Η Κινεζοποίηση της Δύσης

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Χιλιετίες τώρα ο χρυσός αποτελεί την μόνη σταθερή οικονομική αξία ακόμη και κατά τις περιόδους που τα επικυρίαρχα νομίσματα ποικιλώνυμων αυτοκρατοριών (μεταξύ των οποίων και τα δικά μας) επιβάλλονταν στις «αγορές». Στο ερώτημα «γιατί o χρυσός», την απάντηση έχει από το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα δώσει, ένας μεγάλος φυσιοδίφης και στοχαστής. Ο Μπέρναρ Σω που στο βιβλίο του «για σας κυρία μου» με εύπεπτο τρόπο γράφει: Απλώς επειδή, οι λαοί κατά τις συναλλακτικές τους τριβές με τους κυβερνώντες τους, δεν παράγουν το παραμικρό ψήγμα εμπιστοσύνης γι αυτούς !  Τόσο απλά και τόσο δια γυμνού οφθαλμού ορατά είναι τα πράγματα. Έτσι όταν κάποιος τα διαστρέφει δεν μπορεί παρά να συμβαίνουν δύο τινά: Είτε το πράττει ιδιοτελώς και εκ του πονηρού, είτε μοιάζει με Ευρωπαίο που τον υποχρέωσαν στην ακρόαση μιας Κινέζικης όπερας.

Πάρτε παράδειγμα το δολάριο. Το κατά τις φρούδες διακηρύξεις των  Αμερικανικών Τραπεζιτικών Γερακιών παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που πέφτει κατακόρυφα. Τυχαίο; Δεν νομίζω (Γιώργο).. Πρωτοπόρος αιτία της κατρακύλας του ήταν ο Ιρανός Πετρελαιάς Αχμαντινετζάν που δέχθηκε να ανταλλάσσει το εθνικό του προϊόν ακόμη και σε νομίσματα της Ζουαζηλάνδης. Τον ακολούθησε ο Τσάβες για να...... πάρουν σειρά και οι υπόλοιποι με την υποσημείωση ότι: Προτεραιότητα στην αγορά του μαύρου χρυσού θα είχαν όλοι όσοι κατέθεταν ως ανταλλάξιμη ύλη για την προμήθειά του τον φυσικό χρυσό. Ώπα τις! Στριμώχθηκαν έτσι «στου Γιβραλτάρ τα δυο στενά» οι  τού κάθε Ομπάμια Ηνωμένες Πολιτείες με διατακτική τι νομίζετε; Την καταστροφή της μηχανιστικής παραγωγής τζάμπα δολαρίων δια του οποίου δεκαετίες τώρα εξήγαγαν τζάμπα μαγκιά. Τύπωναν δολάρια αβέρτα κουβέρτα απλώνοντας για στέγνωμα στην υφήλιο πληθωριστικό χαρτί. «Πάρτε νάχετε» ζώα. Μόνο που τα ζώα αφυπνίστηκαν και ζήτησαν να βοσκήσουν τροφή οικολογική. Κανονικό χρυσό. Όχι το μεταλλαγμένο προϊόν μιας νομισματικής χημείας.. Το πετροδολάριο! Κάπως έτσι πήρε την ανηφόρα ο χρυσός και την κατηφόρα το Αμερικανικό νόμισμα. Οι ενδιάμεσες μεταπτώσεις που θα έχετε παρακολουθήσει το τελευταίο διάστημα, δεν αποτελούν παρά αναλαμπές από τον επιθανάτιο ρόγχο του ημιθανούς νομίσματος. Προς το καλοκαίρι μάλιστα θα πρέπει οι Αμερικανοί να επιλέξουν ανάμεσα στο δολάριο αφισέτα ή το δολάριο αντισταθμισμένης αξίας. Δηλαδή. Ή θα σταματήσουν το τύπωμα ή θα εξακολουθήσουν. Στην πρώτη περίπτωση η τιμή του θα ανακάμψει, για να κατέλθει όμως στα μισά του ύψους του το βιοτικό επίπεδο του μέσου Αμερικανού. Στην δεύτερη πάτος για το νόμισμα αυτό δεν θα υπάρξει και οι χρεοκοπίες θα διαδέχονται η μία την άλλη όπως τα frame από μερικά μόνο πλάνα μιας κινηματογραφικής ταινίας. Εκατοντάδες χιλιάδες. Μπρος γκρεμός (πληθωρισμός) και πίσω ρέμα (υποτίμηση). Ζωή σε λόγου μας..

