Saturday, September 4, 2010

Στο σταθμό του Μονάχου...η ιστορία επαναλαμβάνεται!




“Καλέσαμε εργατικά χέρια και ήρθαν άνθρωποι” - “Max Frisch”

Σήμερα το 2010 και πάλι φεύγουν εκατοντάδες νιάτα για το εξωτερικό, αυτή τη φορά πτυχιούχοι με γνώσεις και περγαμηνές. Με δύο και τρία πτυχία και με άλλες τόσες ξένες γλώσσες.

Δεν είναι πια αγρότες, ούτε ψαράδες. Φεύγουν όμως γιατί η πατρίδα τους, τούς στερεί όχι απλά και μόνο μια θέση εργασίας, αλλά τους αφαιρεί ολοκληρωτικά την δυνατότητα να ονειρεύονται.

Το παλικάρι του 1960 έφυγε με τα όνειρα στις αποσκευές του και το παλικάρι του 2010 κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ετσι λίγο-λίγο θα φεύγει η ελπίδα και το όνειρο από αυτήν την χώρα μεσ’ στις αποσκευές πάντα κάποιων.

Και στο τέλος δεν θα έχει μείνει πια τίποτα σε αυτόν τον τόπο, εκτός από τα δώρα του Θεού, τον ήλιο και την θάλασσα, για τα οποία καμιά κυβέρνηση δεν χρειάζεται να κοπιάζει ....Δεν ήταν και λίγες οι θυσίες των γονιών και των παππούδων μας εκείνα τα χρόνια. Πολλοί αρρώστησαν και σέρνουν ακόμη τις ασθένειες των κακουχιών μαζί τους. Έκαναν όμως υπομονή για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και για τα παιδιά τους.

Και κάπου εδώ είναι η ώρα να τους πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ .

Ένα ευχαριστώ για την υπομονή τους, την δύναμη τους και την αγάπη τους για εμάς. Την δεύτερη και τρίτη γενιά Ελλήνων της Γερμανίας. Η Γερμανία μας έμαθε πολλά. Δύσκολη χώρα στην αρχή, γη της απαγγελίας στην συνέχεια και δεύτερη πατρίδα στο τέλος.

Την πονάμε, την αναζητάμε γιατί μας έμαθε πολλά. Μέσα από τους επαναπατρισμένους Έλληνες ανέβηκε ο δείκτης πολιτισμού της χώρας μας, η οποία από τους διαφόρους κατακτητές είχε χάσει την ταυτότητα της.

Μας έμαθε οργάνωση, σεβασμό στον άνθρωπο και στην Πολιτεία. Μας έμαθε πως μπορούμε να ζούμε και χωρίς μέσον και ρουσφέτι επιτυχημένα. Μας έμαθε πως υπάρχει αξιοκρατία, αξιοπιστία και δικαιοσύνη, λέξεις που στην Ελλάδα φαίνεται να είναι ακόμη μη αποκοδικωποιημένες στον δίσκο της Φαιστού.

Και κάπου εδώ τελειώνω με την μικρή αυτή αναδρομή. Βάζω και την τελευταία μου τελεία ελπίζοντας πως κάποτε όλα θα αλλάξουν.

Πως η Ελλάδα θα πάψει πια να διώχνει τα παιδιά της, γιατί αυτό κάνει. Δεν φταίνε ούτε οι κατάρες του Οδυσσέα ούτε κάτι άλλο. Φταίει απλά και μόνο η επιπολαιότητα και αδιαφορία της Ελλάδας απέναντι στους πολίτες της.

Το 1960 έφευγαν ανειδίκευτοι εργάτες για τα ξένα, όπου έλπιζαν να βρουν αυτό που τους στέρησε η πατρίδα. Μια θέση εργασίας να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Στατιστικά

-Η Γεν.Γραμ.Αποδημου Ελληνισμού υπολογίζει τους Έλληνες της Γερμανίας στους 370000 για το έτος 2006.

-Ο μέσος όρος παραμονής των Ελλήνων στην Γερμανία είναι 22 χρόνια.

Αναλυτικά: αριθμός κατοίκων της Γερμανίας από το 1967 – 2003

1967 - 200.961 1973 - 407.614 1979 - 296.203

Εδώ επέστρεψαν στην Ελλάδα 150 000 περίπου, αλλά ωστόσο ανέβηκαν άλλες 100.000 καινούργιοι, συν 48.000 περίπου παιδιά που γεννήθηκαν.

1985 - 280.614 1991 - 336.893

2000 - 365.438 2003 - 354.600

patris.gr

No comments: