 1,7% και έκλεισε τελικά με έλλειμμα σχεδόν 8%.
Όλες οι χώρες τότε έχασαν τον έλεγχο, λόγω της πρωτοφανούς διεθνούς κρίσης. Την επόμενη χρονιά, όμως, όλες το… μάζεψαν το μαγαζί τους.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, τα έκανε μούσκεμα το 2010, και μάλιστα σε συνθήκες διεθνούς ανάκαμψης, όχι κρίσης διεθνώς!
Υπέγραψε ένα Μνημόνιο πρωτοφανούς λιτότητας, με περιοριστικά μέτρα πάνω από 9%. Ύστερα πήρε πρόσθετα μέτρα, κι έφτασε την «προσαρμογή» του στο 11%! Όμως τελικά, παρά το κολοσσιαίο αυτό πετσόκομμα, το έλλειμμα, μαζί με τις καθυστερημένες πληρωμές του Δημοσίου, δεν έπεσε από την περασμένη χρονιά!
Ή έπεσε ελάχιστα. Και γι’ αυτό φταίει, τάχα, η… «προηγούμενη κυβέρνηση»!
Το έλλειμμα τώρα μας το φτάνουν στο 10,6% (11% και κάτι το υπολόγιζε αρχικά η Eurostat). Αλλά προσθέστε και τις καθυστερήσεις πληρωμών του Δημοσίου μόνο για το 2010: Ξεπερνάει το 12,3% κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς (κατά τη Eurostat το σύνολο αγγίζει το 14%! Άλλωστε ο «μνημονιακός» Αλέκος Παπαδόπουλος το υπολόγισε κι αυτός πάνω από 13%…)
Το περσινό έλλειμμα το «έφτασαν στο 15,4%. Αλλά είχαν κάνει και λογιστικές μαϊμουδιές που έφταναν το 3,7%: Μόλις ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, αρχές Οκτωβρίου του 2009, μετέθεσε εισπράξεις του 2009 στο 2010 και πληρωμές του Δημοσίου από το 2010 στο 2009! Τους είπε τότε ο Σαμαράς στο Βουλή. Κάτι πήγαν να ψελλίσουν για απάντηση, αλλά ύστερα το έκαναν γαργάρα…
Άρα το πραγματικό έλλειμμα του 2009, ακόμα και μαζί με τις αναθεωρήσεις που έγιναν αργότερα, αλλά αφού αφαιρεθούν οι λογιστικές μαϊμουδιές, δεν πρέπει να ξεπερνούσε το (15,4-3,7=)11,7%!
Καταλαβαίνει κανείς;
Παρέλαβαν έλλειμμα 11,7% με 12% το πολύ, σε συνθήκες διεθνούς κρίσης και αφού ξεζούμισαν την κόσμο κι έσπρωξαν την ελληνική οικονομία σε πρωτοφανή ύφεση, «κατάφεραν» να το φτάσουν στο 13-14% σε συνθήκες μέτριας διεθνούς ανάκαμψης!
Μια με δύο μονάδες του ΑΕΠ μεγαλύτερο έλλειμμα!
Αυτό είναι το «κατόρθωμά» τους…
Τέτοιο «επίτευγμα» δημοσιονομικής πολιτικής, να «σφίξεις τα ζωνάρια» κατά 11% του ΑΕΠ και το έλλειμμα να ανέβει ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι παγκόσμιο ρεκόρ αποτυχίας!
– Το ΠΑΣΟΚ και τα «εξαπτέρυγά» του διακήρυσσαν ότι «δεν υπήρχε άλλη λύση». Αποδείχθηκε ότι η «μοναδική λύση» είναι χειρότερη από το αρχικό πρόβλημα.
Διότι τώρα έχουμε χρέος πολύ μεγαλύτερο από το 2009: Από το 120 στο 145%!
Και θα ανέβει κι άλλο το χρέος με το Μνημόνιο, θα φτάσει στο 160% τουλάχιστον.
– Έλεγαν τα «εξαπτέρυγα» του Μνημονίου πέρσι ότι όσοι διαφωνούν με την πολιτική της ατέλειωτης συρρίκνωσης και των λουκέτων, «κερδοσκοπούν πάνω στην χρεοκοπία της χώρας». Και σήμερα όλοι ομολογούν ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει, εξ αρχής δεν έβγαινε, και οδηγεί το ίδιο στη χρεοκοπία.
(Το έγραψε προχθές και το περιοδικό Economist, προκαλώντας πανικό στους «μνημονιακούς» πολιτικούς της Ελλάδας)
– Διακήρυσσαν «εξαπτέρυγα» και κυβέρνηση ότι η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ήταν «μαγική λύση». Και τώρα σπεύδουν να την αποδεχθούν, με ένα χρόνο καθυστέρηση και στη χειρότερη εκδοχή της: την εκποίηση!
– Διακήρυσσαν, «εξαπτέρυγα» και κυβέρνηση και πάσης φύσεως «παπαγάλοι» του Μνημονίου, ότι ο μηδενισμός του ελλείμματος – δηλαδή ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός – μέσα σε δύο χρόνια είναι «αδιανόητος»
Και τώρα υπογράφουν ότι θα βγάλουν όχι απλώς μηδενικά ελλείμματα αλλά πλεονάσματα για είκοσι χρόνια! Γιατί αυτό προβλέπει, μεταξύ άλλων, το «σύμφωνο για το ευρώ» που προσυπέγραψαν προχθές στις Βρυξέλλες.
Κι όχι μόνον αυτά, αλλά έχουν το θράσος να καταδικάζουν ως «λαϊκιστή» όποιον διαφωνεί μαζί τους (κι αποδεικνύεται ότι έχει δίκιο), όποιον προτείνει κάτι διαφορετικό (και αποδεικνύεται επίσης ότι έχει δίκιο), όποιον διαφωνεί με τις προβλέψεις τους (και αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι έχει δίκιο).



Στα 35 χρόνια της μεταπολίτευσης, αν υπήρξε μια φορά που αρχηγός κόμματος εξουσίας άσκησε ΜΗ λαϊκιστική πολιτική, είναι ο Σαμαράς τον τελευταίο χρόνο:
Τόλμησε να πει «όχι» (όταν θα ήταν πολύ ευκολότερο να πει «ναι») σε μια αδιέξοδη καταστροφική πολιτική.
–Τόλμησε να προτείνει εναλλακτική λύση και να υποστεί διαστρεβλωτική κριτική (όταν θα ήταν πολύ ευκολότερο απλά να περιμένει να καταρρεύσει το Μνημόνιο).
– Τόλμησε να αναζητήσει συμμάχους στην Ευρώπη για μια διαφορετική πολιτική (όταν θα ήταν ευκολότερο να καθίσει σιωπηλός και να περιμένει να βουλιάξουν οι επίδοξοι «σωτήρες»).
Έκανε τα δύσκολα και παρ’ όλα αυτά κατάφερε να μείνει όρθιος.
Δεν έχει ανάγκη να λαϊκίζει! Γιατί εκφράζει τα αληθινά συμφέροντα του λαού.
Δεν έχει ανάγκη να λέει ψέματα. Γιατί επιβεβαιώνουν τη «δύσκολη» πολιτική του τα ίδια τα γεγονότα.
Δεν φοβάται την «απομόνωση» που απεργάζονται οι αντίπαλοί του. Γιατί  μόνοι τους απομονώνονται από το λαό με τα φαιδρά καμώματά τους.
Και δεν έχει ανάγκη να προσφεύγει σε «επικοινωνιακά τεχνάσματα» για να κερδίσει το λαό. Διότι του τον… «χαρίζουν» οι αντίπαλοί του με τον αυτοδιασυρμό τους.
Σίγουρα έχει δρόμο ακόμα μπροστά του για να επιτύχει και πολλά εμπόδια να ξεπεράσει για να δικαιώσει τις προσδοκίες που επενδύονται στο πρόσωπό του…
Πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό του «ώριμου φρούτου»! Αυτό το ξέρει ο ίδιος καλά, αλλά οι πειρασμοί είναι πάντα οι πειρασμοί, ο «κατηραμένος όφις» πάντα καραδοκεί κι έχει πολλά κεφάλια στην περίπτωσή μας.
Αλλά ο λαϊκισμός έκανε τον κύκλο του. Ξεκίνησε ως νικηφόρα επέλαση ψευδών «εκπροσώπων» του λαού και κατέληξε ως καταρρέουσα προπαγάνδα ενός ετερόκλητου εσμού τυραννίσκων, που προσπαθούν να διασωθούν διαγκωνιζόμενοι σε ανυπόφορη υποκρισία, αλλεπάλληλες κωλοτούμπες, παράτερες συμμαχίες, αντιαισθητικούς θεατρινισμούς και ανυπόφορα ψέματα.
Ο Λαϊκισμός ξέφτισε από ύαινα, σε…λαγό!
Από την τραγωδία στη φαιδρότητα

Και δεν εννοώ μόνο το γνωστό «σούπερ σταρ» των δελτίων των οκτώ, πρώην «ακραίο», πρώην «πατριδοκάπηλο» και νυν «εκλεκτό» των καναλιών και του Τύπο της διαπλοκής…
Ο οποίος από την ώρα που εισέπραξε τον νέο απαξιωτικό χαρακτηρισμό του Σαμαρά στη Βουλή («λαγό του ΠΑΣΟΚ» τον απεκάλεσε!) λούφαξε για την ώρα…
Εννοώ κυρίως κάποιες «σοβαρές στήλες» κάποιων σοβαροφανών εντύπων, που θεωρούν ότι η «αντιμνημονιακή πολιτική» είναι… Λαϊκισμός!
Έφτασαν οι θαυμαστές και άτυποι ατζέντηδες του κ. Λαγού, να μας ψέγουν για… «Λαϊκισμό». Παίξτε παρακάτω, ρε παιδιά…
Ε λοιπόν, υπάρχουν και σοβαρότερα έντυπα, όπως το Economist.
Υπάρχουν και σοβαρότερες στήλες, όπως του Martin Wolf στους Financial Times.
Που το λένε ξεκάθαρα πια: ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει!
Ότι οδηγεί σε χρέος μη βιώσιμο χώρες όπως η Ελλάδα.
Κι ότι ακόμα και μετά τη Συμφωνία των Βρυξελλών (που τόσο πανηγύρισαν οι «σοβαροφανείς» της Ελλάδας) οι ευρωπαϊκές χώρες με πρόβλημα δε σώζονται! Βουλιάζουν ταχύτερα

Τώρα λοιπόν, υπάρχει ένας νέου τύπου Λαϊκισμός:
Από το Λαϊκισμό του «δώστα όλα» (Ανδρέας Παπανδρέου, 1989)
και του «λεφτά υπάρχουν» (Γιώργος Παπανδρέου, 2009),
περάσαμε στο λαϊκισμό του «πάρτε τους τα όλα»
και «θα σας λιώσουμε για το…καλό σας»!

Ο Λαϊκισμός είναι κάτι παραπάνω από μια μορφή δημαγωγίας και μια μορφή προπαγάνδας. Είναι μια συνολική πολιτική που:
συγκροτεί το «λαό» (και τον διασπά ταυτόχρονα),
πάνω σε ψεύτικες «αντιθέσεις» (συγκαλύπτοντας τις πραγματικές)
και σφυρηλατεί μια ψευδεπίγραφη «ενότητα του λαού»,
όχι για να χειραφετήσει πολιτικά τις λαϊκές τάξεις,
αλλά για να τις χειραγωγήσει αποτελεσματικά.



Παλαιότερα δημιουργούσε ένα πελατειακό κράτος και προσπαθούσε να απομονώσει όσους αντιστέκονταν σε αυτό.
Τώρα διαλύει την κοινωνία και προσπαθεί να απομονώσει όσους αντιστέκονται σε αυτό.
Παλαιότερα υπερασπιζόταν το «έθνος» για ιδιοτελέστατους λόγους. Σήμερα το καταλύει ανοικτά. Μαζί με την εθνική αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα θεμέλια της δημοκρατίας, όχι… «λαϊκιστικές κορώνες»)
Παλαιότερα θεωρούσε τους αντιπάλους του «εχθρούς του λαού». Σήμερα πολιτεύεται ως «εχθρός του λαού» και καταγγέλλει όσους αντιστέκονται ως …«λαϊκιστές»!
Παλαιότερα παρίστανε το στυλοβάτη της Δημοκρατίας (θυμάστε εκείνο το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις κατά της επαράτου Δεξιάς;». Σήμερα αμφισβητεί την εθνική λαϊκή ενότητα ως θεμελιώδη προϋπόθεση δημοκρατίας.
Παλαιότερα ήταν πράσινος (όπως η Τζαμαχαρίγια του «αδελφού Καντάφι»). Τώρα είναι φαιοπράσινος! Και εμφανώς ολοκληρωτικής νοοτροπίας.
Παλαιότερα οι «λαϊκιστές» αλυχτούσαν και δάγκωναν σαν τα τσακάλια και σαν τις ύαινες
Τώρα διαβρώνουν σαν τους κοριούς και σαν τις ψείρες. Χτυπάνε πιο ύπουλα, πιο διαβρωτικά από τα «πλάγια», από «μέσα»…
Γι’ αυτό σήμερα είναι πιο επικίνδυνοι οι νέοι λαϊκιστές απ’ ό,τι ήταν οι παλαιότεροι. Γιατί τα θηρία τα «πιάνει» στο σπαθί μας. Αλλά όχι τις ψείρες και τους κοριούς…
Μόνο που τώρα οι σάρκες μας έχουν σκληρύνει. Και έχουμε πια τα μέσα να τους …ψεκάσουμε: Με το διαδίκτυο!
Δεν θα διαβρώσουν αυτοί εμάς. Η κρίση διαβρώνει ένα-ένα τα προπύργιά της δύναμής τους (ΜΜΕ, διαπλοκή, τραπεζικό καρτέλ)
Κι ο λαός που αφυπνίζεται, για διάφορους λόγους (όχι πάντα «πολιτικώς ορθούς») κι από διάφορους δρόμους (καμιά φορά αδιέξοδος), διαβρώνει κάθε μέρα την επιρροή τους, την πειστικότητά τους, την απήχησή τους, τα ψέματά τους, τα προσχήματά τους, τα επικοινωνιακά τεχνάσματά τους…
Σήμερα η κρίση και η κοινωνική δυσφορία λειτουργούν ως μια θάλασσα …εντομοκτόνου, μέσα στην οποία όλοι κολυμπάμε, και η οποία εξοντώνει τα διαβρωτικά ζωύφια. Αν και κινδυνεύει να δηλητηριάσει όλη την κοινωνία.
Γι’ αυτό και πρέπει να τελειώνουμε μαζί τους τα ταχύτερο.
Παλιός και νέος λαϊκισμός θα τελειώσουν
Το πρόβλημα είναι να μείνουμε εμείς όρθιοι.
Όπλο τους παλιά ήταν οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν.
Σήμερα που ξέφτισαν οι ψευδαισθήσεις, όπλο τους είναι ο φόβος που διαχέουν.
Να θυμάστε όμως, ότι οι ψευδαισθήσεις αντέχουν πολύ, όσο συντηρούνται. Αλλά ο φόβος δεν κρατά πολύ.
Κι όταν οι κοινωνίες ξεπερνούν το φόβο, τότε αληθινά αφυπνίζονται.
Ο φόβος παραλύει τα πάντα, αλλά για λίγο.
Κι όταν ξεπερνάς το φόβο, δεν σε σταματάει τίποτε.
Από τον λαϊκισμό των ψευδαισθήσεων στο λαϊκισμό του Φόβου.
Να το θυμάστε:
Αν αντέξουμε, το επόμενο βήμα είναι η Πολιτική χειραφέτηση και η Ελευθερία.
Να το ξέρουν:
Εμείς θα αντέξουμε…


ΝΖ