Και ζωή σε λόγου μας γιατί καθώς έχουμε στο άρμα τους ασφυκτικά προσδεθεί, επενδύσεις γιοκ. Ουδείς επενδύει σε τέτοιο οικονομικό περιβάλλον και κυρίως όλοι όσοι έχουν αποθησαυρίσει τον πλούτο από τις κατά των λαών ληστείες τους σε χρυσό. Το μόνο κίνητρο που θα τους δελέαζε να ρευστοποιήσουν μέρος των κλοπιμαίων, θα ήταν η Κινεζοποίηση των Ευρωπαίων αλλά και Αμερικανών εργαζομένων. Κατανοητότατο επομένως το γιατί η νέα συνθήκη πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης (ή αλλιώς ευρωσύνταγμα) αναφέρει τετρακόσιες τόσες φορές τις λέξεις « ανταγωνισμός» και «αγορές» και καμία μα καμία την λέξη κοινωνία. Επειδή διακαώς επιδιώκουν τον πλήρη εξευτελισμό του ανθρώπου δια μέσου της δραματικά υποτιμημένης εργασίας του. Και στο σημείο αυτό επεμβαίνει καθοριστικά, το βασικό, όχι ένστικτο, αλλά εργαλείο του καζινοκαπιταλισμού. Οι τράπεζες. Αυτές που τις δύο τελευταίες δεκαετίες γιγαντώθηκαν τόσο ώστε χορηγούσαν δάνεια ακόμη και για αποφράξεις του παχέως εντέρου σου. Επειδή ως γνωρίζουν και οι σοφοί αξέχαστοι μπακάληδες, χρήμα ακίνητο βαλτώνει. Για να μετασχηματιστεί έτσι σε κατακλυσμό κερδών οφείλει να ρέει και όχι να στάζει. Μόνο που οι τράπεζες, ή κατά τους ψιττακούς του συστήματος οι «αγορές», δεν είναι ευαγή ιδρύματα. Και μπορεί δια των δανείων να διαχειρίζονταν τα δικά μας κόλλυβα, αλλά δεν πετούσαν το χρήμα με την μορφή αποκριάτικου χαρτοπόλεμου. Το παρείχαν με επιτόκιο ληστρικό εντός του οποίου εμπεριέχονταν και οι καλύψεις των επισφαλειών όλων εκείνων που για κάποιο λόγο θα αδυνατούσαν να καταβάλλουν τον οβολό τους. Όπως θα έκανε κάθε τοκογλύφος που σέβεται τον εαυτό του. Επιπλέον δε στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ιδία τα στεγαστικά, τα πρόσφερε ενυπόθηκα. Το θεμελιώδες καπιταλιστικό ρίσκο ανύπαρκτο. Και τον σκύλο χορτάτο και την πίττα άκοφτη. Και η αξία των χρημάτων τους ατόφια και το ληστρικό διάφορο μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων δικό τους. Κι όμως. Την πάτησαν παρ’ όλ’ αυτά. Επειδή με την ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια αγορά και την εμπορικά επιθετική συμπεριφορά της, σύσσωμη η δυτική αλητοελιτοκρατία πήρε άρον άρον τον κρέββατό της (τα μέσα παραγωγής τους) και τα μετέφερε στην άπω ανατολή, όπου η εργασία ήταν και εξακολουθεί να είναι πιο φθηνή κι από αλάτι, εγκαταλείποντας τις δυτικές χώρες (αυτοί όταν ψελλίζουν σαν τους εθνικοσοσιαλ(η)στές το λήμμα χώρα εννοούν το πεδίο συγκομιδής των κερδών τους) ημίγυμνες παραγωγής. Μόνο το στρινγκ της τεχνογνωσίας τους άφησαν, αλλά πόσους κώλους (με το