«Εσεται ήμαρ….»
του Κώστα Ροδινού
«Την ώρα που το παγκόσμιο οικονομικό κλίμα φθάνει σε υψηλά τετραετίας, το ελληνικό πέφτει σε χαμηλά 40ετίας..» Διαπιστώνει η έρευνα του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου!
Δε θα πάω πολύ πίσω.
Το 1996, «έστησαν» τα Ιμια, πριν ακόμα ο Σημίτης καταλάβει ό,τι έγινε πρωθυπουργός. Υστερα, άρχισαν τις επισκέψεις οι έμποροι της ειρήνης: αεροπλάνα νέας γενιάς, φρεγάτες, άρματα και ότι βάζει ο νούς σας. Αγοράζαμε ό,τι μας πρότειναν! Το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Και μερικοί χωρίς αιδώ, στοίβαζαν αργύρια, με προκαταβολές από τ’ αγέννητα…
Η χαρά των μεσαζόντων!
Υστερα, μας έδωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Καμιά φορά αυτό που θέλεις γίνεται, αλλά σε λάθος χρόνο!
Η Κυβέρνηση Σημίτη σχεδίασε ένα πρόγραμμα «μεγάλων έργων», με αφορμή τους Αγώνες.
Οι «φτηνιάριδες» οι Αυστραλοί έκαναν λυόμενες εγκαταστάσεις, αλλά εμείς ήμασταν …άρχοντες! Λάτρεις του …τσιμέντου!
Η χαρά των εργολάβων!
Το 1999 στήθηκε το κόλπο με το χρηματιστήριο. Κάθε χωριό, που σεβόταν τον εαυτό του, απέκτησε ΕΛΔΕ, κάθε καφενείο και κάθε στάνη, απευθείας σύνδεση με την Σοφοκλέους και οι περισσότεροι έλληνες δυο-τρείς κωδικούς! Αφήσαμε τις δουλιές μας για να γίνουμε …αεριτζήδες!
Όμως, αυτά τα πανηγύρια δεν κρατούν πολύ και έχουν άσχημο τέλος! Εγινε, η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στην ιστορία της χώρας, από τους πολλούς, στους λίγους. Οι τράπεζες εξυγίαναν τα χαρτοφυλάκιά τους, μεγάλες και μικρές εταιρείες, αύξησαν τα κεφάλαιά τους! Ετσι γιγαντώθηκαν και τα ΜΜΕ, που μπήκαν στο χρηματιστήριο, κατ΄ εξαίρεσιν μάλιστα!
Την έπαθαν οι μικροεπενδυτές που πίστεψαν ότι σε μια μέρα θα γίνουν πλούσιοι! Περιουσίες ολόκληρες άλλαξαν χέρια ή μετατράπηκαν σε χαρτιά άνευ ουσιαστικού αντικρύσματος!
Η χαρά των «νταβατζήδων»!
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι τράπεζες πλημμύρισαν την αγορά με στεγαστικά, «διακοπο-δάνεια», «φοιτητο-δάνεια», «εορτο-δάνεια», «αυτοκινητο-δάνεια», «γαμο-δάνεια», πιστωτικές κάρτες. Περνούσες τυχαία έξω από την τράπεζα και έφευγες με καταναλωτικό και …πιστωτική! Νοικοκυριά και επιχειρήσεις βρέθηκαν χρεωμένοι ως το λαιμό!
Μετά ήρθε το ευρώ!
Για να ανταποκριθούμε, αρχίσαμε τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, ανακαλύψαμε τις τιτλοποιήσεις, τις προεισπράξεις μελλοντικών εσόδων και τα swaps! Εξοικειωθήκαμε και με τη …δημιουργική λογιστική!
Η χαρά των αεριτζήδων!
Όμως, μπήκαμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Αποκτήσαμε ισχυρό νόμισμα! Μια αδύναμη οικονομία, με ισχυρό νόμισμα. Ο εφιάλτης των οικονομολόγων!
Η μάννα μου μια μέρα, επιστρέφοντας από τη λαϊκή, προέβλεψε τα δεινά: «Το ματσάκι ο μαϊντανός, από εκατό δραχμές, έγινε ένα ευρώ!» Το κατοστάρικο έγινε ευρώ!
Πριν τους Αγώνες, μας διέσυραν παγκοσμίως με τα «security gaps”! Μας πούλησαν ο,τι ανοησία υπήρχε, σε συστήματα ασφαλείας! Α, και οι εργολάβοι, που έφτασαν τα έργα στο κόκκινο, αντί για πρόστιμα, πήραν «bonus» έγκαιρης παράδοσης! Ακόμα θυμάμαι τον κ. Χυτήρη να επιτίθεται λαύρος εναντίον της Κυβέρνησης γιατί ακύρωσε το σκέπαστρο του Ολυμπιακού Κολυμβητηρίου. «Το ΠΑΣΟΚ θα το τελείωνε», είπε ο ποιητής!
Μ’ αυτά και μ΄ εκείνα, το κόστος των αγώνων ξέφυγε από κάθε όριο! Ακόμα δεν μάθαμε πόσο μας κόστισαν!
Πόσες φορές δεν πέρασε απ’ το μυαλό μου: τι θα έκαναν οι «Αθάνατοι», αν τους λέγαμε: «σταματήστε τις υπερβολές: δεν αντέχουμε!»
Μας έφαγε το φιλότιμο!
Το 2004, ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Στην κορυφή της Ευρώπης με το ποδόσφαιρο και στο Εβερεστ με τους Ολυμπιακούς!
Για ένα «Ευχαριστούμε Αθήνα», τα δώσαμε όλα!
Πέρασε ένας χρόνος μες τα πανηγύρια! Πιστέψαμε ότι είχαμε και το κοκκαλάκι της νυχτερίδας! Μας ήθελε ο θεός…
Το 2007 μετά από πολλά χρόνια, ξαναζήσαμε τη φρίκη και την τραγωδία, αλλά ξεχνάμε εύκολα. Και γρήγορα! Μεγάλο κουσούρι.
Όταν το 2008, έσκασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, ο Αλογοσκούφης, έσπευσε να παράσχει την προστατευτική ομπρέλα του κράτους για να σώσει τις τράπεζες από βέβαιη χρεωκοπία.
Οι αμερικανοί άφησαν τη Lehman, που ενσάρκωνε το αμερικανικό όνειρο να καταρρεύσει! Και εδώ, αν άφηναν μια να καταρρεύσει, μπορεί να σοβαρεύονταν όλες οι άλλες!
Εκείνη την μακρυνή εποχή, ο Παπανδρέου έβγαζε πύρινους λόγους εναντίον του Καραμανλή και των τραπεζών!
Οι Τράπεζες σώθηκαν προσωρινά, φορτώθηκαν όμως, με κρατικά ομόλογα και φόρτωσαν το κράτος με εγγυήσεις! Και τις αποταμιεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων, για να μην ξεχνιώμαστε.
Η σχέση κράτους- τραπεζών, μου θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο. Κάποιος φοβόταν τον οδοντίατρο. Μόλις κάθησε για απονεύρωση, έπιασε τον γιατρό απ’ τα αχαμνά: «γιατρέ, δε θα πονέσουμε ο ένας τον άλλον!»
Το πράγμα πήγαινε στραβά, αλλά ποιος θα τολμούσε να τα βάλλει μ΄ έναν λαό που γεύτηκε το νέκταρ του καταναλωτισμού; Χώρια που η διαπλοκή είχε γιγαντωθεί και μια δράκα επιχειρηματίες κρατούσαν τη χώρα σ’ ομηρία.
Κάτι ψέλλισε ο Καραμανλής, αλλά είχε την τύχη που έχουν πάντα οι αγγελιοφόροι των κακών ειδήσεων. Στην πυρά!
Εκλέξαμε θριαμβευτικά εκείνον που κραύγαζε από μπαλκόνια και εξώστες ότι «λεφτά υπάρχουν»! Αφού βρέθηκαν για τις τράπεζες, θα βρεθούν και για τον λαό! Ακρως πειστικό το επιχείρημα για τον απλό πολίτη, δε λέω!
Υστερα, ήρθε το Μνημόνιο!
Η χαρά των κερδοσκόπων!
Ένα χρόνο τώρα κόβουν συντάξεις, μειώνουν μισθούς, βάζουν φόρους, ανατρέπουν κατακτήσεις δεκαετιών και τελειωμό δεν έχει! Ούτε προοπτική! Εχουν απαξιωθεί τα πάντα! Η μετοχή της Εθνικής που κάποτε ήταν 49 ευρώ, έφτασε να βολοδέρνει κάπου μεταξύ 6 και 7 ευρώ!
Όμως, να μην είμαστε …αχάριστοι! Ξαφνικά, ανακαλύψαμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας! Καλά πού ήσαν όλοι αυτοί, κρυμμένοι τόσα χρόνια; Μέχρι και κοινό υπουργικό συμβούλιο θα κάνουμε με το Ισραήλ που εθεωρείτο χώρα εχθρική!
Και σαν μην έφταναν αυτά, κάποιοι βάλθηκαν να αλλοιώσουν την ιστορία μας κατά τα πρότυπα της παγκοσμιοποίησης.
Και πριν λίγες μέρες, επιχείρησαν να βάλλουν χέρι και την περιουσία του δημοσίου! Από καιρό τη γυροφέρνουν και ξερογλύφονται! Τυχαία ήταν τόσα δημοσιεύματα στον ξένο τύπο;
«Κυνηγημένος από τα χρέη, με το μακρύ χέρι του κράτους να παραμονεύει, την ακρίβεια να τον τσακίζει και το φάσμα της χρεωκοπίας μπροστά του, σιγά να μην ασχοληθεί ο έλληνας! Θα περάσει στο ντούκου», σκέφτηκαν οι επιτήδειοι!
Την πάτησαν!
Αυτός ο λαός μια ζωή, προδίδεται από Εφιάλτες και παραμελημένες Κερκόπορτες.
Όμως, εκεί που το έχουν ξεγραμμένο, σαλπίζεται ένα «’Ιτε», τον τσιμπάει μια σφήκα εγωϊσμού και ξεπηδούν «πίδακες της Ανάστασης»!
«Οπου και να σας βρεί το κακό αδερφοί, όπου θολώνει ο νούς σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη»…
Η ελπίς ουδέποτε εκπίπτει…
Εσεται Ημαρ!
No comments:
Post a Comment