1η Οκτωβρίου
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ
Το 1990, εις ένδειξη σεβασμού προς την τρίτη ηλικία, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών όρισε την 1η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, επίσης γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία».
Η γιορτή αυτή είναι αποτέλεσμα της Παγκόσμιας Συνέλευσης του ΟΗΕ για τους Ηλικιωμένους, η οποία σχηματίστηκε το 1982 για να εξετάσει και να καλύψει τις ανάγκες των ηλικιωμένων στον κόσμο.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων είναι αφιερωμένη στην τιμή, το σεβασμό και την φροντίδα που οφείλουμε προς τους ηλικιωμένους.
Το ενδιαφέρον για τους ηλικιωμένους έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, δεδομένου ότι στις αναπτυγμένες κοινωνίες αφενός μειώνονται οι γεννήσεις και αφετέρου αυξάνεται ο μέσος όρος ζωής.
Οι γηραιότεροι δεν είναι άτομα περιθωριοποιημένα κοινωνικά. Αντίθετα, έχουν απόλυτη ανάγκη να αισθάνονται απαραίτητοι και δημιουργικοί και οι νέοι άνθρωποι μπορούν να τους βοηθήσουν σε αυτό.
Η μελαγχολία της τρίτης ηλικίας μπορεί να αντιμετωπιστεί πολύ εύκολα με στοργή, αγάπη και δημιουργική αξιοποίηση του χρόνου των ηλικιωμένων. Η ανθρώπινη παρουσία συχνά είναι σπουδαιότερη από τη φαρμακευτική αγωγή. Αρκεί να κατανοήσουν οι νεότεροι τις ανάγκες των ηλικιωμένων. Όταν γίνουν κατανοητές οι ανάγκες και οι επιθυμίες τους, τότε θα είναι διαφορετική και η αντιμετώπισή τους από τις νεότερες γενεές.
Η λύση, προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα των γενεών και να συνυπάρξουν αρμονικά οι νέοι με τους μεγαλύτερους, δεν είναι άλλη από την κοινωνική παιδεία. Η εκπαίδευση στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινότητα, στην κοινωνία γενικότερα, είναι ιδιαίτερα σημαντική για να απαλειφθούν οι ανισότητες μεταξύ των ηλικιακών ομάδων.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες. Είναι ανεπίτρεπτο να μένουν στο περιθώριο τα άτομα τρίτης ηλικίας. Άλλωστε, οι μεγαλύτερες γενεές υπήρξαν οι γονείς και οι δάσκαλοι όλων, σε αυτούς χρωστάμε το ζην και το ευ ζην.
Γεράσιμος Κουρούκλης
Γενικός Γραμματέας
ΜΚΟ ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ
Hμέρα περισυλλογής και προβληματισμού για τους ηλικιωμένους και τις ανάγκες τους ή ψηφοθηρική «πασαρέλα»;
Από το Δημήτρη Πούπουρα, μέλος του Ε΄ ΚΑΠΗ Καλαμαριάς (Καραμπουρνάκι)
Η διοίκηση των ΚΑΠΗ του δήμου Καλαμαριάς οργάνωσε για την παγκόσμια ημέρα των ηλικιωμένων εορταστικές εκδηλώσεις ξεχωριστά για το καθένα από αυτά και για το σκοπό αυτό εκτύπωσε και σχετικά προγράμματα.
Για το Ε΄ΚΑΠΗ, που έδρα έχει το Καραμπουρνάκι, όρισε ως ημέρα εορτασμού την 30η Σεπτεμβρίου 2008 και ώρα την 11η πρωινή, που είναι ημέρα και ώρα του βδομαδιάτικου πρωινού καφέ.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, εκτός από τον πρόεδρο των ΚΑΠΗ, δυο αντιδήμαρχοι, κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι, ένας πρώην δημοτικός σύμβουλος, η προϊσταμένη των εργαζομένων στα ΚΑΠΗ και ίσως και κάποιος άλλος, που ξεχνώ ή διέφυγε της προσοχής μου ή δεν γνωρίζω. Όλοι οι προαναφερθέντες πλην του αντιδημάρχου κ. Θεοδόση Μπακογλίδη και της προϊσταμένης των εργαζομένων πήραν θέση στη μόνιμη εξέδρα του χώρου.
Την εκδήλωση άνοιξε η κοινωνική λειτουργός του ΚΑΠΗ η οποία, αφού ζήτησε από τα μέλη να επαναλάβουν εν χωρώ τουλάχιστο δύο φορές τι γιορτάζουμε σήμερα, ώστε καλά να το εμπεδώσουν, παρέδωσε το μικρόφωνο στον πρόεδρο των ΚΑΠΗ κ. Σταύρο Ζαμπέτογλου. Ο κ. Ζαμπέτογλου με τη σειρά του, αφού παρουσίασε τους παρευρισκομένους, κάλεσε και την αφεντιά μου να ανέβω στην εξέδρα, γιατί τυχαίνει να είμαι εκτός από μέλος του Ε΄ΚΑΠΗ και μέλος του ΔΣ των ΚΑΠΗ, ως εκπρόσωπος της μείζονος αντιπολίτευσης. Τον ευχαρίστησα, δηλώνοντας παράλληλα ότι αισθάνομαι πολύ άνετα στη θέση μου. Στη συνέχεια κάλεσε στο μικρόφωνο την αντιδήμαρχο για θέματα παιδείας κ. Μαρία Παυλίδου, γιατί ήταν η ομιλήτρια της εκδήλωσης.
Η ομιλία της κ. Παυλίδου ήταν σύντομη, όπως ταιριάζει σε τέτοιες εκδηλώσεις και μπορεί κανείς να την χωρίσει σε τρία μέρη.
Στο πρώτο μέρος η κ. Παυλίδου είπε ότι μια μέρα του χρόνου δε φτάνει για να γιορτάζουμε τους ηλικιωμένους, πρέπει να τους σκεφτόμαστε καθημερινά!
Στο δεύτερο μέρος άσκησε κριτική στην οικονομική πολιτική, που οδήγησε τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους στη δύσκολη θέση που βρίσκονται και στο τρίτο μέρος παρουσίασε τις παροχές που κάνει η διοίκηση του δήμου για να αναπληρώσει τα ελλείμματα της πολιτείας, αν και δεν της αναλογεί κάτι τέτοιο.
Κάποια στιγμή μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να ζητήσω το λόγο, κατάπνιξα όμως αυτή μου την επιθυμία, γιατί προηγήθηκε άλλο μέλος, που το αγαπώ και το σέβομαι, που όμως διαφωνώ κάθετα μαζί του. Η μεγάλη του καλοσύνη του τον οδηγεί στην ανάγκη να λέει επαίνους και καλά λόγια σε όλους, αδιακρίτως. Είναι λάθος, αλλά δεν πειράζει…
Προσωπικά διαφωνώ με το πρόγραμμα και τον τρόπο εορτασμού , που οργάνωσε η διοίκηση. Για μένα η παγκόσμια ημέρα των ηλικιωμένων δεν μπορεί να είναι ημέρα εορτασμού, αλλά ημέρα περισυλλογής και προβληματισμού για τους ηλικιωμένους και τις ανάγκες τους. Φαντάζομαι ότι και αυτοί, που σκέφτηκαν και καθιέρωσαν την ημέρα αυτή, αυτό το σκοπό είχαν, γιατί μέσα σ’ αυτή την τρελή, καταναλωτική, ατομιστική, εγωιστική, ανταγωνιστική, εκμεταλλευτική, απαξιωτική κοινωνία που ζούμε, που να βρεθεί χρόνος να σκεφτεί κανείς και τους ηλικιωμένους;
Το ίδιο ισχύει φυσικά για όλες τις θεσπισμένες παγκόσμιες ημέρες, που δεν είναι καθόλου λίγες. Επομένως διαφωνώ και με το πρώτο μέρος της ομιλίας, ότι δηλαδή δε φτάνει μια μέρα το χρόνο ν’ ασχολούμαστε με τους ηλικιωμένους και θα έπρεπε αυτό να το κάνουμε με μεγάλη συχνότητα. Αν αυτό γινόταν με τη συχνότητα που είπε, τότε πότε στο καλό θα έμενε χρόνος για όλες τις άλλες ενασχολήσεις, που σίγουρα για τη ζωή και την κοινωνία έχουν μεγαλύτερη αξία!
Με το δεύτερο μέρος της ομιλίας συμφωνώ απόλυτα. Η οικονομική πολιτική που ασκείται εδώ και πολλά χρόνια δεν κάνει τίποτα άλλο παρά ανάποδη αναδιανομή του πλούτου. Δηλαδή περιορίζει το εισόδημα των εργαζομένων (των πολλών και αδυνάτων) και ενισχύει τα υπερκέρδη των εχόντων και κατεχόντων (των ολίγων και ισχυρών).
Διαφωνώ όμως με το χρόνο και τον τόπο που επέλεξε να το κάνει. Αν το έκανε ανιδιοτελώς , χωρίς σκοπιμότητα θα το δεχόμουν. Αμέσως όμως μετά ακολούθησε το τρίτο μέρος με το οποίο παρουσίασε τη διοίκηση του δήμου να προσπαθεί να ανακουφίσει τα δεινά που επισωρεύει η ακολουθούμενη εδώ και πολλά χρόνια οικονομική πολιτική.
Αναρωτιέμαι πια είναι η αναπλήρωση; Τα πιττάκια ή ό,τι άλλο και το αναψυκτικά, που προσφέρει στους παρευρισκομένους στους εορτασμούς; Που τους μαλώνει κιόλας, όταν δεν είναι πολλοί!
Η διοίκηση του δήμου θα πρέπει να καταλάβει ότι οι ηλικιωμένοι δεν είναι και απομωραμένοι και μπορούν να σκέφτονται. Ως ομιλητής θα έπρεπε να είχε ορισθεί ένας ηλικιωμένος από τα μέλη του ΚΑΠΗ. Έργο της κοινωνικής λειτουργού να βρει τον κατάλληλο.
Αν έτσι γινόταν τα πράγματα τότε, κατά τη γνώμη μου πάντα, θα ήταν στη σωστή τους βάση. Ο ηλικιωμένος θα είχε όλο το χρόνο να προβληματισθεί, να συσκεφτεί ίσως και με άλλους και να παρουσιάσει στη διοίκηση τι απασχολεί τους ηλικιωμένους, ποιες οι ανάγκες τους, τι θέλουν και τι περιμένουν από τη διοίκηση.
Μια σωστή διοίκηση σε μια τέτοια μέρα δεν θα έπρεπε να παρουσιάζει, να απαριθμεί τις προσφορές της, συγχωρέστε με, αλλά αυτό είναι η πιο άγρια, η πιο απάνθρωπη ψηφοθηρία με τους ψηφοθήρες να καμαρώνουν στην «πασαρέλα» , αλλά να ακούει τους ηλικιωμένους και να προβληματίζεται, ώστε στη συνέχεια να αναζητά τρόπους ικανοποίησης των αιτημάτων.
Και πράγματι υπάρχουν αιτήματα που μπορεί να τα ικανοποιήσει η διοίκηση. Τέτοια αιτήματα, που δεν έχουν και κανένα οικονομικό κόστος, είναι αιτήματα θεσμικά και λειτουργικά, κυρίως.