συμπάθιο) εργαζομένων να έκρυβε αυτό.. Πιο απλά. Πόσοι θα απασχολούνταν.. Ελάχιστοι.. Για να μας προκύψει υπεράριθμο και φυσικά ανεπιθύμητο ανθρώπινο δυναμικό. Οι άνεργοι, που συγκροτούσαν μια τεράστια κοινωνική ομάδα στα όρια της εξέγερσης η οποία παρέσυρε σαν ντόμινο αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες ολόκληρη την  Δύση στην αδυναμία αποπληρωμής των δανείων της. (κρατικών και ιδιωτικών) Αρχικά δηλωνόταν συγκεκαλυμμένα, με μισόλογα, στην συνέχεια ωστόσο και όταν η φούσκα έσκασε περιφερόταν ξεκάθαρα παντού. Ε, λοιπόν ο τοκογλύφος που αδυνατεί να εισπράξει το δανεικό χρήμα χρεοκοπεί. Όχι ο ίδιος προσωπικά, αλλά το.. φιλανθρωπικό ίδρυμά του.. Αυτό έπαθαν οι τράπεζες της Αμερικής πιο πρόσφατα της Ιρλανδίας και οσονούπω οι δικές μας γιατί επιπλέον όλων των άλλων έχουν δανείσει και χρήμα που δεν είχαν(!) αφού: Μειουμένων των εισοδημάτων μειώνονταν οι καταθέσεις με συνέπεια να εξαντλούνται αυτές σε ρευστό. Καταλαβαίνετε μήπως τώρα τον λόγο που καθεστωτικές κυβερνήσεις (ΓΑΠ) και τραπεζίτες έγιναν συγκοινωνούντα δοχεία με το δικό μας φορολογικό χρήμα να ρέει δια μέσου των εγγυοδοσιών από τις πρώτες προς τις δεύτερες;

Κι εδώ εισάγεται δυναμικά η πολιτική εξαπάτηση του λαού από τις εφεδρείες του συστήματος. Τα πολιτικά λαμόγια και τα μιντιακά γιουσουφάκια που ψευδίζουν για μια κατάσταση προσωρινή και υπόσχονται ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι θα ανακάμψουμε. Σας βεβαιώ ότι ουδέν μονιμότερον του συγκεκριμένου προσωρινού.  Οι συνθήκες που ήδη διαμορφώθηκαν θα εξακολουθήσουν να υφίστανται έως ότου επέλθει η πλήρης κινεζοποίηση του εργασιακού δυναμικού. (πλέον ηλίου φαεινότερο ποιοι και κυρίως γιατί τσουβάλιασαν σαν ζώα τους μετανάστες προωθώντας τους  στην Ελλάδα. ) Ώσπου δηλαδή ο Ευρωπαίος αλλά και ο Αμερικανός εργαζόμενος (ο Έλληνας ήδη αναπνέει με καλάμι σαν τους Βιετκόγκ) να πέσει τόσο χαμηλά έτσι που η προηγούμενη θέση του να καταστεί ξανά στόχος ζωής. (το άλλο με τον χότζα το ξέρετε;) Ο κυρίαρχος λόγος που η κυβέρνηση και η δηλητηριώδης ουρά της το ΛΑΟΣ επικαλούμενοι το μνημόνιο προωθούν οικονομικά και πολιτικά μέτρα ταπείνωσης του πληθυσμού μας με την  ΝΔ να αρνείται το περιτύλιγμά τους αλλά να τα ψηφίζει στην βουλή ως περιεχόμενο!  Για να σταθεροποιηθεί το πολιτικό σύμπαν εσαεί, ακριβώς εκεί απ’ όπου η κοινωνική κλίμακα θα κοπεί στα δύο. Με τα μεσαία στρώματα να έχουν πέσει στο χαώδες κενό. Εκτός και αν αυτά  το αντιληφθούν έγκαιρα για να συμπράξουν στο μεταξύ με τους φυσικούς τους συμμάχους, τα λαϊκά, ούτως ώστε τα σχέδιά τους ν’ ανατραπούν..