Διαβάζοντας κανείς τα όσα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός είναι κουρασμένος και απογοητευμένος. Έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσε-χωρίς αποτέλεσμα είναι η αλήθεια-να πείσει τον εαυτό του και τους υπουργούς ότι το μαύρο και το γκρίζο χρώμα της καθημερινότητας μας είναι λευκό. Και μόνο το γεγονός ότι...
τα έβαλε με όλους και με όλα, στοχοποιώντας και κατηγορώντας ΜΜΕ (τα οποία του παρέχουν απλόχερα τη στήριξη τους και αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν) ότι διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και ανακαλύπτοντας ξαφνικά "μαυραγορίτες" που κερδοσκοπούν εις βάρος της χώρας μας, αποδεικνύει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου του 2011 θυμίζει έντονα τον Κώστα Καραμανλή του 2007. Και όλα αυτά έχοντας στην πλάτη του πρωθυπουργική θητεία μόλις 18 και κάτι μηνών.
Μάταιη αποδεικνύεται και η μανιώδης προσπάθεια του να διαψεύσει τις φήμες περί ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Δυστυχώς το αν θα γίνει ή όχι δεν εξαρτάται μόνο από εμάς και αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να το ξεχνά, μάλλον ηθελημένα.
Από τη στιγμή που η αναδιάρθρωση αποτελεί καθημερινό θέμα συζήτησης είναι πασιφανές ότι, ήπια ή μη, βρίσκεται πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε στην ελληνική εξώπορτα. Το ενδιαφέρον πλέον έγκειται στις δικαιολογίες που θα χρειαστεί να ξεστομίσει όταν θα υποχρεωθεί -εκ των πραγμάτων- να διαψεύσει τον εαυτό του.
Όσον αφορά στο βραβείο που του έδωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για τον αντικαπνιστικό του αγώνα, είμαι σίγουρος ότι όλοι μας θα προτιμούσαμε να βραβευτεί ως ο πρωθυπουργός που κατάφερε να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από την τρικυμία της οικονομικής κρίσης. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα!
No comments:
Post a Comment