Η αίσθηση του τραγικού και το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων

Από τον Θύμιο Παπανικολάου
http://www.resaltomag.gr/

Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες ζούμε την καταιγίδα της καταναλωτικής «πορνείας» και της καθεστωτικής υποκρισίας.
Μαζί με τα πηχτά και πολύχρωμα κύματα του ψεύδους που μας σερβίρει καθημερινά το κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο, αυτές τις μέρες ζούμε και τη νεροποντή του γαργαλιστικού καταναλωτικού ιλίγγου: Μια υστερία του «χρήματος» και των χρωμάτων και των ήχων του κόσμου του εμπορίου τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το πνεύμα των Χριστουγέννων και της λαϊκής Ορθόδοξης παράδοσης.
Οι εστίες της πολιτικής πορνείας (ΜΜΕ), εστίες αναπαραγωγής και...
 ανακύκλωσης της σήψης και της διαφθοράς, «ξερνούν» από τη μια τα εκκρίματα του «πολιτισμού» τους και από την άλλη μας εύχονται «ευτυχία» και «χαρά»!!!
Την ίδια ώρα που μας εύχονται «καλές γιορτές» και μιλούν για αγάπη, εξωραΐζουν τα εγκλήματα του καθεστώτος, εμφανίζουν την εξαθλίωσή μας σαν «αρετή» και παίζουν, ξεδιάντροπα το τέλος μας…
Φέτος το κακό έχει πάρει αποκρουστικές διαστάσεις.
Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τη δικτατορική μπότα των μαφιών του χρήματος, καθημερινά εκτελούνται τα «συμβόλαια» θανάτου της και του ολοκληρωτικού αφανισμού της, ο λαός υποφέρει και βογκά, αγανακτεί και εξεγείρεται από τη φρίκη της καθεστωτικής λεηλασίας και της βαρβαρότητας και τα ποικίλα ιερατεία της εξουσίας (κυβερνητικά, κομματικά, ΜΜΕ και CIA) έχουν στήσει τον καταναλωτικό χορό τους πάνω στο κατασπαραγμένο σώμα της ελληνικής κοινωνίας!!!
Και με θράσος απύθμενο και υποκρισία θηριώδη μιλάνε για το «πνεύμα των Χριστουγέννων» και μας εύχονται «ειρήνη» και «αγάπη» Την «ειρήνη» και την «αγάπη» των ληστών και της «τάξης» της Νέας Τάξης…
Τα ανδρείκελα της εξουσίας και οι «μαϊμούδες» της προπαγάνδας τους, όπως έχουν μεταλλάξει και εξοντώσει ακόμα και τις έννοιες, έτσι έχουν «καρατομήσει» και αντιστρέψει τις έννοιες της «αγάπης», της «ειρήνης» του «πνεύματος των Χριστουγέννων».
Η «ειρήνη» γι αυτούς είναι ο μοχθηρός πόλεμος που έχουν κηρύξει στον ελληνικό λαό, τις αξίες και παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας: Είναι η «ειρήνη» της αποδοχής της πολεμικής καταστροφής μας, η «ειρήνη» της υποταγής μας…
Η «αγάπη», για όλα αυτά τα παράσιτα του καθεστώτος είναι το ΜΙΣΟΣ και η ΒΙΑ εναντίον των λαών και των εθνών.
Με την «αγάπη» εννοούν να «αγαπήσουμε» και να «λατρέψουμε» το μίσος τους εναντίον μας, να υποταχθούμε αδιαμαρτύρητα στην κακουργία τους…
Με το «πνεύμα των Χριστουγέννων» εννοούν να αγοράζουμε και να καταναλώνουμε για να αυξάνουν τα κέρδη τους, να ξεχνάμε τις συμφορές και τα δηλητήρια που μας ποτίζουν…
Έτσι, σήμερα, γίνεται πιο σπαρακτική η αίσθηση του τραγικού που βιώνουμε πάντα αυτές τις χριστουγεννιάτικες ημέρες.
Και γίνεται πιο σπαραχτική αυτή η αίσθηση γιατί ζούμε την τραγωδία της δικτατορικής κατοχής μας, του ψεύδους όλων των κομμάτων, της σήψης, των αποκρουστικών πολιτικών παιχνιδιών, της διαφθοράς και της χυδαιότητας.
Τα πάντα περιτυλίγονται με την ομίχλη των σκανδαλολογικών μυθολογιών και των νταβατζήδικων σεναρίων, των κομματικών δημοκοπιών, της ανηθικότητας και της ολοκληρωτικής ψευτιάς.
Κάθε γεγονός παραμορφώνεται μοχθηρά, το ασήμαντο διογκώνεται και δραματοποιείται για να εξαφανιστεί το σημαντικό, για να μη φανεί το ουσιώδες…
Ο λαός που αρχίζει να αντιστέκεται και να σηκώνει την οργισμένη γροθιά του λιθοβολείται και συκοφαντείται αγρίως. Όλα τα μαύρα κοράκια του καθεστώτος ορμούν να τον κατασπαράξουν και να τον επαναφέρουν στην «τάξη»…
Ζούμε τη δικτατορία, όχι μόνο των μαφιών του χρήματος, αλλά όλων των «μπράβων» του: Όλων των γλοιωδέστατων, ημιμαθών και χυδαίων μεταπρατών της εξουσίας, κάθε πολιτικής απόχρωσης…
Ωστόσο, η αίσθηση του τραγικού έχει και μια άλλη διάσταση, αισιόδοξη και επαναστατική: το αγωνιστικό πάθος που αρχίζει να εκδηλώνεται στον ελληνικό λαό.
Είναι ένα ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, για ανθρώπινη ζωή και όχι για τη μηχανοκίνητη «ζωή» της Νέας Εποχής. Αυτή δεν είναι ζωή είναι το κομμάτιασμα, η απονεύρωση και η διάλυση του ανθρώπου μέσα στα ψυχωτικά του αδιέξοδα…
ΤΟ ΠΑΘΟΣ για ζωή, δηλαδή οι αγώνες και οι εξεγέρσεις των λαών, είναι αυτά που αποτελούν το μεγαλείο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, το συναρπαστικό της στοιχείο. Και αυτό το «συναρπαστικό» της ιστορίας ουδέποτε ακολουθεί τη γραμμική προέκταση του σήμερα. Κατά κανόνα και συστηματικά αιφνιδιάζει όλους εκείνους που πίστεψαν ότι ελέγχουν το παιχνίδι.
Η ιστορία είναι αμείλικτη. Απρόβλεπτα σκορπάει όλους τους πολιτικούς σχεδιασμούς των δυναστών-συνωμοτών και αποκαλύπτει ότι όλοι οι «μάγοι» του κατεστημένου στην πραγματικότητα δεν είναι παρά παράσιτα στον κορμό ενός δένδρου που δεν μπορούν ούτε να το διακρίνουν.
ΟΙ λαϊκές «ανταρσίες» οξύνουν την τραγωδία των παρασίτων και επισπεύδουν το ΤΕΛΟΣ τους…
Θα πρέπει πιο δυναμικά και με ΣΥΝΕΧΕΙΑ να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ το δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο και να μη μας καταβάλει «η πίκρα της μοιρολατρίας».
Θα διδαχτούμε από την αγωνιστική πράξη να μην τρομάζουμε μπροστά στους πιο ισχυρούς εχθρούς όταν η δύναμη των τελευταίων βρίσκεται σε αντίφαση με τις ανάγκες της ιστορικής εξέλιξης, με τη ζωή και το όνειρο.
Οι επαναστατικές πλημμυρίδες άρχισαν να έρχονται…
Ας συμβάλλουμε συνειδητά στον πιο ταχύ ρυθμό τους.
Αυτό, είναι σήμερα το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων…